قدیمی ترین ویدئو موجود از رئال ! هایلایت بازی سال 1944-1945 رئال - اتلتیک بیلبائو!

DOWNLOAD

آیتور کارانکا

نگاهی به سوابق بازیگری دستیار جدید خوزه مورینیو می اندازیم .

آیتور کارانکا ده لاهوز یک بازیکن بازنشسته فوتبال اسپانیاست که در پست دفاع وسط بازی می کرده است . گاهی اوقات نیز در پست دفاع چپ بازی کرده است .
اگر دوره کوتاه مدتش در ایالات متحده را کنار بگذاریم ، او تمام دوران فوتبالش را تنها در دو باشگاه اتلتیک بیلبائو و رئال مادرید گذرانده است . همچنین در تیم ملی اسپانیا و منتخب باسک نیز حضور داشته است .
دوران فوتبالی :
کارانکا ، در ویتوریا گاستیز متولد شده است و کارش را با تیم جوانان کورازونیستاس آغاز کرد و در این سطح برای دپورتیوو آلاوس نیز بازی کرده است . او اولین بازی حرفه ایش را برای تیم بیلبائو اتلتیک در سال 1991 انجام داد . در 53 بازیش برای این تیم رزرو دو گل به ثمر رساند . در کنار خولن گررو زوج تیم زیر 19 سال بیلبائو در سال 1992 بود که قهرمان لیگ و جام حذفی شد .
کارانکا با پیوستن یوپ هنکس در سال 199 به تیم اصلی راهی این تیم تا 118 بازی پیش از پیوستن به همراه این مربی آلمانی به رئال مادرید در سال 1997 انجام دهد . او در 93 بازی لیگ و 33 بازی چمپیونزلیگ برای رئال مادرید حاضر بود که مهمترین آنها حضور در فینال 2000-199 بود که البته یک فصل را نیز به علت مشکل قلبی به طور کامل از دست داد .
در فصل 03-2002 ، کارانکا به اتلتیک بیلبائو  بازگشت تا به تیم باسکی کمک کند که پس از کسب رتبه پنجم در فصل 05-2005 راهی جام یوفا شود .  او در سال 2006 راهی لیگ آمریکا و باشگاه کولورادو رپیدز شد و مدتی پس از آن بازنشسته شد .
کارانکا هیچ گاه نتوانست که جایگاه خود را به عنوان یک ملی پوش تقبیت کند و تنها یک بار برای تیم اصلی در 26 آوریل 1955 برابر ارمنستان بازی کرد . او 14 بازی نیز برای تیم زیر 21 سال اسپانیا انجام داد و یکی از اعضای تیمی بود که به عنولن دومی جام ملتهای اروپا رسیدند بود .
کارانکا همچنین در المپیک 1996 برای تیم اسپانیا بازی کرد . او همچنین بین سالهای 1994 تا 2006 شش برای تیم منتخب باسک انجام داد .
در ژوئن 2010 او به عنوان دستیار مورینیو به باشگاه سابقش رئال مادرید بازگشت . او پیش از آن مربی تیم نونهالان اسپانیا بوده است .

افتخارات :
رئال مادرید :
قهرمانی اروپا : 1998 ، 2000 ، 2002
قهرمان اسپانیا : 2001
قهرمان جلم بین قاره ای : 1998 ،
قهرمان سوپرکاپ اسپانیا : 1997 ، 2001
قهرمان سوپرکاپ : 2002
اسپانیا :
نایب قهرمانی جام ملتهای اروپا زیر 21 سال : 1996

شخصی :
داوید ، برادر کوچکتر کارانکا نیز فوتبالیست است که به عنوان مهاجم بازی می کرد . او هشت بازی در لیگ برای بیلبائو انجام داده بود و یک گل به ثمر رساند . او فوتبالش را در رده های دوم و سوم پیگیری می کند .

آمانسیو آمارو

آمانسيو آمارو وارلا كه به آمانسيو مشهور است در 16 اكتبر 1939 در ايكرونيا در اسپانيا متولد شده است . او براي دپورتيوو لاكرونيا و رئال مادريد و تيم ملي اسپانيا توپ زده است .

باشگاه ها :
ويكتوريا 1954 - 1958
دپورتيوو 1958 - 1962
رئال مادريد 1962 - 1976

آمانسيو آمارو فوتبالش را از سن پانزده سالگي در شهر تولدش آغاز كرد . او 4 سال در ويكتوريا بود وسپس به دپورتيوو لاكرونيا كه يكي از تيمهاي حاضر در دسته ي دوم اسپانيا بود پيوست . هنگامي كه دپورتيوو به دسته يك صعود كرد آمانسيو توجه تيمهاي بزرگي همچون رئال مادريد را به خود جلب كرد .
اگر سانتيگو برنابئوي بزرگ مدير رئال نبود انتقال  آمانسيو توسط رئال مادريد ممكن نبود اتفاق بيفتد. برنابئو علاقه ي وافري به جذب ستارگان گمنام و پرورش آنها داشت . با خريد آمانسيو توسط رئال مادريد در جون 1962 بازيكناني همچون زوكو ، مولر و يانكو نيز به اين تيم آمدند در همان اولين حضور آمانسيو در رئال اين تيم موفق به بردن ليگ اسپانيا شد . آمانسيو در آن سال زياد به كار گرفته نشد و تنها در برابر اندرلخت (با نتيجه ي 3-3) و رئال بتيس در سويل ( با نتيجه ي 5-2 به سود رئال) بازي كرد .

آمانسيو ستاره ي فينال جام باشگاه هاي سال 96
در فصل 64-1963 امانسيو و رئال مادريد به فينال جام اروپايي رسيدند و تنها در برابر اينتر 3 بر يك شكست خوردند . در فصل بعد رئال مادريد موفق تر بود و در مرحله ي نيمه نهايي با بنفيكا روبرو شد . رئال مادريد جوان كه به رهبري ميگل مونيز جواناني همچون پيري ، والازكز و و سانچز را جذب كرده بود موفق ترين تيم تاريخ رئال مادريد بود و به عنوان تيم الگو در تمامي ادوار شناخته مي شود .آنها بار ديگر در فينال حاضر شدند و برابر پارتيزان قرار گرفتند . اين بازي كه در هيسل استاديوم در بروسل و در يازدهم مي 1966 انجام مي شد به سود رئال به پايان رسيد . در اين بازي آمانسيو براي دومين بار در دومين فينال اروپايي از حضور در آن محروم بود . آمانسيو در 20 دقيقه ي پاياني وارد زمين شد . او بعد از يك و دو استثنايي يك مدافع را جا گذاشت و با مهارت توپ را پشت دروازه بان يوگسلاو قرار داد . پنج دقيقه بعد شوت 30 متري هم تيمي اش سرنا بازي را به پايان رساند . اين اولين و تنها مدال قهرماني جام قهرمانان براي آمانسيو بوده است . در 6 فصل ابتدايي در مادريد او 6 لاليگا را بدست آورد و در سالهاي بعد با كسب 3 لاليگاي ديگر امار خود را به 9 رساند . او پي چي چي را نيز دو سال پياپي در 1969 و 1970 كسب كرده است .

آمانسيو به عنوان يك بازيكن رئال مادريد افتخار حضور در برترين تيم دنيا را بدست آورد . وي در سال 1976 بازنشته شد و به كادر مربيگري رئال مادريد پيوست .

عرصه ي ملي :
آمانسيو 42 بار افتخار پوشيد پيراهن ملي رادست آورد . او اكنون به عنوان يكي از بزرگترين بازيكنان تاريخ ملي شناخته مي شود . وي در سال 1964 توانست با برد 2-1 در فينال يورو را  كسب كند .

مربيگري :
بعد از بازنشستگي شانسش را براي حضور در روي نيمكت امتحان كرد . او كار خود را با تيم بزرگي همچون رئال مادريد آغاز كرد . بعد از يك فصل تصميم گرفت به خاطر مشغله هايش تيم را ترك كند . در 1982 او دوباره توسط لوئيس ده كارلوس مه موفق به مديريت شده بود به تيم دعوت شد .

آمانسيو يكبار هدايت كاستيا را به عهده گرفت كه توانست ليگ دسته دوم را در دومين سال حضورش فتح كند . تيم او شامل اسطوره هايي همچون بوتراگوئه نو ، ميشل ، سانچيز و مازتين وازكز و پارده زا مي شد .

در 86-1985 هدايت تيم اول رئال را به عهده گرفت . اما موفقيتهايش در حد انتظار نبود و او سريع پستش را ترك كرد بعد از مدتي آمانسيو به كمپاني ورزشي كلمه پيوست و شهرداد منطقه اي از مادريد شد . در جولاي 2000 او كانديد رياست باشگاه رئال مادريد شد اما در آن سال اين عنوان به فلورنتينو پرز رسيد .

افتخارات :

باشگاهي :

1. 9 لاليگا
2. 3 كوپا دل ري
3. 1 جام قهرمانان
4. 2 رامون ده كارانزا
5. 1 هره زا تره را
6. 1 پالما ده مايوركا
7. 1 جام محمد تي وي
8. 1 نوئه وو كولومبينو

شخصي:

1. 2 پي چي چي : 1969 و 1970

ملي :
42 بازي با تيم ملي و 1 جايزه ي حضور در تيم برترين هاي جهان و قهرماني يورو 1964

ياكينتو كوئينكوكز

ياكينتو كوئينكوكز لوپز ( 17 جولاي 1905 در باراكالدو - 10 مه 1997 در والنسيا) يك ملي پوش اسپانيايي بود كه سابقه ي رياست فدراسيون هندبال والنسيا را در سوابق خود دارد .
او 25 بار براي تيم ملي اسپانيا بين سالهاي 1928 تا 1936 بازي كرد و يكي از اعضاي تيم ملي اسپانيا در جام جهاني 1934بود . او براي دو بازي در سال 1945 هدايت تيم ملي اسپانيا را بر عهده داشت .

عصر بازيگري :
دپورتيوو آلاوز ›› 1920 - 1930
رئال مادريد ›› 1930 - 1942

عصر مربيگري :
رئال ساراگوسا : 1942 تا 1943 / 1956 تا 1958
تيم ملي اسپانيا : 1945
رئال مادريد : 1945 تا 1946 /1947 تا 1948
والنسيا : 1948 تا 1954 و 1958 تا 1960
اتلتيكو مادريد : 1954 تا 1955

رياست FPV :
كوئينكوكز پيش از حضور در فوتبال حرفه اي يك هندباليست باسك بوده است . بعد از پايان فوتبال او رياست فدراسيون هندبال والنسيا  والنسيا را به عهده گرفت . در حقيقت باسك و هندبال والنسيايي يكسان بوده اند . كوئينكوكز چند بار از انجام اين وظيقه سرباز زد اما در نهايت او رموز جديدي را در هندبال والنسيايي باز كرد مانند رقابتهاي قهرماني جوانان و به عهده گرفتن ميزباني چند زقابت مهم جهاني . او راه هاي پيش رفت را براي هندبال باز كرد .

پیری

خوزه مارتينز سانچز ملقب به پيري ( متولد 11 مارس 1945 در سيوتا) يك ملي پوش اسپانيايي است .

او پانزده سال در بين سالهاي 1964 تا 1979 در رئال مادريد بازي كرد و موفق به بردن ده ليگ اسپانيا ، 4 جام حذفي و جام قهرمانان اروپا در سال 1966 شد . او يكي از اعضاي تيم معروف رئال مادريد به نام "يه يه " بود .

پيري 41 بار در بين سالهاي 1966 تا 1978 براي تيم ملي اسپانيا بازيك رد و موفق به زدن 16 گل شد . او در جام جهاني هاي 1966 و 1978 نيز حضور داشت .

بعد از بازنشستگي مطالعات را در مورد پزشكي به پايان رساند و به گروه پزشكي رئال مادريد پيوست .

کندو

ميگل پورلان نوگه را (متولد 12 اكتبر 1961 در شهر مورسيا) ملقب به كندو  مدافع تيم ملي اسپانياست و تمام دوران عمر فوتبالش را در رئال مادريد گذرانده است .

 

عرصه ي باشگاهي
كندو بين سالهاي 1977 تا 1998 در تيم جوانان و بزرگسالان رئال مادريد توپ زده است و موفق به كسب 7 لاليگا (1986، 1987 ، 1988 ، 1989 ، 1990 ، 19950 ، 1995 و 1997) و 2 كوپا دل ري (1989 و 1993) و يك جام قهرمانان اروپا (1998) و 2 جام يوفا (1985 و 1986) شد . وي از شانزده سالگي وارد رئال مادريد شد و پنج سال عضو تيم جوانان رئال بود . سرانجام در سال 1983 آلفردو دي استفانو مربي بزرگسالان او را به تيم بزرگسالان دعوت كرد . ژوان خوزه انتخاب اول دفاع راست در تيم اصلي مصدوم شد و كندو به تيم اصلي راه يافت . كندو در برد 5 بر يك برابر والنسيا حضور داشت . او در نيمه ي دوم به عنوان بازيكن ذخيره وارد زمين شد و بعد از اين بازي تا سه هفته شانس حضور در تيم اصلي را نيافت . دومين شانسش در حضور در ليگ در برابر اتلتيكو مادريد بود .

فصل 84-1983 : نبرد كندو و ژوان خوزه
در آغاز فصل 84-1983 ژوان خوزه جاي خود را در پست دفاع راست تثبيت كرد . در هفته ي پنجم ژوان مصدوم شد و جا را براي كندو باز كرد و از 18 بازي بعدي 16 بازي به طور ثابت به ميدان رفت . سپس ژوان خوزه به تركيب اصلي بازگشت . و كندو به نيمكت تبعيد شد اما بعد از 7 بازي او دوباره به وضعيت فيكس بازگشت . كندو در اين فصل 26 بار فرصت بازي كسب كرد .

فصل 85-1984 :
در فصل سوم كندو بخت اول دفاع راست بود و ژوان خوزه و سن خوزه نيمكت نشين هاي او شدند . تو 25 بار فرصت بازي در ليگ و 11 بار فرصت بازي در جام يوفا را كسب كرد و در مجموع 43 باز به ميدان رفت . در پايان فصل رئال مادريد جام يوفا را از ويدئوتون رقيب مجارستاني خود با نتيجه ي 3 بر 1 برد هر چند كه در برنابئو 1 بر صفر شكست خورد . همچنين رئال توانست جام حذفي را با نتيجه ي 4 بر 3 از اتلتيكو ببرد و كندو در هر دو فينال حضور يافت . رئال در لاليگا در اين فصل پايين تر از بارسلونا دوم شد .

فصول 1992-1985 : سلطنت كامل
ميگل براي 8 سال پست دفاع راست رئال مادريد را از آن خود كرد و در 297 بازي از 320 بازي ممكن به ميدان رفت و 5 لاليگا و يك كوپا دل ري (1989) و 1 جام يوفا (1986) را بدست آورد . او در 3 فينال از 4 فينال جام يوفا به طور فيكس به ميدان رفت و در فينال كوپا دل ري در سال 1989 نيز بازيكن ثابت بود .

فصول 1998-1992 : پايان
در 31 سالگي ميگل جايش را در تركيب اصلي به مرور از دست داد و با وجود فيكس بودن در بازي ابتدايي ليگ 93-1992 در دقيقه ي 16 تعويض شد . ميگل نگران اين وضع نبود اما او انتخاب سوم دفعا راست بر روي نيمكت ميخكوب شده بود . او جايش را به بازيكناني همچون ناندو ، لوئيس انريكه ، فرانسيسكو ليورنته ، خسوس ولاسكو ، كيكه سانچر فلورس و بعدها روبرتو سكرتاريو و كريستين پانوچي داد . ميگل از نيمكت نشين ها حمايت مي كرد و تبديل به كاپيتان نيمكت نشين ها شده بود . او در فصل 96-1995 در 23 بازي به بازي گرفته شد . بعدها او به مدت معدودي فيكس وارد بازي شد مانند سال 1993 در كوپا دل ري ( كه با لوئيز راميس تعويض شد .) و در سوپركاپ اسپانيا (1997) اما در فينال چمپيونز ليگ سال 98 برابر يوونتوس كه رئال در برنابئو يك بر صفر برنده شد حتي يك دقيقه هم بازي نكرد . آن آخرين بازي بود كه بر روي نيمكت رئال قرار گرفته بود . او 37 ساله بود .

جذول كامل از وضعيت او در رئال :

 

باشگاه	فصل	ليگا		ليگ قهرمانان		جامهاي اسپانيايي		اروپا		بقيه		كل
		بازي	گل	بازي	گل	بازي	گل	بازي	گل	بازي	گل	بازي	گل
رئال مادريد	1982/83	2	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
رئال مادريد	1983/84	21	0	0	0	5	0	0	0	0	0	26	0
رئال مادريد	1984/85	25	0	6	0	1	0	11	0	0	0	43	0
رئال مادريد	1985/86	30	0	0	0	5	0	10	0	0	0	45	0
رئال مادريد	1986/87	40	0	0	0	6	0	8	0	0	0	52	0
رئال مادريد	1987/88	31	1	0	0	7	0	8	0	0	0	46	1
رئال مادريد	1988/89	26	0	0	0	7	0	5	0	0	0	38	0
رئال مادريد	1989/90	37	1	0	0	5	0	4	0	0	0	46	1
رئال مادريد	1990/91	34	0	0	0	0	0	5	0	0	0	39	0
رئال مادريد	1991/92	37	0	0	0	7	0	10	0	0	0	54	0
رئال مادريد	1992/93	12	0	0	0	4	0	2	0	0	0	16	0
رئال مادريد	1993/94	16	0	0	0	0	0	0	0	1	0	17	0
رئال مادريد	1994/95	10	1	0	0	0	0	2	0	0	0	12	1
رئال مادريد	1995/96	23	0	0	0	2	0	4	0	0	0	27	0
رئال مادريد	1996/97	16	0	0	0	2	0	0	0	0	0	18	0
رئال مادريد	1997/98	4	0	0	0	1	0	1	0	0	0	6	0
مجموع	16	364	3	6	0	52	0	70	0	1	0	458	3

تيم ملي :
كندو 26 بازي ملي براي تيم ملي اسپانيا دارد و در جامهاي جهاني 1986 و 1990 براي اسپانيا به ميدان رفت .

پاکو بویو

فرانسيسكو (پاكو) بويو سانچز (متولد 13 ژانويه 1958) دروازه بان بزرگ اسپانيايي است كه سالها براي رئال مادريد و سويا به ميدان رفته است . بويو با رئال بسيار موفق بود او شش لاليگا و دو جام زامورا برد . او 20 سال به طور حرفه اي بازي كرد و 542 بازي در لاليگا انجام داد كه از اين لحاظ در طول تاريخ سوم است .

عرصه ي باشگاهي :
بايو در بتانزوس متولد شد . در چهار سالگي اولين تيم او اورال بود كه يكسال در آن در پستهاي دروازه بان و مدافع - هافبك راست بازي كرد و با حركاتش آقاي گل تيم شد سپس براي بتانزوس دو سال بازي كرد و سپس به تيم مايوركا در ليگ دسته دوم بازي كرد . بعد از يك فصل در مايوركا به دپورتيوو لاكرونيا پيوست و تا سال 1980 در اين تيم بود البته در سال 79-1978 قرضي به هسكا رفت . او در سال 81-1980 به سويا در دسته يك پيوست و يه دروازه بان اول تيم تبديل شد . او 6 سال در اين تيم بود و 242 بازي براي اين تيم انجام داد . او زماني كه در تيم سويا بود به تيم ملي اسپانيا دعوت شد

رئال مادريد (1997-1986)
درخشش بويو در سويا رئال مادريد را به خريد او ترغيب كرد و در سال 1986 به اين تيم پيوست . او تا سال 1997 كه بازنشسته شد در اين تيم ماند . در طي 11 فصلي كه بويو در مادريد بود شش لاليگا و دو كوپا دل ري را تصاحب كرد . بويو با بازيكناني همچون اميليو بوترا گوئه نو ، كندو ، مانولو سانچيز ، رافائل گورديوو ، ميشل ، هوگو سانچز ، مارتين وازكز ، فرناندو هيزو ، فرناندو ردوندو ، ايوان زامورانو و رائول گونزالز همبازي بود .
اولين بازي بويو در مادريد در سال 1986 برابر مورسيا بود كه با نتيجه ي 3-1 به سود رئال خاتمه يافت و او در تمامي 44 بازي ليگ در اولين فصل حضورش توام با برد لاليگا با كهكشاني ها حضور يافت .درخشش او در مادريد نمي تواند به اندازه ي درخشش او در بازيهاي ملي باشد . او در سال بعد از آن در مرحله ي يك شانزدهم چمپيونزليگ در برابر ستاره ي يوونتوس ميشل پلاتيني درخشيد . آن بازي در مجموع برنابئو و دل آلپي 1-1 شد و كار به ضربات پنالتي كشيد و بويو سه پنالتي از پنالتيهاي باران يوونتوس را دفع كرد و اولين جايزه ي زامورا را در دومين فصلش در مادريد كسب كرد . در آن فصل در بازيهاي ليگ او در 35 بازي تنها 23 گل دريافت كرد .
مادريد با بويو در فصل 95-1994 نيز لاليگا را كسب كرد . او در اين فصل توانست ركورد 709 دقيقه بدون گل خورده را از 3 دسامبر 1994 تا 12 فوريه 1995 از خود به جاي گذارد كه در تاريخ لاليگا پنجم است . بويو ششمين و آخرين لاليگايش را نيز در آخرين سال حضور حرفه ايش بدست آورد . او در 39 سالگي بازنشسته شد و بعد از 343 بازي در ليگ براي رئال مادريد جاي خود را بودو ييگنر داد . او با 512 بازي در ليگ دسته يك در طول تاريخ از اين حيث سوم است و تنها زوبيزارتا و ساكريستان بالاتر از او قرار دارند .

تيم ملي :
در طي حضور بويو در دپورتيوو او به تيم زير 21 سال اسپانيا دعوت شد و از دروازه ي اسپانيا در المپيك 1980 حراست كرد كه اسپانيا در آن بازيها در دور اول حذف شد . در بازيهاي ملي نيز از هفت بازي 2 گل دربافت كرد و يكي از بازيكنان نايب قهرمان اروپا در سال 84 (اسپانيا) بود .

هکتور ریال

خوزه هكتور ريال لوگيا ( 14 اكتبر 1928 - 24 فوريه 1991) يك بازيكن تيم ملي آرژانتين بود كه بين سالهاي 1954 تا 1961 و در اين 7 سال 5 بار موفق به كسب جام باشگاه هاي اروپا شد . او به طور حرفه اي در آرژانتين ، كلمبيا ، اروگوئه ، اسپانيا ، فرانسه و شيلي و در تيم ملي اسپانيا بازي كرد .

ريال فوتبال حرفه ايش را در سال 1947 با سن لورنزو آلماگرو در دسته ي اول آرژانتيم آغاز كرد . در 1949 به كلمبيا رفت تا ايندپندينته سانتا بازي كند و بعد از دو فصل به تيم ناسيول حاضر در دسته اول اروگوئه رفت .

در 1954 وكيل اسپانيايي رئال مادريد اقدام به جذب او كردند و در 7 سالي كه در اين تيم حاضر بود موفق به برد 10 جام و به ثمر رساندن 60 گل در 113 بازي گوناگون شد . در زمان حضورش در رئال تغيير مليت داد و 5 بار در تيم ملي اسپانيا حاضر شد . در 1961 رئال را به مقصد اسپانيول ترك كرد اما هنگامي كه اين تيم در ميان 16 تيم حاضر در لاليگا سيزدهم شد اين تيم را ترك و راهي تيم فرانسوي المپيك مارسي شد . هنگامي كه اين تيم در قعر جدول قرار گرفت اين تيم را ترك كرد و به آمريكاي جنوبي بازگشت تا در آخرين مقصدش آنيون اسپانيولا در شيلي حاضر  شود و با اين تيم در ليگ ششم شد و در اين هنگام باز نشسته شد .
افتخارات :
ناسيونال
› بردن ليگ اروگوئه در سال 1952
رئال مادريد
› جام اروپايي : 1956 ، 1957 ، 1958 ، 1959 و 1960   
› جام بين قاره اي : 1960
› ليگ اسپانيا : 1955 ، 1957 ، 1958 و 1961

فرناندو هیرو

فرناندو روئيز هيرو ( متولد 23 مارس 1968 در والزمالاگا) بازيكن اسبق تيم ملي اسپانيا و رئال مادريد است كه سالها در پست هافبك دفاعي و دفاع آخر بازي كرد . او اکنون به عنوان مدیر تیمهای ملی اسپانیا ، مشغول به کار است .

عرصه باشگاهي :
در رئال مادريد (1989 تا 2003) هيرو پنج بار لاليگا و جام قهرمانان را سه بار (1998 ، 2000 و 2002) او چندين سال زوج مانولو سانچز در قلب خط دفاع رئال بود و بعد از بازنشستگي سانچز كاپيتان رئال شد او در 439 بازي خود در رئال 102 گل به ثمر رساند . . او در پايان فصل 03-2002 از رئال مادريد تحت فشار هواداران جدا شد سپس يك جابجايي عجيب به الريان قطر داشت . بعد از يك سال بازي براي اين تيم در فصل 05-2004 به اروپا بازگشت و به تيم بولتون واندرز در ليگ برتر پيوست و هم بازي ديگر بازيكن سابق رئال استيو مك منمن شد . او بعد از يك فصل بازي در انگلستان خود را در 15 مه 2005 بازنشسته كرد . هيرور در بولتون عالي كار كرد و در پست هافبك دفاعي توانست ايوان كمپو را نيمكت نشين كند و عليزغم اصرارهاي سام آلردايس كفشهاي خود را آويخت .

عرصه ي ملي :
هيرو 89 بازي ملي و 29 گل زده براي اسپانيا دارد كه  تنها رائول از اين حيث از او بيشتر است . در جام جهاني هاي 1994 ، 1998 و 2002 و يوروهاي 96 و 2000 بازي كرد . او جزء سه بازيكني است كه موفق به حضور در سه جام جهاني متفاوت شده اند . او در سال 2002 به تيم ستارگانو جهان دعوت شد و در سال 98 عنوان برترين مدافع اروپا را كسب كرد .
او در رقابتهاي مقدماني جام جهاني 1990 و يورو 92 نيز بازي كرد اما در هيچ كدام از بازيهاي پاياني اين دو جام فرصت حضور در تيم ملي اسپانيا را نيافت . در رقابتهاي مقدماتي 1994 او با ضربه ي سري كه به دانمارك زد جاي خود را براي حضور در رقابتهاي آمريكا 1992 تثبيت كرد . در اين رقابتها او در مرحله ي دوم يك گل به سوئيس زد اما در مرحله ي يك چهارم اسپانيا مغلوب ايتاليا شد .
در جام جهاني 2002 او تبديل به آقاي گل تيم ملي اسپانيا شد . او در سال 2002 از تيم هاي ملي بازنشسته شد .

تالار افتخارات :
باشگاهي :

رئال مادريد:
لاليگا : 1990 ، 1995 ، 1997 ، 2001 و 2003
كوپا دل ري : 1993
سوپركاپ : 1990 ، 1993 ، 1997 و 2001
چمپيونز ليگ : 1998 ، 2000 و 2002
سوپركاپ اروپا : 2002
جام باشگاه هاي چهان : 1998 و 2002

الريان :
جام امير قطر در سال 2004

شخصي :
بهترين مدافع اروپا : 1998
حضور در تيم برتر جام جهاني 2002

حريم شخصي :
مانوئل برادرش نيز فوتباليست بود و براي بارسلونا بازي مي كزد . مانوئل در سال 2006 مربي مالاگا در دسته دوم اسپانيا شد .

اولی اشتیلیکه

اولريش (اولي) اشتيليكه (متولد 15 نوامبر 1954 در شهر كش آلمان) بازيكن اسبق تيم ملي آلمان و رئال مادريد است .

عصر بازيگري :
اشتيليكه ار اعضاي تيم جوانان آلمان شرقي و عضو تيم اسپ وگ كش بود او به همراه مونشن گلادباخ در سال 1973 نايب قهرمان جام يوفا شد . او با اين تيم دو بار قهرمان بوندسليگا نيز شد . او در قهرماني بوندسليگا در سالهاي 1975 ، 1976 و 1977 در تيمش به عنوان هافبك دفاعي بازي مي كرد . و با شكست 3 بر يك در رم در برابر ليورپول در فينام جام اروپايي در اين بازيها نايب قهرمان شد . در فصل 78-1977 سوئيپر 22 ساله به رئال مادريد پيوست تا براي 8 سال محبوب كهكشاني ها شود . اولين فصلش در سنتيگو برنابئو با بردن لاليگا توسط رئال توام بود . در سالهاي 80 و 82 به همراه اين تيم جام حذفي و در سال 85 برنده ي سوپركاپ شد و اين سال را با بردن جام يوفا توسط رئال مادريد به پايان رساند . در سي و يك سالگي در حالي كه هنوز از برترين سوئيپرهاي جهان بود به تيم نوشاتل زاماكس سوئيس پيوست نت دو ليگ سوئيس را ببرد . ( در 1987 و 1988) او كار خود را در رئال مادريد با 215 بازي و 41 گل به پايان رسانيد .

اولي اشتيليكه بين سالهاي 75 تا 84 توانست 42 بار پيراهن آلمان غربي را به تن كند و يورو 1980 را كسب كرد . و در جام جهاني 1982 نايب قهرمان شد . او بسياري از بازيهاي ملي را تحت تاثير اين كه مربيان ملي به بازيكنان خارج از بوندسليگا كم محلي مي كردند از دست داد .

عصر مربيگري :
در سپتامبر 2006 اشتيليكه قراردادي با ساحل عاج منعقد كرد تا مربيگري تيم ملي اين كشور را بر عهده گيرد . او پيشتر 6 سال در رده هاي زير 21 سال تيم ملي آلمان كار كرده بود . او بين سالهاي 1989 تا 1991 به عنوان دستيار روي هاجسون در تيم سوئيس كار كرد همچنين مدتي كمك مربي تيم ملي آلمان در كنار اريك ريبك بود و از يورو 2000 از اين تيم كنار رفت .
او در عرصه ي باشگاهي نيز با تيمهاي آلمريا در اسپانيا و والدهوف مان هيم در دسته ي دوم بوندسليگا كار كرده است .
دكتران درباره ي سلامتي پسر او هشدار داده بودند و در نهایت در اول فوریه ، پسرش مایکل دار فانی را وداع گفت و به همین علت با تیم ساحل عاج قطع همکاری کرد .
در 31 می 2008 مربی تیم سیون سوئیس شد که در سوم نوامبر همان سال از این تیم اخراج شد . پنجم ژانویه 2009 قراردادی با الریان امضا کرد که تا کنون پا برجاست .

جالب :
- اشتيليكه بين سالهاي 1978 تا 1982 به مدت 4 سال توسط دون بالون به عنوان برترين خارجي ليگ معرفي شد .
- تا پیش از پنالتی که پودولسکی در جام جهانی 2010 برابر صربستان خراب کرد ، تا 28 سال ، اشتیلیکه تنها بازیکنی بود که در جام جهانی پنالتی خراب کرده بود .

اولی اشتیلیکه

اولريش (اولي) اشتيليكه (متولد 15 نوامبر 1954 در شهر كش آلمان) بازيكن اسبق تيم ملي آلمان و رئال مادريد است .

عصر بازيگري :
اشتيليكه ار اعضاي تيم جوانان آلمان شرقي و عضو تيم اسپ وگ كش بود او به همراه مونشن گلادباخ در سال 1973 نايب قهرمان جام يوفا شد . او با اين تيم دو بار قهرمان بوندسليگا نيز شد . او در قهرماني بوندسليگا در سالهاي 1975 ، 1976 و 1977 در تيمش به عنوان هافبك دفاعي بازي مي كرد . و با شكست 3 بر يك در رم در برابر ليورپول در فينام جام اروپايي در اين بازيها نايب قهرمان شد . در فصل 78-1977 سوئيپر 22 ساله به رئال مادريد پيوست تا براي 8 سال محبوب كهكشاني ها شود . اولين فصلش در سنتيگو برنابئو با بردن لاليگا توسط رئال توام بود . در سالهاي 80 و 82 به همراه اين تيم جام حذفي و در سال 85 برنده ي سوپركاپ شد و اين سال را با بردن جام يوفا توسط رئال مادريد به پايان رساند . در سي و يك سالگي در حالي كه هنوز از برترين سوئيپرهاي جهان بود به تيم نوشاتل زاماكس سوئيس پيوست نت دو ليگ سوئيس را ببرد . ( در 1987 و 1988) او كار خود را در رئال مادريد با 215 بازي و 41 گل به پايان رسانيد .

اولي اشتيليكه بين سالهاي 75 تا 84 توانست 42 بار پيراهن آلمان غربي را به تن كند و يورو 1980 را كسب كرد . و در جام جهاني 1982 نايب قهرمان شد . او بسياري از بازيهاي ملي را تحت تاثير اين كه مربيان ملي به بازيكنان خارج از بوندسليگا كم محلي مي كردند از دست داد .

عصر مربيگري :
در سپتامبر 2006 اشتيليكه قراردادي با ساحل عاج منعقد كرد تا مربيگري تيم ملي اين كشور را بر عهده گيرد . او پيشتر 6 سال در رده هاي زير 21 سال تيم ملي آلمان كار كرده بود . او بين سالهاي 1989 تا 1991 به عنوان دستيار روي هاجسون در تيم سوئيس كار كرد همچنين مدتي كمك مربي تيم ملي آلمان در كنار اريك ريبك بود و از يورو 2000 از اين تيم كنار رفت .
او در عرصه ي باشگاهي نيز با تيمهاي آلمريا در اسپانيا و والدهوف مان هيم در دسته ي دوم بوندسليگا كار كرده است .
دكتران درباره ي سلامتي پسر او هشدار داده بودند و در نهایت در اول فوریه ، پسرش مایکل دار فانی را وداع گفت و به همین علت با تیم ساحل عاج قطع همکاری کرد .
در 31 می 2008 مربی تیم سیون سوئیس شد که در سوم نوامبر همان سال از این تیم اخراج شد . پنجم ژانویه 2009 قراردادی با الریان امضا کرد که تا کنون پا برجاست .

جالب :
- اشتيليكه بين سالهاي 1978 تا 1982 به مدت 4 سال توسط دون بالون به عنوان برترين خارجي ليگ معرفي شد .
- تا پیش از پنالتی که پودولسکی در جام جهانی 2010 برابر صربستان خراب کرد ، تا 28 سال ، اشتیلیکه تنها بازیکنی بود که در جام جهانی پنالتی خراب کرده بود .

مانوئل سانچیس (پسر)

مانوئل سانچيس هونتيوئه لو (متولد 23 مي 1965 در مادريد) بازيكن سابق تيم ملي اسپانياست . وي تمام دوران ورزشي اش را در رئال مادريد سپري كرده و موفق به كسب چمپيونز ليگ نيز شده است .

عصر بازيگري :

رئال مادريد
از آغاز در 1983 تا بازنشستگي اش در 2001 ، سانچيس 524 بار براي رئال مادريد بازي كرد . او موفق به كسب چمپيونز ليگ در سالهاي 1998 و 2000 و لاليگا 8 بار (1986، 1987 ، 1988 ، 1989 ، 1990 ، 1995 ، 1997 ، 2001) شده است . ساير موفقيتهايش هم شامل دو جام يوفا (1985 و 1986) و يك جام بين قاره اي (1998) و دو جام حذفي (1989 و 1993) است .

تيم ملي اسپانيا :
زير 21 سال :
در زير 21 ساله ها سانچيس 16 بار در دو دوره به ميدان رفت . او به همراه اين مسابقات جوانان اروپا را در 1986 كسب كرد .
بزرگسالان :
سانچيس 48 بازي ملي در كارنامه ي خود دارد كه جام جهاني 1990 و يورو 1988 را شامل مي شود . آخرين بازي ملي او براي تيم ملي اسپانيا يك بازي دوستانه برابر ايالات متحده بود كه در يازدهم مارس 1992 انجام شد .

نكته ي ويژه : پدر او مانوئل سانچيس مارتينز هم براي رئال مادرید بين سالهاي 1964 تا 1971 بازي كرده است .

سوابق :
بازيها :
ليگ > 524 /// كوپا دل ري > 66 /// جام يوفا >>> 35 /// جامهاي اروپايي >> 58 /// سوپركاپ اروپا >> 1 /// جام بين قاره اي >> 1 /// جام باشگاه هاي جهان >> 2 /// كاپ اسپانيا >> 8 /// سوپركاپ اسپانيا >> 9 /// جام سنتيگو برنابئو >> 13
مجموع : 710 بازي

سانتیاگو برنابئو یسته

سانتياگو برنابئو يسته ( 8 ژوئن 1895 - 2 ژوئن 1978) يكي از مهمترين اشخاص رئال مادريد در طول تاريخ است كه رئال مادريد را از تيم دوم مادريد به پرافتخار ترين تيم اسپانيا و اروپا رساند . استاديو فعلي هم به نام اين قهرمان است .

جواني
او متولد آلمانسا (آلباسته) بود اما خانواده ي برنابئو به مادريد مهاجرت كردند در حالي كه سانتياگوي جوان سني نداشت و در سال 1909 در 14 سالگي به رئال مادريد پيوست .
در 1912 وقتي كه باشگاه به آدرس جديدش در خيابان او دانل نقل مكان كرد برنابئو يكي از  داوطلبان پرداخت پول بايت زمين و رنگ فنس ها بود . او از 17 سالگي به تركيب اصلي راه يافت و ركورد 1200 گل را از خود به جا گذاشت و تا بازنشستگي اش در سال 1927 بارها بازوبند كاپيتاني را به بازو بست . او تا سال 1935 نیز با تیم همکاری کرد . ایتدا به عنوان مدیر فنی سپس کمک مربی و در نهایت مربی. در سال 1936 با شروع جنگهای چریکی اسپانیا او از فوتبال دست کشید . در طی جنگ او به عنوان یک سرباز فاشیست زیر نظر جنرال مونیز گراندز به مقابله با جنرال فرانکوی آزادی خواه پرداخت .
برنابئو شروع به کاشتن باشگاه از نو کرد . او از هر جهت باشگاه را دوباره ساخت . به طوری که این تیم از یک تیم معمولی به یک وضعیت حوفه ای در آینده تبدیل شد . او شروع به استخدام مردمی که عاشق حقیقی رئال بودند همچون ریموندو ساپورتا کرد .
او سپس شروع به تاسیس استادیومی کرد که امروزه به نامش است و بزرگترین استادیوم اروپاست . کار او در آن زمان " تاسیس استادیوم بزرگ برای یک باشگاه کوچک " نامیده شد . طرح این زمین بسیار حرفه ای بود که در طی این سالها هیچ گزندی به آن نرسیده است . او استراتژی بعدی خود که به خدمت گرفتن بازیکنان بزرگ جهان بود را نیز آغاز کرد که بزرگترین آنها آلفردو دی استفانو بود . در طی ریاست برنابئو بسیاری از اسطوره ها همچون مولونی ، مونیز ، دی استفانو ، گنتو ، ریال ، سانتاماریا ، کوپا ، پوشکاش ، آمانسیو ، پیری ، نتزر ، سانتیانا ، خوانیتو و کاماچو و بسیاری از افراد دیگر آمدند و رفتند .

میراث او برای اروپا
در سال 1955 ، گابریل هانوت خبرنگار روزنامه ی اکیپ پیشنهاد برگزاری کوپا لاتین ( یک تورنمنت که باشگاه های فرانسه ، اسپانیا ، پرتغال و ایتالیا در آن رقابت می کردند) را مطرح کرد . برنابئو به همراه گوستاو سه بس و بدریگنان او را در هتل سفیر پاریس ملاقات کرد و چیزی که امروز لیگ قهرمانان نامیده می شود را تاسیس کرد .

پیش از ترک برنابئو 35 سال مدیر رئال مادرید بود و موفق به برد یک جام بین قاره ای و 6 جام اروپایی و 16 لالیگا و 6 جام اسپانیایی شد . او در سال 1978 وفات یافت در حالی که در حال مشاهدی ی جام جهانی در آرژانتین بود .

فیفا به افتخار او سه روز از این تورنمنت را با اندوه سپری کرد .

در 2002 او به عنوان الگوی فیقا شناخته شد .

خوزه سانتاماریا

خوزه امیلیو سانتاماریا ایگلسیاس ، ( متولد 31 جولای 1929) یک فوتبالیست و مربی اسپانیایی-اروگوئه ای است . او در زمان خود بزرگترین دفاع وسط بوده است . یک فوتبالیست محکم و تسلیم نشدنی است ئ از معدود افرادی است که برای تیم ملی دو کشور به میدان رفته است .

دوران بازیگری :
سانتاماریا در دفاع برای ناسیونال مونته ویدئو بازی می کرد و برای بازیهای جام جهانی 1950 در برزیل به تیم ملی اروگوئه فراخوانده شد شد . او برای پر کردن پست پشت مهاجمین برگزیده شده بود شما باشگاهش با این مسئله مخالفت کرد و اعتقاد داشت که این بازیکن یک مدافع است . در نتیجه او بردن نایب قهرمانی جام جهانی 1950 توسط اروگوئه را از دست داد . 4 سال بعد او یکی از اعضای اصلی تیم ملی اروگوئه در جام جهانی سوئیس بود . اروگوئه در آن سال با بردن اسکاتلند ، چکسلواکی و انگلند به نیمه نهایی رسیده بود و در این مرحله با شکست 3-1 در برابر اتریش به مقام سومی اکتفا کرد .
نمایش سانتاماریا در جام جهانی کافی بود تا توجه رئال مادرید را به خود جذب کند و در سال 1957 به این تیم پیوست . رئال در این زمان سلزان فوتبال اروپا بود سانتاماریا سه بار جام اروپایی را کسب کرد . او سپس به تیم ملی اسپانیا دعوت شد و در جام جهانی  1962 برای این تیم بازی کرد . سانتاماریا در این زمان کمترین موفقیت تاریخ فوتبالیس را کسب کرد . در حقیقت اسپانیا با شکست در برابر برزیل در مرجله ی گروهی با نتیجه ی 2 بر یک حذف شد .
بعدها در سال 19823 سانتاماریا اسپانیا را به عنوان مربی در سال 1982 رهبری کرد و با این تیم تا مرحله ی نیمه نهایی پیش رفت .

افتخارات :
با ناسیونال مونته ویدئو :
قهرمانی لیگ : 1950 ، 1952 ، 1955 ، 1956 و 1957
با رئال مادرید :
جام اروپایی : 1958 ، 1959 و 1960
جام بین قاره ای : 1960
قهرمانی لیگ : 1958 ، 1961 ، 1962 ، 1963 و 1964
کاپ اسپانیایی : 1962
با اروگوئه : 20 بازی از 57-1952
با اسپانیا :
16 بازی از 62-

روجلیو دومینگز

روجلیو آنتونیو دومینگر (9 مارچ 1931 تا 23 جولای 2004) یک دروازه بان آر|انتینی بود که برای رئال مادرید توپ می زد و با این تیم موفق به کسب جام اروپایی در سالهای 1959 و 1960 شد . او با آرژانتین ذر حام جهانی 1962 نیز حضور داشت .

عرصه ی باشگاهی :

دومینگز در طی یک بازی بین تیمهای مشهور ریور پلاته و کارلوس پیوسیه کشف شد . او توسط باشگاه ریورپلاته پرورش یافت . وقتی که 17 سالعه بود به باشگاه راسینگ کلاب از آویاندا پیوست .
در 1957 دومینگز به رئال مادرید اسپانیا پیوست . بعد از چند فصل موفق در این باشگاه به آمریکای لاتین برگشت جایی که او برای ریورپلاته و ولزسارسفیلد بازی کرد و سپس به کاکرو و ناسیونال در اروگوئه پیوست .
عرصه ی ملی :
در 1951 ، هنگامی که در تیم ملی آرژانتین حضور داشت موفق به برد پان آمریکن شد و 12 سال در این تیم حضور یافت . در 1963 به عنوان برترین دزوازه بان آمریکا شد و در سال 1956 و 1957 عضوی از تیم فهرمان کوپا آمریکا بود .
پس از فوتبال :
بعد از 20 سال در صدر جهان فوتبال او در سن 40 سالگی در سال 1970 فوتبال را ترک کرد تا مربی تیم سن لورنزو شود . او در تیمهای بزرگ آرژانتین همچون چاکاریتا جونیورز (1972) ، بوکا جونیورز (75-1973) و همچنین بسیازی تیمهای دیگر مانند جیمناسیا ده لا پلاتا ، اتلتیکئ توسومان ، لوما نگرا ، خیلمس و راسینگ کلاب حضور یافت .
دومینگز در 23 جولای 2004 در یک حمله ی قلبی در بیمارستان پینیه رو در بوینس ایرس دار فانی را وداع گفت .

سانتیانا

کارلوس آلونسو "سانتیانا" گونزالس (متولد 23 آگوست 1952) یکی از بازیکنان رئال مادرید و تیم ملی اسپانیاست کسی که به عنوان یکی از برترین مهاجمان و هدزنهای تاریخ اسپانیا شناخته می شود . او در سانتیانا دل مار در کانتابریا بود و شهرتش را از نام زادگاهش گرفته بود .

او بازیش را از ساتیلیت آغاز کرد و بعد از یک اقامت کوتاه در راسینگ سانتاندر در سال 1971 در حالی که 19 ساله بود به رئال مادرید پیوست و تا بازنشستگی اش در سال 1988 در این تیم باقی ماند .

در مادرید ، او 9 لالیگا ، 4 کوپا دل ری و دو جام یوفا را کسب کرد . او 778 بار برای این تیم بازی کرد (رکوردی که تا زمان مانوئل سانچیس باقی ماند) و 352 گل به ثمر رساند . او هشتمین گلزن تاریخ لیگ اسپانیاست (187 گل در 461 بازی) اما هیچ گاه جایزه ی پی چی چی را نبرد .
او 56 بازی ملی در کارنامه دارد و 15 گل ملی به ثمر رسانده است . او جام جهانی 1978 آرژانتین و 1980 اسپانیا را سپری کرد و در یورو 1976 به مرحله ی یک چهارم و یورو 1978 تا فینال بالا رفت ولی در این سال دوم شد . سانتیانا در این سال به عنوان دومین گلزن برتر شناخته شد .
در 21 دسامبر 1983 ، در طی مسابقات انتخابی یورو ، در بازی برابر مالت که اسپانیا با اختلاف 11 گل برنده شد سانتیانا در نیمه ی اول هت تریک کرد و در نیمه ی دوم نیز 4 گل زد تا اسپانیا در این بازی 12 بر یک برنده شود و به یورو 1984 در هلند راه یابد .

پاهینیو

مانوئل فرناندز فرناندر ، (متواد 21 ژانویه 1923) در سن پلایو ده ناویا در ایالت ویگو اسپانیا است . او به عنوان پاهینیو شناخته می شود . او بازیکن تیم ملی اسپانیاست که در سابقه ی بازی برای رئال مادرید را دارد و موفق به کسب پی چی چی نیز شده است .

در 48-1947 گلهای پاهینیو به سلتاویگو کمک کرد که در لالیگا چهارم شود و به مرجله ی پایانی کوپل دل جنرالیسمو راه یابد . در همین فصل او برای اولین بار پی چی چی را برد . او برای تیم ملی اسپانیا در تساوی 3 بر 3 برابر سوئیس گلزنی کرد . میگل مونیز اسطوره ی رئال نیز از هم بازیان او در رئال بود . در سال 49-1948 پاهینیو به رئال مادرید پیئست و با گلزنی هایش دومین پی چی چی را برد . با آکدن آلفردو دی استفانو او به این نتیجه رسید که جایگاهش را در این تیم از دست می دهد و در نتیجه به دپورتیو لاکرونیا پیوست . او در این تیم با لوئیس سوآرز ، آرسنیو ایگلسیاس هم بازی شد . پاهینیو فقط سه بار برای تیم ملی اسپانیا بازی کرد . او در آخرین حضورش در تساوی 2 بر 2 برابر جمهوری ایرلند حضور داشت . او آخرین حضور باشگاهی اش را در گراندا سپری کرد .

افتخارات :
پی چی چی: 49-1948 و 54-1953

خوزیتو

خوزه ایگلسیاس فرناندز (23 دسامبر 1926 تا 12 ژولای 2007) ، ملقب به خوزیتو ، یک فوتبالیست اسپانیایی بوده است .

او سابقه بازی در رئال مادرید بوده و بخشی از قهرمانی های اروپا در سالهای 1956 ، 1957 ، 1958 و 1959 بوده است ، هر چند که که او تنها در فینال های 1956 و 1958 هم حضور داشته است . او چهار عنوان قهرمانی اسپانیا را کسب کرده است و سابقه یک بار بازی در تیم ملی اسپانیا در سال 1952 در برابر آلمان را دارد .
او سابقه بازی در سلتا ویگو ، گرانادا ، کوردوبا ، دپورتیوو آلاوز ، تنه ریف ، مورسیا و لاکرونیا را هم داشته است .

افتخارات :
رئال مادرید
لالیگا : 54-1953 ، 55-1954 ، 57-1956 ، 58-1957
جام اروپا : 1956 ، 1957 ، 1958 ، 1959

برند شوستر

برند شوستر (متولد 22 دسامبر 1959 در آئوگسبورگ) یک مربی و بازیکن پیشکسوت آلمانی است .

شوستر جزء مهمی از بارسلونا در دهه ی 1980 بود و با این تیم گلهای زیادی به ثمر رساند . او در آن زمان با بازیکنانی همچون دیگو مارادونا ، آلان سیمونسن و گری لینه کر همبازی بود اما فقط برند در این تیم موفق بود . جوزپ لوپز نونیز رئیس وقت باشگاه و مربیانی مثل هلنیو هره را ] اودو لاتک ، تری ونابلیس و لوئیز آراگونس وابستگی بسیاری به او داشتند . در 21 سالگی در 1981 ، او به یک مصدومیت بد از ناحیه  مچ پای راست در بازی برابر بیلبائو در مقابله بل آندونی گویکوتکسا مدافع این تیم دچار شد و هیچگاه به دوره ی اوجش بازنگشت . او در سالهای 1981 و 1985 توپ برنز برترین بازیکن اروپا را برد .
انتقالش به رئال مادرید موجب جدالی میان دو رقیب دیرینه شد . او همچنین عضوی از گروه کرکسها در دهه ی 1980 بود .

بيوگرافی کوتاه :

نام :برند شوستر ** تاريخ تولد : 22 دسامبر 1959 (47 ساله) **مكان تولد : آگوسبورگ آلمان ** پست بازي : هافبك ** باشگاه فعلي : بشیکتاش

سابقه بازيگري باشگاهي :

1971 – 1976 اف سي هامرزچميده آگوسبورگ - جوانان 1976 -1978 **اف سي اگوسبورگ**
1978 - 1980: اف ث كلن 61 بازي 10 گل ** 1980 - 1988 : بارسلونا 170 بازي 63 گل **1980-1990 رئال مادريد  62 بازي 13 گل 1990 - 1993 ** اتلتيكو  85 بازي 11 گل) 1993 - 1996 ** لوركوزن 59 بازي 8 گل) 1996-1997** پوماس ( 9 بازي بدون گل) / مجموع : 446 بازي 105 گل

سابقه ملي :

1977 - 1979: جوانان 10 بازي 2 گل **  1980: امبد يك بازي بدون گل  1۹80-1984** بزرگسالان 21 بازي 4 گل

سابقه مربيگري :

1997 - 1998: فورتنا كلن  1998 - 1999: اف ث كلن  2001 - 2003: چرز سي دي  2003-2004: شاختار دونتسك  2004 - 2005: لوانته  2005 - 2007 : ختافه - 2007 - 2009 : رئال مادريد 2010- ؟ : بشیکتاش

افتخارات :

قهرمان اروپا :/ 1980 به همراه تيم ملي المان ** سوپر كاپ اسپانيا : / 1982 با بارسا ** كوپا دل ري  (1981 ، 1983 ، 1988 (بارسا، 1989 (رئال)، 1991 ، 1992 ( اتلتيكو) ** قهرمان لاليگا)1985 (بارسا( ، 1989 و 1990 به همراه رئال **توپ نقره اي (1980) ، توپ برنزي (1981 و 1985) همه با بارسلونا 

عصر حرفه ای :
شوستر دوران حرفه ایش را با اف ث کلن در 18 سالگی در 1978 آغاز کرد در حالی که چند بار فرصت حضور در تیم زیر 18 سال آلمان را یافت . او عضوی از آلمان غربی در یورو 1980 ایتالیا بود و در دو بازی از چهار بازی حضور یافت . نمایشهایش موجب شد که در سال 1980 توپ نقره ای اروپا را ببرد . در آن سال توپ طلا را هم میهنش کارل هاینز رومنینگه برد .
شوستر کلن را بعد از جام جهانی 1980 اروپا ترک کرد تا راهی اف ث بارسلونا شود . در طی سایر سالهای بازیگریش در رئال مادرید ، اتلتیکوو بایر لورکوزن حضور یافت .
او در نظرسنجی سالگرد 50 سالگی یوفا به عنوان 40مین بازیکن پنجاه سال گذشته اروپا شناخته شد .

بازنشستگی ملی :
شوستر 21 بازی ملی با تیم آلمان غربی در کارنامه ی خود داشت و در 24 سالگی فوتبال ملی را به علت اختلافات با فدراسیون وقت ترک کرد . بعدها یوپ دروال (مربی) و پل برایتنر (هم تیمی اش) دچار همین مشکل شدند .

بازگشت :
بازی پایانی اش در برابر فرانسه در سال 1984 بود .
برند شوستر در سال 1990 راهی اتلتیکو شد و با نمایش های خوبش بازیساز این تیم شد . پاسهای دقیقش اتلتیکو را به یک تیم بزرگ تبدیل کرد .
بعد از سه فصل برند به خانه اش آلمان بازگشت تا سه سال در بایر لورکوزن بازی کند . علیرغم حضور این بازیکن باشگاه نتوانست هیچ جامی را ببرد . بازیهای موفق او موجب شد که سرانجام در جام جهانی 1994 سه بار فرصت حضور در تیم ملی را پیدا کرد .

زندگي به عنوان مربي :

بعد از آخرين حضور شوستر در نقش بازيگر در تيم مكزيكي يو ان اي ام پوناس ، او در بهار 1997 از بازيگري بازنشسته شد . شوستر در تيم كوچك كلن ، فورتنا در بوندسليگا بي ، بسيار موفق بود و در نتيجه به تيم اول كلن يعني اف ث كلن رفت و نتوانست موجب پيشرفت اين باشگاه شود . بنابراين اين باشگاه را ترك كرد و پيشنهادي از جانب چرز سي دي در جنوب اسپانيا دريافت كرد و اين تيم را مربيگري كرد و بسيار موفق بود . دو فصل مربيگري او در اين باشگاه موفق ترين دوفصل تاريخ اين باشگاه محسوب مي شود ولي او نتوانست اين تيم را به دسته ي اول ليگ اسپانيا رهنمون سازد . او هيچ پيشنهاد مناسبي از اسپانيايي ها دريافت نكرد . به همين دليل تصميم گرفت تا طي معامله اي براي هدايت شاختار دونتسك به اوكراين برود . جايي كه او توانست ركورد بيشترين برد پياپي باشگاهي را بدست آورد . تيم نتوانست قهرماني ليگ را بدست آورد و همچنين با شكست برابر لوكوموتيو مسكو از حضور در مرحله ي پاياني چمپيونز ليگ نيز بازماند . بعد از آن كه شوستر اين تيم را ترك كرد ، اين تيم اوكراين كاپ 2004 را بدست آورد .

او در تابستان 2004 براي مربيگري لوانته به اسپانيا يرگشت . شروعي شگفت انگيز با باشگاهي كوچك از والنسيا ! مدير او را 5 بازي مانده به پايان فصل اخراج كرد .! لوانته از اين 5 بازي حتي يك بازي را هم نتوانست ببرد تا به سگاندا ديوپژن سقوط كند .

در تابستان 2005 ، ختافه او را به خدمت در آورد . ضلع كوچك مادريد توانست با وجود او بهترين سال تاريخ باشگاه را سپري كند . ختافه به رهبري برند شوستر در اين فصل هفتم شد و با شكست 4-0 بارسا به فينال كوپا دل ري راه يافت تا نايب قهرماني كوپا دل ري را كسب كند و به جام يوفا راه يابد . شوستر در هفتم جولاي 2007 با پرداخت 480 هزار یورو به ختافه به رئال مادريد پيوست . در رئال مادرید در فصل اول عملکرد قابل قبولی داشت ، بارسلونا را دوبل کرد و قهرمان لیگ شد اما در چمپیونزلیگ توسط رم اوت شد. در فصل دوم ، تیمش عملکرد خوبی نداشت و ناچارا یک هفته پیش از الکلاسیکو جای خود را به خوانده راموس داد .

او مدتی بعد خبر از تلاشش برای خرید خرز که زمانی مربی آن بود ، داد و پس از آن نیز مربی بشیکتاش شد تا با حضور بازیکنانی همچون کوارشما و گوتی ، تلاشهای خود را برای موفقیت در این تیم از سر بگیرد .

زندگی شخصی :
او در طول دوران بازیگری با گابی در آلمان ازدواجش را جشن گرفت . گابی شخصیتی جنجالی داشت و پس از این که شوستر به مربیگری روی آورد از این امر چندان خوشحال نبود . وی در مورد برند گفت : برند یک اژدها صفت است که هیچگاه صورتحساب رستوران را نمی پردازد ! گابی در طول حضور شوستر در بارسلون چند پیام جنجالی نیز برای یوپ دراول و اودو لاتک فرستاد . گابی و برند که از هم چهار بچه دارند ، اکنون از یکدیگر جدا شده اند . گابی یک مدیر ورزشی است اما اغلب از برند شوستر به عنوان مربی استفاده نمی کند . برند اکنون با نامزد جدیدش زندگی می کند .

خواکین ناوارو

خواکین ناوارو پرونا (متولد 2-8-1928 در خاوا اسپانیا ، فوت شده در 06-11-2002) یکی بازیکنان خوب تاریخ فوتبال اسپانیا بوده که در پست مدافع بازی می کرده است .

بخش مهم زندگی او مربوط به زمان حضورش در رئال مادرید است که بیش از 100 بازی در این تیم انجام داده است .

باشگاه	کشور	دوره	تعداد بازی
خاوا	اسپانیا	1937-1941
بارسلونا	اسپانیا	1941-1942	7
سابادی	اسپانیا	1942-1949	103
رئال مادرید	اسپانیا	1949-1957	215

افتخارات :
5 لالیگا
2 لیگ اروپایی

یوخنیو هیلاریو

یوخنیو هیلاریو کالوو (متولد 6 می 1909 در تولوزا اسپانیا) یک فوتبالیست حرفه ای اسپانیای بود .

او بیشتر دوران فوتبالش را در رئال مادرید بازی کرد . پست اصلی او نیز مهاجم بود .

او در 37 بازی لالیگا 19 گل و در 32 بازی کوپا دل ری 9 گل به ثمر رساند .

ایوان هلگوئرا

ایوان هلگرا بخیا (متولد 18 مارچ 1975) فوتبالیست سابق اسپانیاست.

او در دو پست دفاع وسط و هافبک دفاعی عالی بود. او در طول دوران بازیش در 5 باشگاه بازی کرد که مهمترین آن رئال بود که او با این تیم به موفقیت های بزرگی رسید.

عرصه ی باشگاهی :

متولد سانتاندر او فوتبالش را از از مونگو و آلباسته بالومی آغاز کرد با حضور در 14 بازی در لیگ دسته دوم اسپانیا بعد از آن او به رم پیوست در کنار هم وطنش سزار گمز اما پس از یک دوره ی ناامید کننده به اسپانیول رفت جایی که باعث پیوستنش به رئال شد در حالی که هنوز فصل 1998 - 1999 تمام نشده بود

از جولای 2000 او به همراه رئال اولین انتخاب بود و با زدن 5 و 6 گل در دومین و چهارمین حضورش (هر دو فصل با قهرمانی رئال به پایان رسید) به تناوب در خط دفاعی و میانی مورد استفاده قرار می گرفت او همچنین یکی از مهرهای رئال در فتح دو لیگ قهرمانان بود

شروع نچندان مطمئن برای دو فصل آخر ، او در 42 بازی به میدان رفت (اولین بازی با پیروزی 3 بر 1 مقابل ژیمناستیک در 28 اکتبر 2006) در آغاز آخرین فصل حضورش در اقدامی عجیب او پیراهن 6 خودش را از دست داد (که بعدا به محمد دیارا رسید) دادن شماره ی 21 و مجبور کردن او به تمرین با جوانان پیش بینی هایی برای ترک باشگاه بوجود آورد حتی با این وجود که قرار داد او در جوئن 2009 به پایان می رسید با این حالی که جنگ او برای برگشت به ترکیب 11 نفر موفقیت آمیز بود تا حدی که حضور تأثیر گذاری برای کمک به تیم در بازی های داخلی داشت

در بیست جولای 2007 هلگوئرا با قرار دادی 3 ساله به والنسیا پیوست هلگوئرا پس از پیوستن اظهار داشت که می خواست به والنسیا بیاید برای مدتی طولانی و بسیار ابراز خوشحالی کرد

در طول فصل اول او نسبتا مهره ی مهمی بود با این حال بعد از بازی های کم در نیم فصل اول سال دوم قرار داد او در تاریخ 12 دسامبر لغو شد بعد دو باشگاه دینامو بخارست رمانی و لس آنجلس گلکسی برای به خدمت گرفتن او ابراز تمایل کردن اما اتفاقی نیفتاد و او در سال 2009 از فوتبال باز نشسته شد

 

تیم ملی اسپانیا:

او برای تیم ملی اسپانیا 47 بازی کرد که اولین آن در 18 نوامبر 1998 در مقابل ایتالیا(دوستانه) بود(2 - 2) او در جام ملت های 2000 و 2004 و جام جهانی 2002 بازی کرد و جام جهانی 2006 را از دست داد بخاطر خط خوردن 1 ماه قبل از مسابقات توسط آراگونز

 

زندگی شخصی:

برادر کوچکتر او هم بازیکن حرفه فوتبال است(که در سطح اول برای ساراگوسا و دیپورتیو بازی کرد).

او با دوست دراز مدتش لورنا ازدواج کرد آنها در 30 نوامبر 2005 صاحب اولین فرزند پسر خود بنام لوکا شدن او دوباره در سال 2008 تأم پدر بودن را چشید ، این بار انزو.

افتخارات:

لیگ قهرمانان اروپا (1999–2000, 2001–2002)

سوپر کاپ اروپا (2002)

لیگ جهان(2002)

لیگ اسپانیا(2000-2001 و 2002-2003 و 2006-2007)

جام حذفی (2007-2008)

سوپر کاپ اسپانیا(2001 و 2003)

پاهینیو

مانوئل فرناندز فرناندر ، (متواد 21 ژانویه 1923) در سن پلایو ده ناویا در ایالت ویگو اسپانیا است . او به عنوان پاهینیو شناخته می شود . او بازیکن تیم ملی اسپانیاست که در سابقه ی بازی برای رئال مادرید را دارد و موفق به کسب پی چی چی نیز شده است .

در 48-1947 گلهای پاهینیو به سلتاویگو کمک کرد که در لالیگا چهارم شود و به مرجله ی پایانی کوپل دل جنرالیسمو راه یابد . در همین فصل او برای اولین بار پی چی چی را برد . او برای تیم ملی اسپانیا در تساوی 3 بر 3 برابر سوئیس گلزنی کرد . میگل مونیز اسطوره ی رئال نیز از هم بازیان او در رئال بود . در سال 49-1948 پاهینیو به رئال مادرید پیئست و با گلزنی هایش دومین پی چی چی را برد . با آکدن آلفردو دی استفانو او به این نتیجه رسید که جایگاهش را در این تیم از دست می دهد و در نتیجه به دپورتیو لاکرونیا پیوست . او در این تیم با لوئیس سوآرز ، آرسنیو ایگلسیاس هم بازی شد . پاهینیو فقط سه بار برای تیم ملی اسپانیا بازی کرد . او در آخرین حضورش در تساوی 2 بر 2 برابر جمهوری ایرلند حضور داشت . او آخرین حضور باشگاهی اش را در گراندا سپری کرد .

افتخارات :
پی چی چی: 49-1948 و 54-1953

کریستین پانوچی

کریستین پانوچی بدون شک یکی از بزرگ ترین بازیکنان فوتبال ایتالیاست که پس از بازی در هشت تیم جنوا ، آث میلان ، رئال مادرید ، اینترمیلان ، چلسی ، موناکو ، رم و پارما بالاخره با دنیای فوتبال وداع گفت .

پانوچی در کارنامه اش همیشه قهرمانی 1998 در رئال مادرید را با نیکی یاد کرده است :" این بزرگترین افتخار من بود ، هیچ بازیکن ایتالیایی دیگری نتوانسته بود که به آن دست یابد ."

پانوچی به رئال مادرید آمد تا قهرمان جهان شود . عضوی از میلان فابیو کاپلود بود که بارسلونای کرویف را در سال 1994 در فینال آتن با نتیجه 4-0 در هم کوبید و در سن 21 سالگی در کناز اسطوره هایی همچون تاسوتی ، گالی و مالدینی بازی می کرد .

چندی پیش از پیوستنش به رئال مادرید از پرواز بازگشت ایتالیایی ها از بازیهای آتلانتا باز ماند و از مرگ حتمی نجات یافت .

این بازیکن در آوریل 1973 متولد شد و یکی از درخواست های ویژه کاپلو در دوران اول حضورش در برنابئو به شمار می رفت . اولین بازیکن ایتالیایی بود که پیراهن رئال مادرید را به تن کرد  . رئال مادرید توانست که با کسب 92 امتیاز بارسلونا را در راه لالیگا مغلوب سازد . یک فصل بعد رئال مادرید هفتمین چمپیونزلیگ خود را فتح کرد ، جامی که پس از 32 سال به آن دست یافته بود . یوپ هنکس ، جانشین کاپلو در آن بازیها به این بازیکن ایتالیایی اعتماد ویژه ای کرده بود .

20 می 1998 در آمستردام بود . سیدورف توپ را از روی ضربه کرنر برای پانوچی فرستاد ، توپ برگشت داده شد ، روبرتو کالوس شوت زد اما یوونتوس همچنان دفاع می کرد تا این که میاتوویچ دروازه تیم ایتالیایی را گشود .
او دوباره به ایتالیا و اینتر بازگشت و پس از آن نیز تجربه های دیگری داشت . او در نهایت به رم آمد تا هشت فصل پیاپی را در این تیم سپری کند . 29 گل در این تیم به ثمر رساند که از تمامی مدافعان تاریخ رم بیشتر بود .

فصل گذشته در تیم دسته دومی پارما بازی کرد اما حالا به خاطر این که دیگر "تشنه قهرمانی " نیست پس از یک دوران پر افتخار از دوران بازیگری خداحافظی کرده است ....

آلفردو دی استفانو

آلفردو دی استفانو لائوله (متولد 4 جولای 1926 در باراکاس بوینس آبرس) یک فوتبالیست و مربی اسپانیایی –آرژانتینی است . او بیشترین معاشرت را با رئال مادرید داشته است و به این تیم کمک کرد که در سال 1950  جام قهرمانان اروپا را کسب کند . دی استفانو برای تیم ملی های کلمبیا ، آرژانتین و اسپانیا نیز بازی کرده است .

دی استفانو به شائتا روبیا (تیر بور) مشهور بود و در عرصه ی بازیکنان مشهور فوتبال جهان است . او یک مهاجم فدرتمند با بنیه زیاد ، تنوع تاکتیکی و دید بالاست . او می تواند در همه جای زمین بازی کند و در فوروارد بسیار خوب بازی می کند و یک دفاع خارق العاده است . او سومین گلزن برتر تاریخ لیگ اسپاتیاست با 228 گل زده در 329 بازی پشت هوگو سانچز (234 گل) و تلمو زارا (251 گل) . دی استفانو برتربن گلزن لیگ در طول ادوار است او 261 گل در 282 بازی لیگ بین سالهای 1953 تا 1964 به ثمر رسانده است .
در نوامبر 2003 ، در جشن سالگرد یوفا او به عنوان بازیکن طلایی فدراسیون فوتبال اسپانیا در طول 50 سال گذشته شناخته شد . او توسط په له یه عنوان یک از 125 بازیکن برتر دنیا شناخته شد . در نظر سنجی فرانس فوتبال دی استفانو چهارمین بازیکن برتر دنیا بعد از په له ، دیه گو مارادونا و یوهان کرایف شناخته می شود .

عرصه ی باشگاهی :
او در یک خانواده ی ایتالیایی متولد شد که از جانب مادر بزرگ ایرلندی بود . دی استفانو در 17 سالگی فوتبالش در ریورپلاته ی آرژانتین آغاز کرد . در 1943 ، برای فصل 1946 ، او به باشگاه اتلتیکو هوراکان قرض داده شد اما در 1947 به ریور بازگشت سپس دی استفانو به میونوریوس بوگوتا در لیگ کلمبیا پیوست . او 6 لیگ را در آرژانتین و کلمبیا برد .
دی استفانو به برترین رئال مادرید تمام ادوار پیوست و در این تیم برترین بازیکن تیمش بود . او رکورد 261 گل در 262 بازی را از خود به جا گذاشت . زوج پوشکاش – دی استفانو یکی از برترین زوجهای تمام ادوار است . دی استفانو 49 گل در 58 بازی در جام اروپایی به ثمر رساند که برترین آمار در طول تاریخ بود تا آن که رائول در 2005 و شوچنکو و نیستلروی در 2006 این آمار را شکاندند . شاید برد 7-3 برابر اینتراخت فرانکفورت از سری رقابتهای جام اروپایی در همپدن پارک جذاب ترین بازی فوتبال تاریخ باشد . او در سالهای 1957 و 1959 به عنوان بازیکن سال شناخته شد .
او در 1964 به اسپانیول پیوست تا در 40 سالگی کفشهایش را آویخت .

تاثیر دی استفانو بر ترانسفرها :
پیوستن دی استفانو به رئال مادرید تاثیر زیادی بر آمدن سایر بازیکنان به این تیم داشت . او نشان داد که پیمودن این راه زیاد سخت نیست .
در 1953 دی استفانو از ریور پلاته طی قراردادی با فیفا و بارسلونا راهی اسپانیا شد . در 13 می 1953 به اسپانیا رسید و می خواست که قراردادش را با بارسلونا ثبت کند ، سانتیاگو برنابئو مدیر رئال مادرید با اصرار به مدیر بارسلونا او را راضی کرد که او به رئال بیاید  .
انتقال دی استفانو از میوناریوس به اسپانیا راه را برای پیوستن بازیکنان آمریکای جنوبی له آمریکا هموار کرد .

عرصه ی ملی :
دی استفانو در طول عمرش در سه تیم ملی متفاوت بازی کرد . او 6 بازی با تیم ملی آرژانتین ، 4 بازی با کلمبیا ( شناخته نشده برای فیفا) و 31 بازی ملی برای اسپانیا انجام داد در حالی که او هیچ گاه در مرحله ی پایانی جام جهانی حاضر نشد .

غیبت جام جهانی :
اولین جام جهانی که او می توانست در آن باشد جام جهانی 1950 بود . با مخالفت کادر مربیگری آرژانتین او از بازی در این بازیها بازماند .
در جام جهانی 1954 آرژانتین در این بازیها حاضر نشد و فیفا قبول نکرد که دی استفانو برای تیم ملی اسپانیا بازی کند چرا که او پیشتر برای آرژآنتین و کلمبیا بازی کرده بود .
او تبعیت اسپانیایی را در سال 1956 کسب کرد و چهار بار در مرحله ی انتخابی جام جهانی در سال 1957 بازی کرد اما تیم به جام جهانی 1958 راه نیافت .
در سال 1961 ، دی استفانوی 31 ساله که 5 جام اروپایی را برده بود به اسپانیا کمک کرد که به مسابقات جام جهانی سال 1962 راه یابد ولی یک مصدومیت عضلانیاو را از بازی در مرحله ی پایانی منع کرد .

عرصه ی مربیگری :
بعد از بازنشستگی ، او به مربیگری روی اورد . او باشگاه آرژانتینی بوکا جونیورز را هدایت کرد بعد ریور پلاته. او با هر دو باشگاه لیگ را برد . سپس با والنسیا کوپا دل ری و لیگ را برد و همین طور جام قهرمانان اروپای 1980 را . او همچینین باشگاه اسپورتینگ پرتغال را در سالها 5-1974 هدایت کرد و سرانجام در سالهای 1982 و 1984 سکان هدایت رئال را برعهده گرفت .

پس از بازنشستگی :
آلفردو دی استفانو ، اکنون در اسپانیا زندگی می کند . او در پنجم نوامبر 2000 به عنوان رئیس افتخاری باشگاه شناخته شد . در 24 دسامبر 2005 ، دی استفانوی 24 ساله دچار حمله ی قلبی شد اما جان سالم به در برد .
آلفردو دی استفانو یک بار درباره ی مارادونا گفت : تکنیکی ، بر اساس حرکات فردی . برای من عجیب است که او چگونه با توپ کر می کند . توانایی من در همه ی نقاط زمین بود ولی من در پشت او قرار دارم . اگر او خوب تمرین کند فوق العاده می شود .
در طرف دیگر مارادونا با سخنانش او را تحسین کرد در بیانه ای که در سال 1997 از تلویزیون رای پخش شد : نمی دانم بهتر از په له بوده ام یا نه اما به جرئت می توانم بگویم دی استفانو از په له بهتر بوده است من مغرور می شوم وقتی کسی از دی استفانو صحبت می کند . می توانم بگویم مارادونا ضعیف تر از په له بوده است اما مطمئنم که دی استفانو برتر بوده است .
در نهم می 2006 استادیوم آلفردو دی استفانو در شهر مادرید و در محل تمرین رئال مادرید افتتاح شد . بازی افتتاحیه بین رئال مادرید و استاده ده ریمس انجام شد تمرار مسابقه ای که در فینال جام اروپایی سال 1956 انجام شد . رئال این بازی را 6 بر یک با گلهای سرجیو راموس ، آنتونیو کاسانو (2) ، روبرتو سولدادو (2) و خوزه مانوئل ژورادو برد .

افتخارات :
باشگاهی :
ریور پلاته :
فتح لیگ : 1945 و 1947
نایب قهرمانی جام باشگاه های آمریکای جنوبی : 1948
میوناریوس :
کوپا بوداس ده برو دل رئال مادرید : 1952
لیگ کلمبیا : 1949 ، 1951 ، 1952 و 1953
جام حذفی کلمبیا : 1953
رئال مادرید
لالیگا : 1954 ، 1955 ، 1957 ، 1958 ، 1961 ، 1962 ، 1963 و 1964
کوپا دل ری : 1962
جام اروپایی : 1956 ، 1957 ، 1958 ، 1959 و 1960
جام بین قاره ای : 1960
لاتین کاپ : 1959 و 1957
پگوآنا کوپا دل موندو ده کلوبز : 1953 و 1956
ملی :
آرژانتین
کوپا آمه ریکا : 1947
فردی :
1947
بازیکن سال آمریکای جنوبی
آقای گل آمریکای جنوبی (27 گل)
آقای گل لیگ آرژآنتین (27 گل)
بهترین بازیکن کوپا آمه ریکا
1951
آقای گل لیگ کلمبیا (31 گل)
اقای گل آمریکای جنوبی (31 گل)
1953
بازیکن سال آمریکای جنوبی
آقای گل باشگاه های جهان
1954
جایزه ی پی چی چی
1956
برترین بازیکن سال جهان برترین
توپ نقره ای اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
1957
بازیکن سال اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
برترین بازیکن سال جهان
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1958
پی چی چی
برترین گلزن لیگ اروپایی (10گل)
1959
بازیکن سال اروپا از جانب فرانس فوتبال
پی چی چی
برترین بازیکن سال جهان
برترین ورزشکار سال اسپانیا
پی چی چی
1960
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1961
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1962
برترین ورزشکار سال اسپانیا
1964
برترین ورزشکار سال اسپانیا
2004
قرار گرفتن در لیست برترین بازیکن قرن

مجموع گلهای تاریخ بازیگری : 1966-1945 >> 893 گل در 1126 بازی

فرانس پوشکاش

فرانس پوشکاش (2 آوریل 1927 تا 17 نوامبر 2006) با عناوین پوشکاش فرانس یا فرانس پوشکاش بیرو یک اسطوره ی فوتبال مجارستان و یکی از برترین فوتبالیست های تاریخ است . او رکورد شگفت انگیز 84 گل در 85 بازی ملی را برای مجارستان به ثبت رساند و 514 گل در 529 بازی باشگاهی در اسپانیا و مجارستان به ثمر رساند .

پوشکاش در یک نگاه :
نام کامل : فرانس پوشکاش بیرو ** تاریخ تولد : 2 آوریل 1927 ** محل تولد : بوداپست مجارستان ** تاریخ مرگ : 17 نوامبر 2006 ** پست : فوروارد
باشگاه ها ی عصر بازیگری : کیس پست ، هان ود (1943 تا 1956) :: 349 بازی و 358 گل :: ، اسپانیول {مهمان} (1957) ، رئال مادرید (1958 تا 1966) :: 180 بازی و 156 گل ::
عرصه ی ملی :  مجارستان (1945 تا 1956) :: 85 بازی و 84 گل :: ، اسپانیا (1961 تا 1962) :: 4 بازی بدون گل ::
عرصه ی مربیگری : هرکولس (1967) ، ونکوور رویال (1968) ، آلاوز (1968 تا 1969) ، پاناتینایکو (1970 تا 1974) ،  مورسیا (1975) ، کولو کولو (1975 تا 1976) ، عربستان سعودی (1976 تا 1977) ، آاک آتن (1978 تا 1979) ، المصری (1979 تا 1982) ، سول ده آمه ریکا (1985 تا 1986) ، سرو پارتنیو (1986 تا 1989) ، هلاس ملبورن جنوب (1989 تا 1992) ، مجارستان (1993)

زندگی در مجارستان :
سالهای اولیه :
پوشکاش در فرانس پورژلد در بودابست متولد شد و در کیس پست روستایی نزدیک این شهر پرورش یافت. امروز کیس پست در حوزه ی بوداپست است . او ده ساله بود که پدرش سر فرانس نام خانوادگیشان را به پوشکاش تغییر داد . تیم محبوبش آرسنال بود و در آغاز فوتبالش بازیکنان محبوبش تد دریک و ریکاردو زامورا بودند . او فوتبال حرفه ایش را با تیم آث کیس پست آغاز کرد جایی که پدرش نیز پیشتر در آن توپ می زد و در آن زمان مربی آن بود . او از اسم مستعار میکولوس کواش استفاده کرد تا سن پایینش (تنها 12 سال داشت) مورد توجه قرار نگیرد . همبازی او در این تیم ژوزف بوژیک بود که بعد ها در تیم طلایی با او همبازی شد . او اولین بازی اش را برای کیس پست در نوامبر 1943 انجام ذلذ در یک بازی برابر نگی وایراد .
کیس پس جایزه برتربن خط دفاع را در سال 1949 برنده شد و این تیم به سربازان مجاری تعلق گرفت و از ان پس با نام هان ود فعالیت کرد و از آن پس به بازیکنان درجات نظامی تعلق گرفت و پوشکاش به "مهاجم کبیر" ملقب شد . از ان پس هان ود برترین تیم مجارستان شد و بازیکنانی همچون سلطان ژیبور و ساندور کوشیس به این تیم ملحق شدند .
پوشکاش به هان ود کمک کرد تا پنج بار لیگ را ببرد و همچنین در سالهای 1948 و 1950 و 1951 و 1953 به ترتیب با 50 ، 31 ، 25 و 27 گل برترین گلزن لیگ شد و در سال 1948 نیز برترین گلزن اروپا شد .

مجارهای مقتدر :
پوشکاش کار خود را با مجارستان در 20 اگوست 1945 آغاز کرد و در پیروزی 5-2 برابر اتریش گلزنی کرد . او در 85 بازی خود برای تیم ملی مجارستان 84 گل به ثمر رساند . رکورد گلزنی ملی او شامل هت تریک برابر اتریش ، لوکزامبورگ ، و 4 گل در پیروزی 12-0 برابر آلبانی می شود . با وجود سلطان ژیبور و ساندور کوشیس و ژوزف بوژیک و نادور هیدگ کوتی و فرانس پوشکاش نسل طلایی مجارستان طلوع کرده بو . این تیم توانست رکورد 32 بازی ملی بدونت شکست را از خود به جای بگذارد .
در طی این حرکت آنها در بازیهای المپیک 1952 یوگسلاوی را در فینال هلسینکی 2 بر صفر مغلوب کردند . پوشکاش در این مسابقات 4 گل به ثمر رساند که یک از گلها شامل فینال می شود . همچنین آنها به انگستان دو بار درس فوتبال دادند . در 1953 آنها انگلیس را 6-3 شکست دادند و اولین تیم غیر انگلیسی بودند که این تیم را در ویمبلی مغلوب کردند . در ملاقات بعدی مجارها انگلستان را 7 بر یک در بوداپست مغلوب کردند جایی که انگلیس سنگین ترین شکست تاریخ ملی اش را تجربه کرد . پوشکاش در هر کدام از این دو بازی دو بار گلزنی کرد . فوتبالی که مجارها بازی می کردند فوتبالی بود که 20 سال به فوتبال هلندی معروف شد .
در سال 1953 آنها قهرمان اروپای مرکزی شدند . مجارستان قهرمانی را با 11 امتیاز برد . پوشکاش این تورنمنت را با 10 گل به پایان برد و بهترین گلزن این بازی ها شد و در بازی ایتالیا که در استادیوم المپیک بود و ایتالیا 3-0 مغلوب شد دو بار گلزنی کرد .
پوشکاش در جام جهانی 1954 ذر اولین مرحله ی بازیها 3 گل به ثمر رساند . آنها کره جنوبی را 9-0 و سپس آلمان غربی را 8-3 دیفیت کردند . در مرحله ی بعدی با تکلی که ورنر لیبریش انجام داد پوشکاش مصدوم شد و تا بازی پایانی در مصدومیت به سر برد . پوشکاش در بازی یک چهارم برابر برزیل که به نبرد برن مشهور شد حضور نداشت اما بعد از بازی به عنوان یک تماشاگر بطری را به سر پینیه رو بازیکن بزریل پرتاب کرد یعضی اعتقاد دارند که این امر کار پوشکاش نبوده است .
پوشکاش در فینال جام جهانی 1954 برابر آلمان غربی قرار گرفت . هر چند که هنوز سلامت کاملش را بدست نیاورده بود . علیرغم این او چهارمین گلش را در این تورنمنت به ثمر رساند تا مجارستان 6 دقیقه پس از شروع بازی به ثمر برساند و ژیبور نیز دو دقیقه بعد گل دیگری به ثمر رساند . به نظر می رسید که محبوبان پیش تورنمنت بتوانند قهرمانی را کسب کنند اما پیش از پایان نیمه اول آلمان غربی هر دو گل را پاسخ گفت و همه چیز از نو آغاز شد . با شروع نیمه دوم به نظر می رسید که مجارها بازی را از دستمرفته می دیدند و درست شش دقیقه پس از شروع بازی آلمان غزبی گل پیروزی را به ثمر رساند . دو دقیقه مانده به پایان بازی پوشکاش گل تساوی را یه ثمر رساند اما این گل به خاطر آفساید غیرقابل قبول واقع شد . مجارستان 3-2 باخت و رکورد بی شکستی نیز به پایان رسید ...

تور جهانی هان ود :
هانود در سال 1956 وارد جام اروپایی شد و در مرحله اول مقابل بیلبائو متوقف شد . هانود بازی رفت را در باسک 3-2 مغلوب شد اما پیش از ان که بتواند بازی برگشت را در خانه انجام دهد آشوب مجارستانی در بوداپست رخ داد . بازیکنان تصمیم گرفتند که این بازی را در استادیوم هایسل بروکسل انجام دهند . پوشکاش به گلهای متوالش اش سبب شد که این بازی 3 بر 3 به پایان رسد اما در مجموع بیلبائو با نتیجه ی 6-5 راحی مرحله ی بعد شد تا بازیکنان مجاری راهی برزخ شوند . آنها توسط خانواده هایشان در بوداپست احضار شدند اماعلیرغم مخالفت فیفا و فدراسیون مجارستان آنها برنامه ی یک تور جهانی به ایتالیا ، پرتغال ، اسپانیا و برزیل را ریختند . بعد از بازگشت به اروپا بازیکنان هر کدام راهی را پیش گرفتند . مثلا بوژیک به مجارستان بازگشت و ژیبور و پوشکاش چند باشگاه در غرب اروپا یافتند .

زندگی در اسپانیا :
رئال مادرید
بعد از رد بازگشت به مجارستان پوشکاش چند بازی غیر رسمی برای اسپانیول ، بوونتوس و میلان انجام داد بدون این که با آنها قرارداد ببندد . اما او با محرومیت 2 ساله از سوی یوفا برای بازی در اروپا مواجه شده بود . او ابتدا به اتریش و سپس به ایتالیا رفت . بعد از پایان محرومیتش تلاش کرد که به ایتالیا برود اما نتوانست تیم  بالاجدولی خوبی را متقاعد کند که او را به خدمت بگیرد . اکثر مربیان ایتالیایی به سن و وزنش ایراد می گرفتند . بهر حال در 1958 به رئال مادرید پیوست و در 31 سالگی راهی دومین تیم دوران بازیگری اش شد .
در طی لالیگا پوشکاش سه بار هت تریک کرد که یکی از آنها شامل دومین بازی اش در لیگ برابر اسپورتینگ گیجون در 21 سپتامبر 1958 بود . در بازی مقابل لاس پالماس در 4 ژانویه 1959 پوشکاش و آلفردو دی استفانو در برد 10 بر یک هت تریک کردند . در طی فصل 61-1960 پوشکاش 4 بار برابر الخ و در ادامه ی فصل 5 گل برابر تیمهای دیگر به ثمر رساند .
پوشکاش در سال 1963 دو بار برابر بارسلونا هت تریک کرد . یک بار در برنابئو و یک بار در نیوکمپ . در طی هشت فصل با رئال پوشکاش 180 بار در لالیگا بازی کرد و 156 گل به ثمر رساند . او 20 یا بیشتر در 6 فصل از حضورش در لیگ اسپانیا به ثمر رساند و چهار بار پی چی چی را برد . در 1960 ، 1961 ، 1963 و 1964 به ترتیب 26 ، 27 ، 26 و 20 گل به ثمر رساند . او به رئال کمک کرد تا پنج بار پیاپی بین سالهای 1961 تا 1965 لالیگا و در 1962 کوپا دل جنرالیسمو را ببرد . او هر دو گل پیروزی 2-1 برابر سویا را در فینال کوپا به ثمر رساند .
همچنین پوشکاش 39 بار برای رئال در جام اروپایی به میدان رفت و 35 گل به ثمر رساند . او با گلزنی در بازی رفت نیمه نهایی برابر اتلتیکو به رئال کمک کرد تا در سال 1959 به بازی فینال راه یابد . اما فینال را بدلیل مصدومیت از دست داد . هر چند که فصل بعد او این را حبران کرد . او جام اروپایی 1960 را با هت تریک در برابر تیم یونس ایش آغاز کرد و در نیمه نهایی برابر بارسلونا او با به ثمر رساندن سه گل در دو بازی رفت و برگشت تیم را راهی فینال کرد . در پرگل ترین فینال تاریخ پوشکاش و آلفردو دی استفانو هر کدام با به ثمر رساندن 3 و 4 گل موجبات برد 7-3 برابر آینتراخت فرانکفورت را فراهم ساختند . در فینال جام بعدی برابر بنفیکا نیز توانست برابر بنفیکا هت تریک کند و رئال با نتیجه ی 5-3 این جام را نیز نصیب خود کند . در هردو بازی برابر فاینورد در دور شروع نسل جدید رئال مادرید او توانست به همراه این تیم جام اروپایی 1966 را کسب کند .
تیم ملی اسپانیا
در 1962 پوشکاش ملیت اسپانیایی را پذیرفت و چهار بار برای اسپانیا بازی کرد . سه بازی از این چهار بازی در جام جهانی 1962 انجام شد او در هیچ کدام از این بازیها موفق به گلزنی نشد .

عصر مربیگری :
بعد از بازنشستگی به عنوان یک بازیکن ، پوشکاش یک مربی شد و تیمهای اروپا ، شمال آمریکا ، جنوب آمریکا ، آفریقا ، آسیا و استرالیا را هدایت کرد . نقطه اوج مربیگری او رهنمون ساختن پاناتینایکو به فینال جام اروپایی بود . این در طول تاریخ تنها بازی بود که یک باشگاه یونانی توانست به فینال جام اروپایی راه یابد . بعد از شکست اورتون در یک چهارم نهایی با حساب گل در خانه ی حریف به مرحله ی بعد راه یافتند . در مرحله رفت بازی نیمه نهایی با یک بازی دراماتیک 4 بر یک مغلوب ستاره سرخ بلگراد شدند اما در بازی برگشت در خانه 3 بر صفر برنده شدند و دوباره با احتساب گل زده در خانه حریف به فینال را یافتند . فینال ذر استادیوم ویمبلی انجام می شد و پوشکاش پس از سالها به ویمبلی بازگشت . پاناتینایکو چند موقعیت گل داشت اما همه آنها را از دست داد و 2-0 مغلوب یوهان کرایف آژاکسی شد . در طی پنج سال حضورش در پاناتینایکو دو بار قهرمانی یونان را برد موفقیت های او در یونان موجب شد که هواداران پاناتینایکوس او را مربی محبوب خود بنامند .
بر خلاف انتظار پوشکاش نتوانست موفقیت دوران بازیگرش اش را در دوران مربیگری اش نیز ادامه دهد . پس از مسافرتهای فراوان به قاره های مختلف او به استرالیا رفت و به تیم هلاس ملبورن جنوب توانست عنوان برترین باشگاه اقیانوسیه را در سال 1991 ببرد .

افتخارات :
مدال طلای المپیک 1952 هلسینکی با تیم المپیک مجارستان
باشگاهی :
هان ود >> لیگ مجارستان ( 1950 و 1952 و 1955)
رئال مادرید >> لالیگا ( 1961 و 1962 و 1963 و 1964 و 1965)
>> کوپا دل جنرالیسمو (1962)
>> جام اروپایی (1959 و 1960 و 1966) – نایب قهرمانی (1962)
>> جام بین قاره ای (1960)
ملی :
>> قهرمانی المپیک (1952)
>> قهرمانی مرکر اروپا (1953)
>> فینالیست جام جهانی (1954)
فردی :
پی چی چی ( 1960 و 1961 و 1963 و 1964)
مربیگری :
پاناتینایکو >> لیگ یونان ( 1971 و 1972)
>> جام اروپایی {نایب قهرمان} (1971)
هلاس >>فهرمان اقیانوسیه (1991)
>> جام ان اس ال (1990)
>> داچرتی کاپ (1989 و 1991)

پردراگ میاتوویچ

پردراگ (پدخا) میاتوویچ ( متولد 19 ژانویه 1969 در تیتو گراد ، مونته نگرو ، جمهوری یوگسلاوی) یک بازیکن سابق صربستان – مونته نگرویی است که فعلا مدیر ورزشی رئال مادرید است . او یکی از بهترین بازیکنان کشورش در دهه ی 1990 بوده است .

در سطح باشگاهی میاتوویچ برای شش باشگاه : بوداچ نست پودگوریکا ، پارتیزان ، والنسیا ، رئال مادرید ، فیورنتیا و لوانته بازی کرده است . در سطح ملی میاتوویچ 73 بازی بلی و 28 گل زده دارد او در جام جهانی 1998 و یورو 2000 حاضر بوده است .
او یک بازیکن تکنیکی است و گل به یادمانی را در تیم رئال مادرید در فینال چمپیونز لیگ 1998 به ثمر رسانده است و به همراه رئال مادرید این جام را پس از 32 سال انتظار کسب کرده است .

عرصه ی باشگاهی :
پارتیزان :
در تابستان 1989 در هالی که 20 ساله بود پیش از آن که با پیشنهاد میرکو مرجانوویچ مدیر پارتیزان مواجه شود علاقه ی بسیاری به حضور در هایدوک اشپیلت داشت .
اولین فصل میاتوویچ با یک گل در پانزده بازی چندان چشمگیر نبود . فصل بعدی یعنی 91-1990 بسیار بهتر بود چرا که میاتوویچ عضوی از تیم شد و در 33 بازی که در آن حضور داشت 14 گل به ثمر رساند . هرچند که آنها از رقابت با ستاره سرخ بلگراد بازماندند و دوم شدند و نتوانستند راعی لیگهای اروپایی شوند .
پس از ان میاتوویچ پیشرفتش را ادامه داد و به همراه پارتزیان و به رهبری ایویکا اوسیم در فصل 92-1991 قهرمان لیگ شد و راهی جام باشگاه های اروپا شد . او در این سال موفق به کسب عنوان برتربن بازیکن یوگسلاو شد .
پیش از آغاز فصل 92-1993 جمهوری یوگسلاو تجزیه شد ئ لیگ جدیدی شامل تیمهایی از صربستان و مونته نگرو تشکیل شد . میاتوویچ در فصل بعد هم به پارتیزان کمک کرد که در رفابت با ستاره سرخ موفق شود و لیگ یوگسلاوی را برنده شود .
پس از آن میاتوویچ تماسهایی با باشگاه های بزرگ اروپا همچون رئال مادرید ، اتلتیکوو یوونتوس داشت . هر چند که آنها تمایل او را جذب نکردند و او در تابستان 1993 راهی والنسیا شد . رامون مندوزا رئیس وقت رئال مادرید بعدها فاش کرد که ناکامی روبرت پروسینچکی به این دلیل بود که نگران بود یوگسلاو جوان موفق نشود .

والنسیا:
میاتوویچ اولین بازی لالشگایش را در 5 سپتامبر 1993 برابر رئال اوویدو انجام داد و بلافاصله به عضوی از ترکیب گاس هیدینک تبدیل شد . او توانست 35 باز در لیگ حضور یابد و 16 گل به ثمر برساند .
بعد از تثبیت جایگاهش او عنوان برترین بازیکن سال اسپانیا را در سال 96-1995 برنده شد . او در این سال با 28 گل زده در 40 بازی والنسیا را به مقام دوم رساند هر چند که او در بعضی بازها به عنوان بازیساز به میدان می رفت .
درخشش او از دید وکیلان رئال مادرید پنهان نماند که حالا تحت مدیریت لونزو سانز بود . تلاشها پس از سه سال برای به خدمت گذفتن میاووچ آغاز شد .

رئال مادرید :
سرانجام میاتوویچ در 27 سالگی راهی پایتخت اسپانیا شد . این اتفاق در تابستان 1996 رخ داد . او در رئال مادرید به عنوان مهاجم/ بازی ساز بازی می کرد . تحت رهبری فابیو کاپلو ، آنها در هر 38 بازی لیگ خوش درخشیدند تا با زوج شوکر – میاتوویچ این تیم قهرمان فصل 97-1996 شود . شوکر با 24 گل و میاتوویچ با 14 گل بسیار موفق نشان دادند .
فصل بعدی در رئال چندان موفق برای میاتوویچ نبود و هنوز از این فصل به بدی در خاطر او یاد می شود . او علیرغم مصدومیتهای مداومش در 24 فرصت بازی که بدست آورد 10 گل به ثمر رساند . فرناندو مورینتس 21 ساله که از ساراگوسا به رئال مادرید آمده بود جای او را گرفت و داور شوکر نیز نیمکت نشین شد . در این فصل بارسلونا با بازیکنانی همچون سونی اندرسون ، لوئیز فیگو و لوئیس انریکه آنها را از کسب لیگ بازداشت هذ چند که آنها توانستند در پایان فصل چمپیونزلیگ را پس از 32 سال به برنابئو بیاورند . رئال در می 1998 یوونتوس را در آمستردام آره نا شکست داد . میاتوویچ اولین گل آن فصل خود را در چمپیونزلیگ با یک ضربه ی زیبا به ثمر رساند .
پس ازنمایش ضعیفش در تابستان 1998 در جام جهانی 1998 به مادرید بازگشت اما این آخرین فصل حضورش در مادرید بود چرا که قراردادش تمدید نشد . تیم جدید شامل مربیانی همچون کاماچو و هیدینگ بود که به او اعتقادی نداشتند . رائول و مورینتس زوج جدید رئال مادرید بودند و جایی برای میاتوویچ در تیم نبود . هر چند که نمایش میاتوویچ نیز در این فصل غیر قابل دفاع بود . با جدایی گاس هیدینک از باشگاه نیز وضع برای میاتوویچ بهتر نشد . پس از آن که تحت رهبری جان توشاک رئال در مرحله یک چهارم چمپیونزلیگ در برابر نمایش شوچنکو در دینامو کیف مغلوب شد (میاتوویچ در دو بازی نمایش نسبتا خوبی داشت) و از کسب لیگ نیز بازماند تحولات در مادرید آغاز شد آنها با به خدمت گرفتن نیکولاس آنلکای 20 ساله از آرسنال جا را برای میاتوویچ تنگ کردند و مدیریت تیم تصمیم گرفت که دلبریهای میاتوویچ 30 ساله را فراموش کند و او را به فیورنتینا بفروشد .

فیورنتینا :
در فلورانس ، میاتوویچ زیر رهبری جیووانی تراپاتونی و به همراه گابریل باتیستوتا و انریکو کیه زا بازی کرد . از خوش اقبالی او تراپاتونی به هر سه مهاجم علاقه ی زیادش داشت و در آن فصل به هر سه بازیکن بازی داد .

عرصه ی ملی :
همزمان با ترانسفر میاتوویچ از والنسیا به رئال مادرید تیم ملی یوگسلاوی پس از چهار سال محرومیت تشکیل شد و میاتوویچ به این تیم دعوت شد و وظیفه ی خود را به خوبی انجام داد . در اواخر سال 1997 او یا یک نمایش خیره کننده در برابر مجارستان ( هت تریک در بوداپست و 4 گل در بازی برگشت در ماراکانا) این تیم را راهی جام جهانی 1998 فرانسه کرد .
جام جهانی 1998 :
انتظارات در جام جهانی 1998 از این تیم براورده نشد . تیم یوگسلاوی علیرغم ستاره های بزرگ اش در سراسر اروپا کاری از پیش نبرد . میاتوویچ پیش از شروع این تورنمنت در فینال چمپیونزلیگ 1998 درخشیده بود . نمایش او دور از انتظار بود ، او در 4 بازی تنها یک گل در مرحله ی گروهی برابر آلمان یه ثمر رساند که ابتدا این بازی به نام دیان استانکوویچ نهاده شد و پس از بازبینی این گل به نام او ثبت شد . او در مرحله یک شانزدهم یک پنالتی را برابر هلند از دست داد که یوگسلاوی علیرغم مصدومیت ادگار داویدز بازیکن هلند این بازی را واگذار کرد .
راه یورو 2000 :
در آغاز مرحله راهیابی به یورو 200 میاوویچ به طور اتوماتیک توسط میلان زیوادینوویچ به این تیم دعوت شد . در همین مرحله با وویادین بوشکوف جای زیودانوویچ را گرفت که این با مخالفت میاتوویچ و چند بازیکن کلیدی دیگر این تیم انجام شد . سرانجام مربی در بازی برابر کرواسی در اکتبر 1990 به او بازی نداد که سرانجام میاتوویچ به طور تعویضی وارد زمین شد و با یک ضربه ی آکروباتیک گل اول را زد . سرانجام این بازی 2 بر 2 شد که باعث راهی شدن یوگسلاوی به جام باشگاه های بلژیک و هلند 2000 شد .
یورو 2000 :
در هنگام حضور این تیم در یورو 2000 ، میاتوویچ 31 ساله بود و در فیورنتینا حضور داشت و از انتظاراتی که دو سال قبل تر در جام جهانی از او می رفت آزاد بود . او در هر چها بازی یوگسلاوی خضور داشت و با ظهور ساوو میلوشویچ او در این چهار بازی گلی نزد تا غیر موثرترین بازیکن این تیم در این تورنمنت لقب بگیرد .

پس از فوتبال :
بعد از بازنشستگی در 2004 ، میاتوویچ زندگی در والنسیا را ادامه داد و به مدیر برنامه بودن روی آورد .
در ژوئن 2006 ، او با رامون کالدرون کاندیدای ریاست رئال مادرید جفت شد و وقتی که کالدرون این رقابت را برد ، او در دوم جولای 2006 به عنوان مدیر ورزشی باشگاه به این تیم بازگشت که در 20 می 2009 از کارش استعفا داد . او در دوره مدیریتش در رئال مادرید به دو لالیگا رسید و آرین روبن را که یکی از بهترین هافبک چپ های جهان بود را به خدمت گرفت ، اما در عملی کردن وعده خود برای خرید کریستیانو ، کاکا و فابرگاس ناکام ماند . نیستلروی ، هیگوائین ، اشنایدر ، محمد دیارا ، مارسلو و فن در فارت دیگر خریدهای قابل توجه او بوده اند.

شخصی :
زندگی شخصی میاتوویچ توسط النا کارامان سوسیالیست همسر وی در بلگراد به چاپ رسیده است . آنها در اوایل سال 1990 به مدت 1.5 سال با هم ازدواج کردند و پیش از طلاق دو بچه از خود به جای گذاشتند . او هر از چند گاهی به تماشای بازی های تیم بیسبال لوس آنجلس داگرز می رود تا دو بچه اش لوکا و آندره یا را ببیند .
او یکی از معترضان ناتو بود که در این جنگ خانه ای را از دست داد . او پنج میلیون از هواداران رئال مادرید از را با خود داری از بازی برابر آلاوز ذر آوریل 1999 را خوشحال کرد .
در این سالهای پس از طلاقش ، میاتوویچ با آنتا میاتوویچ مدل فشن ازدواج کرد که از او سه دختر به نامهای: نادا ، نینا و لولا دارد .

امیلیو بوتراگوئنو

امیلیو بوترا گوئنو سانتوس (متولد 22 جولای 1963 ، در مادرید) بازیکن سابق تیم ملی اسپانیاست که برای کاستیا ، رئال مادرید و اتلتیکو سلایا بازی کرده است . در طول دوران بازیش عضوی از گروه معروف کرکسها بوده است . او یکی ار اعضای گروه اسطوره ای کوئینتا دل بیتره (گروه کرکسها) بوده است . در این گروه بازیکنانی همچون مانوئل سانچیس ، مارتین وازکز ، میشل و میگل پاردزا او را همراهی می کرده اند . او همچنین مدتی نایب رئیس رئال مادرید بوده است .

بوتراگوئنو در یک نگاه :
نام کامل : امیلیو بوترا گوئه نو سانتوس ** تاریخ تولد : 22 جولای 1963 ** محل تولد : مادرید اسپانیا ** پست بازی : مهاجم
باشگاه ها ی دوران بازیگری : رئال مادرید کاستیا (83-1982) ** رئال مادرید (1983 – 1995) { 341 بازی و 123 گل} ** اتلتیکو سلایا (1995 – 1998) { 91 بازی و 29 گل)
عرصه ی ملی : اسپانیا ( 1984 – 1994) { 69 بازی و 26 گل}

در سال 1981 ، بوتراگوئنو به عنوان یک بازیکن جوان به رئال مادرید پیوست و عضو تیم رزرو شد . بوتراگوئنو یک عضو برجسته ی رئال مادرید در دهه ی 1980 بود و افتخارات زیادی را با این تیم کسب کرد . او دو بار عنوان سومین بازیکن برتر اروپا را در سالهای 1986 و 1987 کسب کرد و در سال 1991 پی چی چی را برد . بوتراگوئنو در سال 1995 به اتلتیکو سلایا در مکزیک پیوست و در اولین دوره ی حضورش در این تیم به فینال قهرمانی راه یافت . بهد از گذشت سه سال او به عنوان جنتلمن زمین شناخته می شد . او سرانجام در مارس 1998 تصمیم گرفت که کفشهایش را بیآویزد .

بوتراگوئنو همچنین 69 بازی ملی و 26 گل زده برای تیم ملی اسپانیا در کارنامه ی خود دارد . او یکی از اعضای تیم ملی اسپانیا در یورو 84 بود که تیم به فینال راه یافت . او در جام جهانی مکزیک 1986 نیز حضور یافت و در برد 5 بر یک برابر دانمارک چهار گل به ثمر رساند . او در جام جهانی ایتالیا 1990 نیز حضور یافت . در سپتامبر 2007 او به عنوان چهارمین گلزن برتر تاریخ اسپانیا شناخته شد . او پشت سر رائول گونزالز (47) ، فرناندو هیرو (29) و فرناندو مورینتس (27) قرار گرفته است .

در دوره اول مدیریت پرز ، او در پست نایب رئیس رئال مادرید قرار گرفت . دو ماه پس از جدایی فلورنتینو پرز از رئال مادرید، او نیز از تیم جدا شد .
در دوره دوم ریاست فلورنتینو پرز نیز عنوان مدیریت آکادمی رئال و همچنین مدیر روابط بین الملل تیم را بدست گرفت.

افتخارات :
کاستیا :
*لیگ دسته دوم اسپانیا : 1 (84-1983)
رئال مادرید :
*جام یوفا : 2 (1985 و 1986)
*لیگ اسپانیا ( 1986 ، 1987 ، 1988 ، 1989 ، 1990 و 1995 )
*کوپا دل ری (1989 و 1993)
*کوپا ده لالبگا (1985)
*سوپرکاپ اسپانیا (1988 ، 1989 ، 1990 و 1993)
*پی چی چی (1991)

لائوری کونینگام

لائورنس پائول (لائوری) کونینگام (8 مارس 1956 – 15 جولای 1989) فوتبالیست سابق تیم ملی انگلیس است با رئال مادرید هم به لالیگا و هم به جام حذفی دست یابد و در هر دو اولین انگلیسی تاریخ باشد که موفق به کسب آن باشد و همچنین اولین سیاه تاریخ تیم ملی انگلستان است .

کونینگام در یک نگاه :
نام کامل : لائورنس پائول کونینگام ** تاریخ تولد : 8 مارس 1956 ** مکان تولد : آرچ وی، لندن، انگلیس ** تاریخ فوت : 15 جولای 1989 (33 سال) ** مکان مرگ : مادرید ، اسپانیا ** پست بازی : مهاجم
باشگاه های دوران بازیگری : {1974 – 1977} لیتون اورینت ( 75 بازی و 15 گل) ** {1977 – 1979} وست برومویچ ( 86 بازی و 21 گل) ** { 1979 – 1983} رئال مادرید ( 44 بازی و 13 گل) ** {1983} منچستر یونایتد "قرضی" ( 5 بازی و یک گل) ** { 1983 – 1984} اسپورتینگ گیجون (30 بازی و 3 گل) ** {1984 – 1985} المپیک مارسی (30 بازی و 8 گل) ** {1985 – 1986} لستر سیتی (15 بازی بدون گل) ** {1986 – 1987} رایو وایکانو (37 بازی و 3 گل) ** {1987} شارلوا بلژیک (1 بازی بدون گل) ** {1988} ویمبلدون (6 بازی و 2 گل) ** { 1988- 1989} رایو وایکانو (19 بازی و یک گل)
عرصه ی ملی : تیم ملی انگلیس (6 بازی بدون گل)

زندگینامه :
در آرچ وی لندن متولد شد . پس از پیوستن به یک مدرسه فوتبال راهی لیتون اورینت شد . در سال 1977 راهی وست برومویچ که تحت رهبری جانی گیلز بود پیوست . او با بقیه ی سیاه ها مانند سیریل رجیس و در سالهای بعد برندون باتسون هم تیمی شد . این اولین بازی بود که یک تیم انگلیسی با سه سیاه بازی می کرد . کونینگام ، باتسون و رجیس به سه درجه دار مشهور شدند .
وست برومویچ در دهه ی 1970 به یکی از محبوبترین تیمها تبدیل شده بود و کونینگام به سرعت توجهات را به خود جلب کرد . او اولین سیاه تاریخ بود که پیراهن تیم ملی انگلیس را می پوشید . او اولین بار در 27 آوریل 1977 در یک بازی دوستانه در تیم ملی زیر 21 سال انگلیس برابر اسکاتلند قرار گرفت و گلزنی کرد . او 6 بازی ملی کامل برای تیم ملی انگلستان انجام داد . اولین بازی رسمی ملیش را برابر ولز در 23 می 1979 به ثمر رساند . هر چند ویو اندرسون اولین بازی ملیش را شش ماه قبلتر انجام داده بود و اولین سیاه تیم ملی انگلستان شناخته می شد ولی کونینگام اولین سیاهی بود که در رده های سنی مختلف تیم ملی انگلستان بازی کرد .

در 1979 ، او یک جابجایی تاریخی انجام داد و به عنوان اولین بازیکن بریتانیایی تیم رئال مادرید با مبلغ 995 هزار پوند راهی این تیم شد مبلغی که در زمان خود بسیار تاریخی بود و در میان هواداران او را به "تلالو سیاه" مشهور کرد . یک فصل بعد او افت محسوسی کرد و پس از ترک رئال مادرید در 1983 راهی منچستر یونایتد ، اسپورتینگ گیجون ، المپیک مارسی ، ویمبلدون و شارلوا شد . او در فصل 88-1978 با ویمبلدون به لیگ انگلیس بازگشت هر چند که او فرصت چندانی برای حضور در تیم اصلی نیافت و ذخیره بود ولی همراه با این تیم در فینال جام حذفی 1988 برابر لیورپول حضور داشت و با این تیم این جام را برد . او سپس به رایو وایکانو ترانسفر شد .

لائوری کونینگام در یک تصادف رانندگی در مادرید ، در سن 33 سالگی ، در عصر 15 جولای 1989 کشته شد .

افتخارات :
رئال مادرید :
** بردن لالیگا (1980)
** بردن کوپا دل ری ( 1980 و 1982)
ویمبلدون :
** جام حذفی (1988)

مانوئل سانچیس (پدر)

مانوئل سانچیس مارتینز ( متولد آلبریک والنسیا در 26 مارس 1938) بازیکن سابق تیم ملی اسپانیا و رئال مادرید در دهه 1960 است که برای این تیم دفاع می کرد . او همچنین برای کوندال ، وایادولید و کوردوبا نیز بازی کرده است . او پدر مانوئل سانچیس  هونتیوئه لو بازیکن سابق تیم رئال مادرید است .

سانچیس عضوی از موفق ترین رئال مادرید تاریخ در دهه 60 است که به این تیم کمک کرد که 4 لالیگا را تصاحب کند . او در طول دوران حضورش در رئال مادرید 143 بار در لیگ و 35 بار در رقابتهای اروپایی بازی کرد . او همچنین 11 بار برای تیم ملی اسپانیا بازی کرده است و در جام جهانی 1966 انگلیس نیز حضور داشته است . در مرحله ی گروهی در پیروزی 2 بر یک اسپانیا برابر سوئیس یک گل به ثمر رسانده است .

افتخارات :
کاپ اروپایی : 1 (1966)
قهرمان اسپانیا ( 1965 ، 1967 ، 1968 و 1969)
کوپا دل جنرالیسمو (1970)

گارسیا رمون

ماریانو گارسیا رمون (متولد 30 سپتامبر 1950 در مادرید) یک مربی و فوتبالیست سابق اسپانیاییست که با رئال مادرید شش لیگ و سه جام حذفی برده است .

او بین سالهای 1971 تا 1984 دروازه بان رئال مادرید بود و 177 بار در لالیگا و 29 بار در جام ها اروپایی برای این تیم بازی کرد . نمایش خیره کننده او در مرحله یک چهارم نهایی چمپیونزلیگ برابر دیناموکیف در اودسا (0-0) او را به لقب ال گاتو ده اودسا ( گربه ی اودسا) مشهور کرد . گارسیا رمون دو بار برای تیم ملی اسپانیا بازی کرده است .

مربیگری :
مربیگریش با تیم جوانان رئال مادرید آغاز شد . از آنجا به تیم رزرو رئال مادرید یعنی کاستیا نقل مکان کرد (93-1992) جایی که او به دستیاری رافائل بنیتز رسید . . اسپورتینگ گیخون ( 1995 – 1993 ، دسته اول 62 بازی) ، آلباسته ( 97-1996) ، لاس پالماس ( 98-1997) ، سالامانکا (2000-1999) ، نومانسیا (01-2000 ، 21 بازی در دسته اول) و کوردوبا (02-2001) مقاصد بعدی او بودند هر دو فرصت او در دسته یک با اخراج او بدلیل عدم نتیجه گیری مناسب پایان یافت .
در 05-2004 ، او کمک مربی سرمربی وقت رئال مادرید خوزه آنتونیو کاماچو شد و به خانه ی خودش بازگشت .

در 20 سپتامبر 2004 ، سرانجام رمون به آرزوی همیشگی اش رسید و پس از عدم نتیجه گیری کاماچو و قرارگرفتن رئال مادرید در رتبه هشتم او سرمربی رئال مادرید شد . رمون خودش هم در رئال مادرید به هیچ موفقیتی دست نیافت و در کریسنس جایش را به واندرلی لوکزامبورگو داد و پس از آن رئال در لیگ سوم شد . او با رئال رکورد 7 برد ، 2 مساوی و 4 شکست را به ثبت رساند . او در سال 2007 هم مربی کادیز شد که در بردن این تیم به دسته اول ناکام ماند .

میشل

خوزه میگل گونزالز مارتین دل کمپو ، مشهور به میشل ، (متولد 23 مارس 1963 ر مادرید) یک هافبک بازنشسته ی اسپانیایی است که به خاطر شیوه ی بازی اش در پست وینگ راست و توانایی سانتر فوتبالش بسیار شهرت یافته است اما در پایان فوتبالش او بعضی از مسئولیتهای دفاعی را به عهده گرفت . او یکی از محبوبهای هواداران بود که توسط رابرت پیرس هافبک فعلی ویارئال به عنوان اسطوره از او یاد می شود .

میشل در یک نگاه :
نام کامل : خوزه میگل گونزالز مارتین دل کمپو ** تاریخ تولد : 23 مارس 1963 (44ساله) ** محل تولد : مادرید اسپانیا ** قد : 1.83 متر (6 فوت) ** پست بازی : وینگ راست
باشگاه ها : {1981 – 1996 } رئال مادرید (404 بازی و 97 گل) ** { 1996 – 1997} اتلتیکو سلایا (34 بازی و 9 گل)
تیم ملی اسپانیا : 1985- 1992 {66 بازی و 21 گل}
تیمهای تحت مربیگری : {2005 – 2006} رایو وایکانو (تیم رزرو) ** {2006 – 2007} رئال مادرید کاستیا ** {2009- تا الان} ختافه

عصر بازیگری :
در سن سیزده سالگی ، او عضوی از تیم نوجوانان رئال مادرید شد . تکتیک و فیزیکش در زمین موجب ترقی او شد و او به تیم اصلی راه یافت . در این جا او به گروه اسطوره ای کرکسها شامل سانچیس ، مارتین وازکز ، پاردزا و بوتراگوئه نو پیوست .
در سال 1984 او در تیم رئال مادرید تحت مربیگری آمانسیو بازی می کرد . او در همین سال به تیم ملی اسپانیا دعوت شد . در 1989 ، او اطلاعیه ای مبنی بر این داد که که او رئال مادرید را ترک می کند و به یک تیم ایتالیایی ملحق می شود اما این اتفاق هرگز رخ نداد و او تا سال 1996 در این تیم ماند .
هر چند که در این سالها حواشی زیادی پیرامون او بود . در 1988 او توسط یک بطری در زمین فوتبال صدمه خورد . اندکی بعد یوفا او را به خاطر استفاده از یک حرکت ضد ارتدکسی در برابر کارلوس والدراما در یک بازی برابر رئال وایادولید محروم کرد . او در جام جهانی 1990 ایتالیا نیز بازی کرد و در برابر کره جنوبی در بازی دوم اسپانیا هت تریک کرد که از جمله آنها یک ضربه آزاد خارق العاده بود و همچنین در فینال مرحله گروهی یک پالتی به بلژیک زد .
در طی فصل 94 – 95 او به مصدومیت دچار شد و تنها موفق به انجام 13 بازی شد و به جای بازی برای تیم ملی اسپانیا به آمریکا رفت و در جام جهانی 1994 به عنوان یک مفسر در یک شبکه تلویزیونی فعالیت کرد . بعد از آن که والدانو سرمربیگری رئال مادرید را به عهده گرفت و به او کمتر بازی رسید  اما در آن زمان او با نمایشهای خیره کننده اش والدانو را مجبور به استفاده اش کرد .
او در زمان مدیریت لورنزو سانز تیم را نرک کرد و تیم اتلتیکو سلایا در مکزیک پیوست جایی که بوتراگوئه نو نیز در آنجا بود . او در سال 1997 از فوتبال بازنشسته شد .

پس از بازیگری :
او بعد از بازنشستگی اش به عنوان مفسر ورزشی فعالیت کرد تا این که در تابستان 2005 مربیگری تیم رایو وایکانو را به عهده گرفت . در جولای 2006 به عنوان مدیر رئال مادرید سیتی انتخاب شد تا تمام رده های سنی رئال مادرید مانند رئال مادرید کاستیا را به عهده داشته باشد که پس از به مدتی به دلایل مشکلاتی که با کالدرون داشت اخراج شد .
او از آوریل 2009 مربیگری ختافه شد و با توجه به عملکرد خوبش در این تیم ، تا کنون ماندگار شده است.

رافائل وازکز

رافائل مارتین وازکز ( متولد 25 سپتامبر 1965 در مادرید) هافبک سابق تیم ملی اسپانیاست .

وازکز در یک نگاه :
نام کامل : رافائل مارتین وازکز ** تاریخ تولد : 25 سپتامبر 1965 (42 سال) ** تاریخ تولد : مادرید اسپانیا ** پست بازی : هافبک
باشگاه ها : {1983 – 1990} رئال مادرید ( 179 بازی و 35 گل) ** {1990 – 1992} تورینو ** {1992} المپیک مارسی ** {1992 – 1995} رئال مادرید (73 بازی و 7 گل) ** {1995 – 1997} دپورتیوو لاکرونیا (17 بازی و 2 گل) ** {1998} کارلسروهه

رافائل در سال 1980 به تیم جوانان رئال مادرید پیوست و فرصت حضور در تیم اصلی را در سال 1983 بدست آورد و به گروه مشهور کرکس ها پیوست .
مارتین وازکز تا 1990 در مادرید ماند سپس به ایتالیا رفت تا برای تورینو بازی کند . در 1992 به مدت اندکی برای تیم فرانسوی المپیک مارسی بازی کرد و سپس به برنابئو بازگشت و دومین دوره ی حضورش در این باشگاه تا 1995 طول کشید .
از 1995 تا 1997 برای دپورتیوو لاکرونیا بازی کرد و سپس به همراه اعضای گروه کرکس ها میشل و بوتراگوئه نو راهی اتلتیکو سلایا شد . و در همین سال به میزان اندکی به بوندسلیگا رفت تا برای کارلسروهه بازی کند .
مارتین وازکز بیشترین لذتش از فوتبال را دوره ی موفقیتش در دهه ی 1980 با رئال مادرید بدست آورد که با این تیم 6 عنوان لالیگا ، دو جام یوفا و دو کوپا دل ری برد . او 38 بار هم برای تیم ملی اسپانیا بازی کرد که شامل بورو 88 و جام جهانی 90 ایتالیا نیز می شود .
در حال حاضر مارتین وازکز به عنوان مربی جوانان رئال مادرید استخدام شده است و در تیم پیشکسوتان رئال مادرید نیز بازی می کند.

ریموند کوپا

ریموند کوپا ( متولد 13 اکتبر 1931) با نام کامل ریموند کوپاژفسکی مهاجم سابق تیم ملی فرانسه است که در دهه ی 1950 برای این بازی می کرده است . او یک بازیساز بزرگ و همه کاره بود و گلهای زیادی نیز به ثمر رسانده است .

کوپا در یک نگاه :
نام کامل : ریموند کوپاژفسکی ** تاریخ تولد : 13 اکتبر 1931 (76 ساله) ** محل تولد :  نوئه لس ماینز فرانسه ** قد : 1.69 متر ** پست : بازیساز
باشگاه دوره ی نوجوانی : {1941 – 1949} نوئه لس ماینز
باشگاه ها : {1949 – 1951} آنژرز {60 بازی ، 15 گل) ** {1951 – 1956} استاده ریمز (158 بازی ، 48 گل) ** {1959 – 1956} رئال مادرید (79 بازی و 24 گل) ** {1959 – 1967} استاده ریمز ( 244 بازی و 36 گل) ** مجموع : 541 بازی و 23 گل
تیم ملی فرانسه : 45 بازی و 18 گل

کوپا متولد نوئه لس ماینز , پاس کالایز بود جزء مهاجران لهستانی بود و کار خود را در عرصه ی حرفه ای در 17 سالگی با آنژرز در دسته دوم آغاز کرد و سپس به استاده رمیز ترانسفر شد و با این تیم موفق به بردن لیگ فرانسه در سالهای 1953 و 1955 شد . او با ریمز راهی فینال اولین لیگ اروپایی در 1956 شد و در این بازی با نتیجه 4-3 مغلوب رئال مادرید و آلفردو دی استفانو شد . او سپس راهی رئال مادرید شد و زوج فرانس پوشکاش شد . قهرمان اسپانیا در 1957 و 1958 شد . کوپا با رئال مادرید اولین فرانسوی بود که جام اروپایی را برد .
سرانجام او در فصل 60-1959 به فرانسه بازگشت و فوتبال خود را با ریمز پایان داد و با این تیم در سالهای 1960 و 1962 قهرمان قرانسه شد و در مجموع با 75 گل در 346 بازی لاشامپیونه و جایزه ی برترین بازیکن اروپا در 1958 را توسط فرانس فوتبال دریافت کرد .
او همچنین در تیم ملی فرانسه بین سالهای 1952 و 1962 در 45 بازی 18 گل زد و در جام جهانی 1958 سوئد نیز بازی کرد و در این مسابقات با شکست برابر برزیل په له سوم شد . او همچنین به عنوان بهترین بازیکن این رقابت ها و در 1954 به عنوان بترین بازیکن جوان تورنمنت انتخاب شد و در تاریخ تنها کسی است که موفق به کسب هر دوی این عناوین شده است .
او در مارس 2004 توسط په له به عنوان یکی از 125 بازیکن برتر تاریخ جهان برگزیده شد .

افتخارات :
قهرمانی فرانسه در 1953 ، 1955 ، 1960 و 1962 با استاده ریمز
قهرمانی لیگ اسپانیا در 1957 و 1958 با رئال مادرید
قهرمانی لیگ دسته دوم فرانسه با استاده ریمز در 1966
قهرمانی چمپیونزلیگ در 1957 ، 1958 و 1959 با رئال مادرید
نایب قهرمانی چمپیونزلیگ در 1956 با استاده ریمز
جام لاتین با 1953 با استاده ریمز و در 1957 با رئال مادرید
نایب قهرمانی جام لاتین در 1955 با استاده ریمز
سومی جهان با فرانسه در 1958
برترین بازیکن اروپا در 1958
لژیون افتخار در 30 نوامبر 1970 (اولین فوتبالیستی که آن را گرفت)

ریکاردو زامورا

ریکاردو زامورا مارتینز (21 ژانویه 1901 – 15 سپتامیر 1978} دروازه بان سابق رئال مادرید و بارسلوناست که هم برای تیم ملی اسپانیا و هم برای منتخب کاتالان بازی کرده است .

زامورا در یک نگاه :
نام کامل : ریکاردو زامورا مارتینز ** تاریخ تولد : 21 ژانویه 1901 ** تاریخ فوت : 15 سپتامبر 1978 (77 سال) ** محل تولد : بارسلونا ، اسپانیا ** محل فوت : بارسلونا ، اسپانیا ** قد : 1.86 متر ** پست بازی : دروازه بان
باشگاه نوجوانی : یونیورسیتاری
باشگاه ها : {1916 – 1919} اسپانیول ** {1919 – 1922} بارسلونا ** {1922 – 1930} اسپانیول ** {1930 – 1936} رئال مادرید (82 بازی بدون گل ** {1930 – 1938} او جی سی نایس
عرصه ملی : {1920 – 1930} منتخب کاتالان ** {1920 – 1936} تیم ملی اسپانیا (46 بازی بدون گل}
تیمهای تحت مربیگری : اتلتیکو آویاسیون ** سلتاویگو ** مالاگا ** اسپانیا ** اسپانیول

عصر بازیگری :
اسپانیول :
زامورا فوتبالش را با تیم یونیور سیتاری آغاز کرد پیش از پیوستنش به اسپانیول در 1916 . او به اسپانیول کمک کرد تا در سال 1918 قهرمان جام کاتالونیا شود . او سپس در سال 1919 راهی بارسلونا شد و بعد از سه فصل موفق با این تیم در سال 1922 به این تیم بازگشت . در فوریه 1929 اولین بازیش را در لالیگا با اسپانیول انجام داد و در همین سال با این تیم قهرمان جام کاتالونیا شد و اولین کوپا دل ری اش را با این تیم برد . این تیم توسط جک گرین ول مربیگری می شد و ریکاردو ساپریزا نیز در این تیم بود . در مرحله ی یک چهارم نهایی کوپا دل ری در مجموع 9-3 اتلتیکو، 3-1 بارسلونا را در نیمه نهایی و 2-1 رئال مادرید را در فینال شکست داد . بعد از انجام 26 بازی در لالیگا برای اسپانیول به رئال مادری که در آن زمان با نام منتخب مادرید فعالیت می کرد پیوست .
بارسلونا :
بین 1919 و 1922 ، زامورا یکی از اعضای برجسته ی بارسلونای اسطوره ای بود مربی این تیم جک گرینول بود و بازیکنانی نظر جوزپ سامیتیر ، فلیکس سه سوماخا ، پائولینو آلکانتارا در این تیم بود . او همراه با این تیم سه بار جام کاتالونیا را برد و دو بار نیز کوپا دل ری را کسب کرد .
رئال مادرید :
در 1930 زامورا به رئال مادرید پیوست که در ان زمان به نام منتخب مادرید شناخته می شد . او یکی از چندین خرید جدید این تیم بود که یاکینتو کوئینکوکز هم در این میان بود . در طی 32 – 1931 ، آنها به باشگاه کمک کردند که برای اولین بار لالیگا را ببرد . در فصل بعد جوزپ سامی تیر مربی این تیم شد و دوباره لالیگا را کسب کردند . در 1934 ، قرانسیسکو برو مربیگری رئال مادرید را به غهده گرفت و با این تیم دوباره کوپا اسپانیا را بدست آورد . ذر این سال آنها والنسیا را تحت مربیگری جک گرین ول با نتیجه 2-1 بردند . در فینال 1936 رئال برای اولین بار در طول تاریخ در فینال کوپا با بارسلونا مواجه شد و رئال مادرید علیرغم ده نفره بودن در اغلب بازی توانست بارسا را در مستایا 2 بر یک شکست دهد . تلاشهای بارسا در دقایق پایانی برای تساوی با نمایش خیره کننده ی زامورا و دریافت یک توپ سخت از جوزپ اسکولا به نتیجه نرسید .
عرصه ی ملی :
در 1920 به همراه جوزپ سامیتیر ، فلیکس سه سوماخا ، پی چی چی و خوزه ماریا بلائوسته اعضای اولین تیم ملی اسپانیا را تشکیل دادند . مربی این تیم فرانسیسکو برو بود و به همراه این تیم ، زامورا توانست مدال نقره ی المپیک 1920 را ببرد . زامورا 46 بازی ملی برای تیم ملی اسپانیا دارد و در جام جهانی 1934 نیز حضور داشته است .
زامورا همچنین 13 بازی ملی برای منتخب کاتالان انجام داده است . هر چند که این آمار مبنای تاریخی دقیقی ندارد و ممکن است زامورا بازیهای بیشتری انجام داشته باشد . زامورا همراه با جوزپ سامیتیر ، ساخیباربا و پائولینو آلکانترا به تیم منتخب کاتالان کمک کردند تا سه بار بازیهای میان منطقه ای را در دهه ی 1920 به نام کوپا پرینسپ را ببرد .

زندگی در جنگ اسپانیایی سویل :
در جولای 1936 ، در اوایل جنگ اسپانیایی سویل ، روزنامه ی آ ب ث گزارش اشتباهی مبنی بر این که زامورا توسط جمهوری جمهوری خواهان کشته شده است را ارائه داد . ملی گرایان تلاش کردند که از این نهایت بهره برداری را انجام دهند . هر چند که زامورا زنده و سلامت بود اما شایعات درباره ی مرگ او گسترش می یافت . او توسط نظامیان جمهوری خواه دستگیر شد و سپس به زندان مودلو انداخته شد . پس از او افرادی همچون رامون سارانو سونیر و رافائل سانچز مازاس نیز کشته شدند . در زمان حاکمیت ملشور رودریگز گارسیا بدلیل تمایلش به فوتبال و صحبت کردن با گارد در این باره او همچنان در زندان ماند . سرانجام با پا در میانی سفارت آرژانتین زامورا از زندان آزاد شد . او سپس راهی فرانسه شد . جایی که او دوباره به جوزپ سامیتیر در او جی سی نایس پیوست . او سپس در 8 سپتامبر 1938 1938 به اسپانیا بازگشت و در یک بازی به احترام سربازان ملت گرا در غالب تیم منتخب اسپانیا برابر رئال سوسیه داد قرار گرفت .

عرصه ی مربیگری :
در 1939 زامورا به عنوان مربی اتلتیکوبرگزیبده شد . سپس این تیم به اتلتیک آویاسیون و بعد ها اتلتیکو آویاشسیون شناخته شد . این تیم در آن زمان به عنوان تیم نیروی هوایی اسپانیا شناخته می شد . این تیم با زامورا اولین لالشگایش را در 1940 برد و سپس این عنوان را در 1941 تکرار کرد . در 1946 به سلتاویگو پیوست . در 1946 سلتای بزرگی ساخت که بازیکنانی همچون پاهینیو و میگل مونیز در این تیم بودند و با این تیم در لیگ چهارم شد و راهی فینال کوپا دل جنرالیسمو شد . در جوئن 1952 ، او برای دو بازی مربیگری تیم ملی اسپانیا را به عهده گرفت . سپس به سلتاویگو بازگشت و بعد در دوره مربیگری اسپانیول را به عهده گرفت .

حواشی زندگی او :
* زامورا ملقب به ال دیوینو ، به خاطر پوشیدن کلاه لبه دار و یک شال گردن سفید در زمین فوتبال مشهور است که بعهدها توسط چن تن از بازیکنان معاصرش تقلید شد . او می گفت که به این دلیل این گونه لباس می پوشد که از آفتاب و مخالفانش در امان بماند .
* او همچنین به خاطر شجاعتش شهره است . در 1929 ، که برای تیم ملی اسپانیا برابر انگلیس بازی می کرد ، او بدلیل دریافت یک توپ موجب شکستگی جناغ سینه اش شد . اسپانیا آن بازی را 4 بر 3 برد و اولین تیمی بود که در خارج از بریتانیا این تیم را مغلوب کرد . دریافت استثنایی او نیز در دقیقه آخر فینال کوپا اسپانیا در بازی رئال مادرید - بارسلونا در سال 1936 نیز به یاد ماندنی است .
* در حال حاضر جایزه ی بهترین دروازه بان لالیگا به افتخار این بازیکن به نام عنوان ریکاردو زامورا شناخته می شود .
* او توسط مجله ی ورلدساکر به عنوان یکی از برترین بازیکنان قرن بیستم انتخاب شده است .
* او به مدت 38 سال به عنوان بازیکنی که بیشترین بازی ملی را دارد شناخته می شد تا این که خوزه آنخل ایریبار جای او را گرفت .
* او بدلیل عادت نوشیدن کونیاک و کشیدن سه بسته سیگار در روز شهره بود .
* در طی بازیهای المپیک 1920 ، در بازی برابر ایتالیا یک تمشاگر مخالف را با مشت مضروب کرد و از زمین اخراج شد .
* پس از پایان المپیک همان سال ، در راه بازگشت بدلیل قصد داشتن برای قاچاق سیگار هاوانا توسط پلیس دستگیر و راهی زندان شد .
* در 1922 بدلیل دروغ گفتن به مسئولین مالیات در مورد مبلغ دریافتی اش از اسپانیول از کار معلق ماند . او در آن سال تنها 40 هزار پزو از 150 هزار پزویی که باید از اسپانیول میگرفت را گرفت .
* موضع روشن زامورا نیز همیشه سرزبانها بود . او علیرغم بازی برای تیم منتخب کاتالان به رد کردن بازی برای تیم ملی کاتالان متهم بود زیرا اکثر دوران بازی اش را در رئال مادرید و اسپانیول گذرانده بود .
* در 1934 ، مدال برتر جمهوری خواهی را توسط همنامش نیکتو الکالا زامورا رئیس جمهور دولت دوم جمهور خواهان دریافت کرد هر چند که در طی جنگ سویل مورد سوء استفاده ی ملی گرایان قرار گرفت و در یک بازی به احترام سربازان ملی گرایان حضور یافت .

افتخارات :
بازیکن :
اسپانیول :
+ کوپا دل ری : 1 (29-1928)
+ جام کاتالان :2 (1918 و 1929)
بارسلونا :
+ کوپا دل ری : 2 (1920 و 1922)
جام کاتالان : 3 (1920 و 1921 و 1922)
رئال مادرید :
+ جام اسپانیا : 2 (1932 و 1933)
+ کوپا اسپانیا : 2 (1934 و 1936)
منتخب کاتالان :
+ جام منطقه ای : 3 (1922 ، 1924 و 1926)
اسپانیا :
+ مدال نقره ی بازیهای المپیک 1920
مربیگری :
اتلتیکو آویاسیون :
+ لیگ اسپانیا : 2 (1940 و 1941)
سلتاویگو :
+ نایب قهرمانی کوپا دل جنرالیسمو : 1948

فرناندو ردوندو

فرناندو کارلوس ردوندو نربی ( متولد 6 جولای 1969 ، در آدروگوئه ی بوئنس آیرس) بازیکن سابق تیم ملی اسپانیاست . او در پست هافبک دفاعی مهارت خارق العاده ای داشت . او در تیمهای آرژنتینوس جونیورز (85-1990) ، تنه ریف (94-1990) ، رئال مادرید (2000-1994) و آث میلان (2003 – 2000) بازی کرد .

عرصه ی باشگاهی :
ردوندو اولین بازی اش در فوتبال اسپانیا در تنه ریف که تحت مربیگری بازیکن سابق رئال مادرید خورخه والدانو بود گذراند .در دومین سال حضورش در تنه ریف ، رئال مادرید در آخرین بازی فصل ، در برابر تنه ریف شکست خورد و قهرمانی را نصیب بارسلونا ساخت . پس از آن والدانو راهی مدیریت رئال مادرید شد و ردوندو نیز با او به رئال آمد .
سال های کلیدی زندگی اش در رئال مادرید گذشت که با این تیم دو لالیگا (1997 و 1995) و دو بار قهرمان اروپا (1998 و 2000) را برد . در بازیهای چمپیونزلیگ سال 2000-1999 او به دوران اوج خود بازگشت . نمایش فوق العاده اش در مرحله یک چهارم برابر منچستریونایتد در اولد ترافورد از یاد هواداران این تیم نمی رود . این بازی با نتیجه 3-2 پایان یافت و او برترین بازیکن زمین بود و نویسنده ی سناریوی بازی بود . جایی که ردوندو با یک ضربه ی پشت پا توپ را از میت پاهای هنینگ برگ مدافع منچستر رد کرد پیش از آن که او بتواند کاری انجام دهد و به کمک رائول گل سوم رئال به ثمر رسید . نمایش او در این بازی به این دلیل مشهور است که هافبک بزرگی مانند روی کین در این بازی تحت شعاع قرار گرفت . پس از برد فینال برابر والنسیا او به عنوان موثر ترین بازیکن این دوره از رقابتها شناخته می شود . در 2000 ، ردوندو تحت یک انتقال پر سر و صدا راهی میلان شد ، در حالی که بسیاری از هواداران رئال مادرید از این موضوع ناراحت بودند . در میلان دچار مصدومیت شد و کمتر فرصت بازی در این تیم را پیدا کرد . در طی دو فصل اول حضورش در میلان از دریافت حقوق خود داری کرد . رفتاری که در ورزش حرفه ای امروز بسیار نایاب شده است .

عرصه ی ملی :
همچنین ردوندو 28 بار برای تیم ملی آرژانتین بازی کرد اما اکثر نمایشهایش در بین سالهای 1992 و 1994 بود وقتی که آلفیو باسیله مربی تیم ملی آرژانتین بود . همچنین شایعه شده بود که ردوندو در جام جهانی 1990 از حضور در تیم تحت رهبری کارلوس سالوادور بیلاردو سر باز زده است . ردوندو به خاطر حضورش در دروس درسهای دانشگاه از حضور در حضور در این بازیها غذرخواهی کرد اما برخی می گویند که او بازی برای تیم بیلاردو را رد کرد چرا که او شیوه ی فوق دفاعی او را فبول نداشت . در دوره ی مربیگری باسیله در جام جهانی 1994 او به عنوان برترین بازیکن آرژانتین شناخته شد . هنگامی که مارسلو بیلسا مربیگری تیم ملی آرژانتین را به عهده گرفت ، ردوندو برای دو بازی دوستانه برابر رقیب دیرینه ی این تیم ، برزیل فراخوانده شد . ردوندو بهترین بازیکن زمین در بازی این دو تیم در بوینس آیرس که 2-0 به سود آرژانتین به پایان رسید شناخته شد . پس از آن ردوندو دعوت های بیلسا را رد کرد و ترجیح داد که انرژیهایش را برای رئال مادرید صرف کند .
نپذیرفتن دعوتهای بیلسا ، پاسارلا و بیلسا در مراحل فینال جام جهانی (علی الخصوص 1998) موجب شد که او بسیار ناشناخته تر از حدی باشد که باید باشد و کمتر از هم دوره های خود شهرت یافته باشد .
در 2003 ، در سن 34 سالگی ردوندو در پی یک مصدومیت زانو ، خود را از فوتبال حرفه ای بازنشسته کرد . غلیرغم این که در سوابق او بردن جام اروپایی با رئال مادرید دیده می شوند اما حتی به رکورد 30 بازی برای کشورش هم نرسیده است در حالی که شیوه ی بازیش از ممتازترین سبک بازی آرژانتینی است . شاید ردوندو جزء پنج هافبک آخر فوتبال کلاسیک آرژانتینی باشد . وظیفه ی یک هافبک کلاسیک آن است که از عقب زمین به بازی جهت دهد و پس از تکل توپ از بازیکن حریف ، یک ضد حمله ی سریع را با پاسهای ترتیب دهد که آخرین آنها نستور روسی ، آنتونیو راتین ، سرجیو باستیا بودند . ردوندو وارث شایسته ای برای این رسم بود و به اعتقاد بعضیها بهترین در این پست بود .
او از لحاظ فیزیکی خارق العاده بود و پای چپ شگفت انگیز و هوش بالایی برای جهت دادن به بازی داشت.
ردوندو با دیگو مارادونا نیز رفاقت داشت ، کسی که در اوایل دوران فوتبال ردوندو به او بها داد .

میراث
در زمانه ای که بازیکنانی با نامهای بزرگ حق را به جوانان نمی دادند که برای رئال مادرید بازی کنند ، این جوان کم نام و نشان حامیانی را از سراسر جهان برای خود جذب کرد . او هم از جها شخصیتی و هم از جهت مهارت ممتاز بود . ردوندو می توانست سرعت بازی را کنترل کند . روحیه جنگجویانه ی او با تکنیک دلپذیرش در هم آمیخته شده بودند و به او اجازه می داد که هر تیمی را تخریب کند و این باعث شد که چند بازیکن نظیر او مانند خاویر ماسکه رانو و فرناندو گاگو راهی اروپا شوند .

افتخارات :
* قهرمانی زیر 17 ساله های آمریکای جنوبی : 1985
* جام کنفدراسیون ها : 1992
* کوپا آمه ریکا : 1993
* لالیگا : 1995 ، 1997
* جام بین قاره ای : 1998
* چمپیونزلیگ : 1998 ، 2000 و 2003
* کوپا ایتالیا : 2003
* باارزشترین بازیکن چمپیونزلیگ : 2000

لوئیز مولونی

لوئیز مولونی (متولد سانتاکروز تنه ریف در 12 می 1925) روز جمعه در سه 84 سالگی دار فانی را وداع گفت و مراسم دفنش در لاس پالماس دیروز برگزار شد . مولونی در رئال مادرید به عنوان بازیکن ، مربی و مدیر ورزشی در مقاطع ختالف خود را جاودانه کرده است . او دارای هفت بازی ملی بوده است و همچنین برای تیم لاس پالماس نیز بازی کرده است . او با توجه به شیوه ی آستین هایش در فوتبال اسپانیا شهرت زیادی کسب کرده بود .

در سال 1946 زمانی که سانتیاگو برنابئو مطلع شد که بارسلونا در نظر دارد که وی به خدمت بگیرد مانع از این انتقال شد و وی را برای رئال مادرید به خدمت گرفت . او که به "ال مانگاس " ملقب شده بود با توجه به عملکرد فوق العاده اش در لاس پالماس نگاه های برنابئو و کوئینکوکوس دو تن از روسای رئال مادرید را به خود جلب کرد .

او در بازی که کوئینکوکوس آن را تماشا کرد عملکرد چندان خوبی نداشت اما رئال مادرید می خواست که او را به هر قیمتی به خدمت بگیرد . کوئینکوکوس پیشنهاد 250 هزار پزویی داد که 175 هزار پزوی آن برای بازیکن بود که بدین نحو لاس پالماس به فروش او راضتی داد . این سرآغاز همکاری بلند مدت مولونی برای رئال مادرید برای دهه های متوالی بود .

لوئیز مولونی ، بازیکن 17 ساله تنه ریفی با وجود پیشنهاداتی که از والنسیا ، اتلتیکو و بارسا داشت رئال مادرید را انتخاب کرد . او 171 بازی در رئال مادرید انجام داد و 89 گل به ثمر رساند . بهترین فصل او فصل 52-1951 بود که 29 بازی انجام داد و 15 گل به ثمر رساند و پس از آن راهی لاس پالماس شد و سه بازی برای آنها انجام داد .

در سال 1974 برای اولین دوره مربیگری رئال مادرید را به عهده گرفت . جانشین میگل مویز شد و با شکست دادن بارسا با نتیجه 4-0 برنده جام حذفی شد . در فصل 78-77 جای میلانیچ را گرفت و برنده لیگ شد . او در طول این سالها تیم اصلی را به کل تغییر داد و به بازیکنان جوان و گمنام روی آورد اما در فصل 82-81 جای خود را به بوسکوف داد . در سال 1985 دوباره به تیم بازگشت و دو جام یوفا را برد و همچنین پنج سال متوالی قهرمان لیگ شد . پس از آن در سال 1990 به کل با جهان فوتبال وداع گفت .

بازیکنان رئال مادرید در بازی با خرز به یاد وی بازوبند مشکی بر دست کردند و همچنین آمانسیو آمارو و امیلیو بوتراگوئنو به عنوان نمایندگان رئال مادرید در مجلس ترحیم وی حاضر شدند .

فلورنتینو پرز ، رئیس رئال مادرید در باره او گفت :" او در اواخر عمرش شرایط بسیار سختی را پشت سر گذاشت و به عنوان سمبل ارزشهای رئال مادرید او را همواره در یادها خواهیم داشت . او بخش مهمی از تاریخ باشگاه رئال مادرید بوده است و همیشه باید به عنوان الگویی برای هواداران رئال مادرید در یادها باقی بماند . با همسرش صحبت کردم و او گفت که در تمام طول زندگی لوئیز ، وی عاشق رئال مادرید بوده است ."

میشل ؛ مربی ختافه و بازیکن سابق رئال مادرید نیز خبر فوت لوئیز مولونی را "غم انگیز" خواند چرا که وی را فردی "ملیح" می داند .

بنیتز نیز گفت :" واقعا ماجرای تاسف باری بود . چرا که او همیشه فردی دوست داشتی بود . افراد اندکی در جهان فوتبال وجود دارند که چنین مهربان باشند . بسیار طول خواهد کشید که رئال مادرید فردی همچون او را پیدا کند . او بخشی از تاریخ رئال مادرید است ."

خوزه لوئیز اولترا مربی تنه ریف نیز این واقعه را تسلیت گفت :" این اتفاق را به خانواده مولونی و کل خانواده فوتبال تسلیت می گویم . او تمام زندگی خود را وقف فوتبال کرد . او باید الگویی برای تیم فوتبال تنه ریف باشد ."

خوانده راموس نیز از این خبر ابراز تاسف کرد :" این اتفاق را به رئال مادرید و خانواده ی مولونی کبیر تسلیت می گویم . یکی از مهمترین اشخاص تاریخ فوتبال اسپانیا را از دست دادیم ."

افتخارات به عنوان بازیکن :
دو لیگ ،
یک کوپا ،
یک جام اروپا ،
1 جام لاتین ،
یک جام جهانی کوچک
198 بازی رسمی و 71 بازی دوستانه
7 بازی ملی برای تیم ملی اسپانیا

ریکاردو روچا

ریکاردو روبرتو بارتو دا روچا (متولد 11 سپتامیر 1962 در رسیف) ، بازیکن سابق تیم ملی برزیل در پست دفاع وسط است .

عرصه باشگاهی
روچا ، در طول دوران بازیگریش ، کار خود را با سانتو آمارو ، باشگاه محلی زادگاهش آغاز کرد و پس از آن راهی تیمهای سانتا کروز ، گوارانی ، اسپورتینگ پرتغال (تیمی که با تیم فعلی اسپورتینگ لیسبون تشابه اسمی دارد) ، رئال مادرید (که با این تیم در سال 1993 قهرمان اسپانیا شد) ، سانتوس ، واسکو دو گاما ، اولاریا اتلتیکو ، فلومیننزه ، نیول اولد بویز ، فلامنگو بازی کرده و در 37 سالگی بازنشست شده است .
او در سالهای 2001 و 2007 هم مربی سانتا کروز شد که در این تیم به توفیق چندانی دست نیافت .

عرصه ملی
روچا 39 بازی در تیم ملی برزیل در عرض هشت سال انجام داد . اولین بازیش در بازی دوستانه در 19 می 1987 در برابر تیم ملی انگلیس انجام شد و در دو جام جهانی 1990 و 1994 نیز حضور داشت .
او در جام جهانی 94 فقط 69 دقیقه بازی کرد و در قهرمانی سهیم بود . در بازی اول تیمش در برابر روسیه دچار مصدومیت شد و باقی تورنمنت را از دست داد . آخرین بازی ملی روچا در بازی دوستانه برابر اسلواکی در فوریه 1995 بود .

افتخارات
جام جهانی 1994
بازیهای پان آمه ریکا 1987
بازیهای پیش از المپیک 1987
جام روس 1987
جام ایالت پممبوکو 1987
تورنمنت پائولستان 1989 ، 1991
لیگ برزیل 1991
تورنمنت ریو دو ژانیرو 1994
قهرمانی اسپانیا 93-1992

فردی :
توپ طلای برزیل 1989
توپ نفره ای برزیل : 1986 ، 1989 ، 1991 ،

گئورگی هاجی

گئورگی هاجی ، متواد 5 فوریه 1965 در ساسله ، بازیکن سابق تیم ملی رومانی است . او به خاطر توانایی خود در پاس دادن ، شوتهای از راه دور و حفظ توپ زبانزد است و یکی از بهترین هافبک تهاجمی های اروپا در طول دهه های 1980 و 1990 بوده است .

او که به "مارادونای رومانی " شهرت یافته بود ، در زادگاهی ترکیه نیز از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است . او شش بار عنوان "ّبهترین بازیکن سال " کشورش را برده است و یکی از بهترین بازیکنان فوتبال دهه بیستم به شمار می رود .

او در سه جام جهانی 1990 ، 1994 و 1998  و یورو های 1984 ، 1996 و 2000 برای تیم ملی رومانی بازی کرده است . در مجموع 125 بازی برای تیم رومانی انجام داده و پس از دورینل مونتینو در جایگاه دوم قرار دارد . از نظر گلزنی نیز با زدن 35 گل ملی در کشورش در جایگاه اول است .
در نوامبر 2008 ، توسط فدراسیون فوتبال رومانی به عنوان بازیکن طلایی رومانی انتخاب شد و بهترین بازیکن پنجاه سال اخیر این کشور  را پیدا کرد . هاجی یکی از معدود بازیکنانی است که هم برای رئال مادرید و هم بارسلونا بازی کرده است .
در مارچ 2004 توسط پله به عنوان یکی از 125 بازیکن زنده برتر تاریخ انتخاب شد .
در سال 2006 نیز در نظر سنجی تلویزیونی رومانی ، هاجی به عنوان پانزدهمین رومانیایی برتر تاریخ انتخاب شد .

 

عرصه باشگاهی
او کار خود را در تیمهای جوانان فارول کونستانتا در دهه 1970 آغاز کرد .او پس از آن توسط فدراسیون فوتبال رومانی برای حضور در تیمهای رده پایه کشورش فراخوانده شد و دو سالی در این تیم توپ می زد تا این که در سال 1982 به کونستانتا بازگشت اما یک سال بعد ، یعنی در سال 18 سالگی تصمیم گرفت که به یک تیم بزرگتر بپیوندد .  در حالی که در آستانه پیوستن به یونیورستاتیا کرایووا قرار داشت اما در نهایت راهی اسپورتول استودنتش بخارست شد .
در زمستان 1987 ، هاجی به طور قرضی برای یک بازی  راهی تیم استوا بخارست رومانی شد تا شانس حضور در سوپر کاپ اروپا و بازی برابر دینامو کیف را به دست آورد .  هاجی تک گل آن بازی را به ثمر رساند . پس از آن ، استوا تصمیم گرفت که قرارداد او را تداوم ببخشد و او را حفظ کند . هاجی در طول سه سال حضور در استوا ، 97 بازی در لیگ رومانی انجام داد که 76 گل در آن به ثمر رساند . او با این تیم توانست که به نیمه نهایی لیگ اروپای سال 1988 شود . هاجی و اروپا در سالهای 1987 ، 1988 ئ 1989 قهرمان لیگ و جام حذفی رومانی شدند .
پس از جام جهانی 1990 ، هاجی رئال مادرید شد . تیم لالیگایی برای خرید او به استوا بخارست 4.3 میلیون یورو پرداخت . بازیکن رومانیایی پس از دو فصل حضور در رئال مادرید به برشا فروخته شد .
هاجی فصل 93-1992 را با برشادر لیگ دسته اول آغاز کرد اما در پایان فصل سفوط کرد . فصل بعد از آن ، هاجی به برشا کمک کرد تا راهی دسته اول شوند . هاجی پس از درخشش در جام جهانی 1994 به بارسلونا ملحق شد .
هاجی پس از دو فصل حضور در بارسلونا راهی گالاتاسرای شد . در گالاتاسرای محبویت فراوانی پیدا کرد و عملکرد درخشانی هم داشت . هاجی در کنار فاتح تریم ، مربی تیم ، عملکرد درخشانی داشتند و توانستند که با شکست دادن آرسنال در فینال جام یوفا ، برنده این تورنمنت شوند . اما اتفاق جالب تر از ، آن رویارویی تاریخی هاجی با تیم سابقش ، رئال مادرید در سوپر کاپ اروپا بود که توانست برنده آن شود .
رکوردهای گالاتاسرای هنوز در تاریخ ترکیه بی سابقه مانده است . هاجی با این موفقیت ها در ترکیه محبوب و محبوب تر شد . لوئیز فرناندز ، ملی پوش سابق فرانسه گفته است :" هاجی مثل مشروب است ، هر چه پیرتر می شود ، رسیده تر می شود . در سال 2005 ، در سن 35 سالگی ، هاجی بهترین روزهای زندگیش را سپری می کرد و تمام موفقیتهای ممکن را با گالاتاسرای کسب کرد . او سر انجام در سال 2001 با فوتبال وداغ کرد تا به یکی از بزرگترین فوتبالیست های تاریخ ترکیه و رومانی تبدیل شود .

عرصه ملی
هاجی اولین بازیش را برای تیم ملی رومانی در سال 1983 در سن 18 سالگی در برابر نروژ در اسلو انجام داد . او تا سال 2000 عضوی از تیم ملی کشورش بود .
رومانی با هاجی بهترین عملکرد تاریخ خود را در جام جهانی 1994 داشت و توانست که به مرحله یک چهارم برسد . هاجی سه گل در آن تورنمنت به ثمر رساند که یکی از گلهایش در برابر آرژانتین بودند .  هاجی در بازی اول تیمش در آن تورنمنت در مرحله گروهی برابر کلمیا نیز از فاصله 40 یاردی یک گل دیدنی را به ثمر رساند . او در تیم برتر تورنمنت نیز قرار گرفت .
چهار سال بعد ، در جام جهانی 1998 ، هاجی تصمیم گرفت که از فوتبال ملی خداحافظی کند اما تصمیم گرفت که برای حضور در یورو 2000 نظر خود را تغییر دهد . او در نهایت در سال 2001 در سن 36 سالگی از فوتبال وداع کرد .

عرصه مربیگری
در سال 2001 ، هاجی مربی تیم رومانی شد و جای لادیسلائو بولونی را گرفن . اما پس از ناکامی در صعود به جام جهانی ، اخراج شد . مهمترین رکورد او در طول شش ماهی که مربی رومانی بود ، شکست دادن مجارستان در بوداپست بود که برای اولین بار در تاریخ رومانی چنین اتفای می افتد .
در سال 2003 ، هاجی مربی تیم بورا اسپور در لیگ ترکیه بود اما پس از شروع نا امید کننده فصل اخراج شد . پس از آن در سال 2004 مربی گالاتاسرای شد و توانست که تیم را تا با کسب پیروزی 5-1 در فینال جام حذفی برابر فنرباغچه ، این تورنمنت را فتح کند .
تیم استوا بخارست رومانی در سال 2005 برای به خدمت گرفتن او تلاش کرد اما هاجی دستمزدی که بالاتر از حد توان این تیم بود را درخواست کرد . او پس از آن مربی پولیتنیکا تیمیسوارا شد که پس از کسب نتایج بد و عدم توافق با کادر مدیریتی باشگاه برکنار شد .  هاچی با حضور در این تیم ، محبوبیت خود را در تیم کونستانتا از دست داد .
هاجی از ژوئن تا سپتامبر 2007 مربی تیم استوا بخارست شد که با توجه به مصدومان زیادی که داشت نتوانست که کارش را خوب پیش ببرد . سر انجام به دلیل مشکلاتی که با جیجی باکالی ، مالک باشگاه داشت تصمیم به استعفا گرفت .

افتخارات
به عنوان بازیکن :
اسپورتول استودنتش :
نایب قهرمانی لیگ رومانی در فصل 86-1985
استوا بخارست :  87-1986 ،
لیگ رومانی : 87-1986 ، 88-1987 ، 89-1988
جام حذفی رومانی : 87-1986 ، 88-1987 ، 89-1988
سوپر کاپ اروپا :1986
جام اروپا : نایب قهرمان 89-1988
رئال مادرید :
سوپر کاپ اسپانیا : 1990
نایب قهرمان لالیگا : 92-1991
جام حذفی اسپانیا : نایب قهرمان 92-1991
برشا
قهرمان لیگ دسته دوم : 94-1993
بارسلونا :
سوپر کاپ اسپانیا : 1994
جام حذفی اسپانیا : نایب قهرمان 96-1995
گالاتاسرای
سوپر لیگ ترکیه : 97-1996 ، 98 – 1997 ، 99-1998 ، 00-1999
جام حذفی ترکیه : 00-1999 ، 99-1998
سوپر کاپ ترکیه : 1996 ، 1997
جام حذفی : 00- 1999
سوپر کاپ اروپا : 2000
فردی :
لیگ رومانی : آقای گل 1986 ، 1985
لیگ اروپا : آقای گل 1988
بازیکن سال رومانی : 1985 ، 1987 ، 1993 ، 1994 ، 1997 ، 1999 ، 2000
حضور در تیم برترین های جام جهانی : 1994
صد نفر برتر فیفا
به عنوان مربی :
گالاتاسرای
جام حذفی ترکیه : 2005

روبرت پروسینچکی

روبرت پروسینچکی ، متواد 12 ژانویه 1969 در ویلینگن شواینگن ، بازیکن سابق تیم ملی کرواتی و دستیار مربی فعلی در این تیم است .

عرصه باشگاهی
در آلمان غربی در خانه ای یوگسلاو متولد شد . در کودکی راهی کرواسی شد و فوتبال حرفه ای خود را در تیم دینامو زاگرب ، آغاز کرد که میروسلاو بلاژویچ ، مربی وقت این تیم او را دیپورت کرد و گفت که اگر پروسینچکی یک فوتبالیست واقعی شود ، او مدرک فوتبال خود را خواهد خورد .  اما سالها بعد ، پروسینچکی به یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ یوگسلاوی مبدل شد . او به تیم ستاره سرخ بلگراد پیوست تا زیر نظر دروگوسلاو  سکولاراچ و لیوپکو پتروویچ ، مراحل پیشرفت را طی کند و قهرمان اروپا در سال 1991 شود .
او سپس در تیمهای رئال مادرید ، رئال اوویدو ، بارسلونا ، سویا ، هرواتسمی دراگوولیاچ ، استاندارد لی یژ ، پورتسموث ، المپیا لیوبلیانا و زاگرب بازی کرد .
پروسینچکی با وجود آن که تنها یک سال در پورتسموث حاضر بود ، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ این تیم به شمار می رود چرا که با گلها و پاس گلهایش در سال 02-2001 ، باعث شد که این تیم از سقوط فرار کند .

عرصه ملی
پروسینچکی 49 بازی در تیم ملی کرواسی انجام داده و 10 گل در کشورش به ثمر رسانده است . او همچنین 15 بازی و چهار گل زده هم در تیم یوگسلاوی انجام داده است . پروسینچکی در مسابقات جوانان جهان در شیلی توانست که بهترین بازیکن تورنمنت شود . او همچنین با یوگسلاوی در جام جهانی زیر 1990 و در تیم کرواسی در یورو 96 و جام جهانی های 1998 و 2002 بازی کرد . در سال 1998 با تیم کرواسی مفام سوم جهان را برد که پروسینچکی در آن تورنمنت دو گل به ثمر رساند .
او تنها بازیکن تاریخ جام جهانی است که با دو تیم ملی مختلف گلزنی کرده است . در سال 1990 برای یوگسلاوی در برابر ایالات متحده گلزنی کرد و هشت سال بعد هم در جام جهانی فرانسه برای کرواسی سه گل به ثمر رساند.

افتخارات :
بین المللی
یوگسلاوی
قهرمانی جام جوانان جهان : 1987
قهرمانی زیر 21 سال اروپا : 1990
کرواسی
سوم جهان : 1998
باشگاهی :
ستاره سرخ بلگراد
قهرمانی یوگسلاوی : 1988 ، 1990 ، 1991
جام حذفی یوگسلاوی : 1990
جام اروپایی : 1991
رئال مادرید
کوپا دل ری : 1993
سوپر کاپ اسپانیا : 1993
دینامو زاگرب :
قهرمانی لیگ : 1988 ، 1999 ، 2000
قهرمانی سوپرکاپ : 1998
المپیا لیوبلیانا
قهرمانی اسلوونی : 2002

متفرقه
* پروسینچکی را بسیاری ، با تکنیک ترین بازیکن تاریخ کرواسی می دانند . بازیکن سابق تیم ملی کرواسی ، زونیمیر بوبان ، نیز با این قضیه موافق است . دریبلهای او را فوق العاده می داند و توانایی های او در حفظ توپ فوق العاده بوده است .
* در مطبوعات کرواسی ، او را "آقای زرد بزرگ" به علت سبک بازی و رنگ موهایش لقب داده اند .
* او یکی از معدود بازیکنانی است که هم برای رئال مادرید و هم برای بارسلونا بازی کرده است .
* پروسینچکی به عنوان یک سیگاری شناخته می شود و شایعات حاکی از آن است که او در مجامع عمومی روزی 50 سیگار می کشد .
* در اوایل سال 2006 ، پروسینچکی ، مدتی کوتاه به تیم سافسکی ماروف ، یک تیم محلی در دسته چهارم فوتبال کرواسی پیوست .
* در تابستان 2006 او دستیار مربی تیم ملی کرواسی ، اسلاون بیلیچ شد و استراتژی های تیم را به خوبی با هم پیش بردند .
* پروسینچکی در یک فیلم تبلیغاتی رنو نقش بازی کرده است .
* او ازدواج کرده و دو دختر دارد.
* پروسینچکی در سال 2006 در یک سکانس فیلم محبوب "بیتانگی پریسنزس" کشور کرواسی بازی کرد .
* پروسینچکی در سال 2007 در زاگرب یک رستوران باز کرد .
* در پایان فصل 08-2007 ، خوانندگان مجله نیوز ، پروسینچکی را به عنوان یکی از یازده نفر برتر تاریخ پورتسموث انتخاب کردند .

لوئیز فیگو

لوئیز فیلیپه مادیرا کائیرو فیگو ، متولد 4 نوامبر 1972 ، بازیکن سابق تیم ملی پرتغال است . او به عنوان هافبک در تیم اسپورتینگ لیسبون ، بارسلونا ، رئال مادرید و اینتر میلان بازی کرده است . او در 31 می 2009 از فوتبال بازنشسته شد . 127 بازی ملی برای تیم پرتغال انجام داده است ، عددی که بیشترین در تاریخ تیم پرتغال بوده است .

فیگو بهترین بازیکن یورو 2000 و بهترین بازیکن سال 2001 جهان شد و در میان یکی از 100 بازیکن برتر تاریخ جهان توسط فیفا جای گرفته است .
فیگو یکی از معدود بازیکنانی است که هم در رئال مادرید و هم در بارسلونا بازی کرده است . او توانسته که به یک جام حذفی پرتغال ، چهار لالیگا ، دو جام حذفی اسپانیا ، سه سوپر کاپ اسپانیا ، یک جام یوفا ، یک جام بین قاره ای ، چهار سری آ ، یک جام حذفی ایتالیا و سه سوپر کاپ ایتالیا دست یابد .

عرصه باشگاهی
اسپورتینگ لیسبون
غیگو دوران فوتبالش را در اسپورتینگ لیسبون آغاز کرد . اولین بازی ملیش در تیم بزرگسالان پرتغال را در سال 1991 انجام داد . او قهرمان مسابقات زیر 21 سال جهان و زیر 16 سال اروپا با تیمهای پایه پرتغال شده است . بازیکنانی همچون روی کاستا و خوائو پینو نیز عضوی از این تیم که "نسل طلایی " پرتغال به شمار می روند ، بوده اند .
بارسلونا
در سال 1995 ، فیگو تصمیم گرفت که راهی یک باشگاه بزرگ شود ، او از یوونتوس و پارما هم پیشنهاداتی داشت که با هر دوی این باشگاه ها قرارداد امضا کرد ، که همین باعث محرومیت دو ساله فیگو از قرارداد بستن با ایتالیا شد. اما این مسئله با پیوستن فیگو به بارسلونا با قیمت 2.25 میلیون یورو زیر نظر یوهان کرویف هلندی ، حل شد.
او از سال 1995 در بارسلونا بود و حسابی به این تیم به شهرت رسید .  فیگو در این تیم قهرمان جام یوفا در فصل 97-1996 شد . او در 172 بازی برای بارسلونا 30 گل به ثمر رساند .
رئال مادرید
در سال 2000 ، فیگو با پیوستن به رقیب دیرینه بارسلونا ، رئال مادرید با فیمت 37 میلیون پوند که بیشترین قیمت نقل و انتقالات تا آن زمان بود ، پیوست .  بسیاری از هواداران بارسلونا این کار او را خیانت می دانستند و با این کار او مخالفت کردند و موفقیتهای فیگو با این باشگاه را فراموش کردند . وقتی که او در یک بازی لالیگا به نیوکمپ بازگشت ، هواداران در زمان کرنر زدنش برایش کله خوک پرت کردند .
فیگو ، اولین خرید دوره کهکشانی فلورنتینو پرز بود . رئال مادرید با فیگو قهرمان لالیگا در سالهای 2001 و 2003 و قهرمان چمپیونزلیگ در فصل 02-2001 شد .
اینتر
فیگو رئال مادرید را ترک کرد تا در تابستان 2005 به صورت رایگان راهی اینتر شود . سر انجام فیگو این فرصت را پیدا کرد تا در ایتالیا بازی کند ، اتفاقی که پیش از پیوستن به بارسلونا هم شانس آن را داشت .  خوزه مورینیو ، هموطن فیگو مدتی بعد مربی اینتر شد  . این قضیه با استقبال فیگو مواجه شد . در 16 می 2009 ، فیگو اعلام بازنشستگی کرد ، همان روزی که اینتر قهرمان لیگ 09-2008 شد . او آخرین بازیش در عرصفه فوتبال را در 31 می همان فصل در سن سیرو در برابر آتالانتا انجام داد . فیگو در آن بازی ، بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست و با تشویق بیش از حد جمعیت مواجه شد . گلی که در سوپر کاپ ایتالیا برابر رم روی ضربه آزاد به ثمر رساند ، بدون شک یکی از به یاد ماندنی ترین گلهایش در ایتالیا بوده است .
فیگو گفت :" من فوتبال را ترک می کنم ، نه اینتر ."  او با کانال اینتر پس از آخرین بازیش برابر آتالانتا این را گفت . او افزود :" امیدوارم برای ترقی این باشگاه همچنان به آن کمک کنم . بدون شک همچنان به کارهای مدیریتی در اینتر ادامه خواهم داد . هیچ وقت فکر نمی کردم این مدت طولانی در این باشگاه بمانم . هیچ گاه آن را فراموش نمی کنم . اینتر به من فرصتی برای شروع دوباره داد . "

عرصه ملی
کاپیتان "نسل طلایی " پرتغال بود و قهرمان مسابقات جوانان جهان در سال 1991 شد. همان سال اولین بازیش را در تیم بزرگسالان در برابر لوکزامبورگ در 16 اکتبر 1991 در یک بازی دوستانه در سن 18 سالگی انجام داد . او در یورو 1996 ، یورو 2000 ، یورو 2004 و جام جهانی های 2002 و 2006 حاضر بوده است . او پس از یورو 2004 تصمیم گرفت که از منظر بین المللی بازنشسته شود . او در 117 بازی ملی 31 گل به ثمر رساند . اما در ماه ژوئن 2005 تصمیم گرفت که برای بازیهای راهیابی جام جهانی 2006 برای کمک به تیمهای ملی کشورش بازگردد .
فیگو کاپیتانی تیم پرتغال را در جام جهانی 2006 به عهده داشت . آنها تا نیمه نهایی بالا رفتند که در نهایت روی یک پنالتی جنجالی توسط تیم ملی فرانسه حذف شدند . این بهترین پایان تیم پرتغال در چهل سال اخیر بود . فیگو در بازی رده بندی آن تورنمنت شرکت نکرد . پائولتا به جای او کاپیتان تیم شد . در حالی که آلمان 2-0 از پرتغال جلو بود ، فیگو در دقیقه 77 به جای پائولتا وارد زمنی شد و بازوبند کاپیتانی را از او گرفت . هر چند که پس از ورود فیگو هم المان گلزنی کرد . با وجود آن که فیگو با تیم ملی پرتغال به هیچ عنوانی نرسید ، اما توانست که در جام جهانی 2006 ، پس از پرتغال اوزه بیو در سال 1966 ، بهترین عملکرد تاریخ را داشته باشد .

دوران پس از فوتبال
پس از بازنشستگی در سال 2009 ، پیشنهاد ماسیمو موراتی برای ماندن در اینتر میلان به عنوان کار در بخش مدیریتی را پذیرفت و حتی در برخی بازیها هم به عنوان دستیار ، روی نیمکت اینتر نشست .
فیگو همچنین یکی از سفیران یونیسف است .
او در یک بازی انساندوستانه فوتبال در 6 ژوئن 2010 برای تیم منتخاب جهان برای کمک به یونیسف شرکت کرد.

زندگی شخصی
فیگو با هلن سودین ، مدل سوئدی ازدواج کرده است . آنها در شو فلامینگو با یکدیگر آشنا شده اند و اکنون سه دختر در کنار هم دارند . دنیلا (متواد مارس 1999) ، مارتینا (متولد آوریل 2002) و استیا (متواد 9 دسامبر 2004). آنها در حال حاضر در انتظار چهارمین فرزند خود هستند .

خوزیتو

خوزه ایگلسیاس فرناندز (23 دسامبر 1926 تا 12 ژولای 2007) ، ملقب به خوزیتو ، یک فوتبالیست اسپانیایی بوده است .

او سابقه بازی در رئال مادرید بوده و بخشی از قهرمانی های اروپا در سالهای 1956 ، 1957 ، 1958 و 1959 بوده است ، هر چند که که او تنها در فینال های 1956 و 1958 هم حضور داشته است . او چهار عنوان قهرمانی اسپانیا را کسب کرده است و سابقه یک بار بازی در تیم ملی اسپانیا در سال 1952 در برابر آلمان را دارد .
او سابقه بازی در سلتا ویگو ، گرانادا ، کوردوبا ، دپورتیوو آلاوز ، تنه ریف ، مورسیا و لاکرونیا را هم داشته است .

افتخارات :
رئال مادرید
لالیگا : 54-1953 ، 55-1954 ، 57-1956 ، 58-1957
جام اروپا : 1956 ، 1957 ، 1958 ، 1959

گونتر نتزر

گونتز نتزر (متولد 24 سپتامبر 1944 در مونشن گلادباخ) بازیکن سابق تیم ملی آلمان است که سابقه ی مربیگری را نیز دارد و اکنون یک مفسر فوتبال و دلال بازیکن می باشد .

بوروسیا مونشن گلادباخ :
نتزر از هشت سالگی پیش از آن که این تیم به نام بوروسیا مونشن گلادباخ تغییر کند برای اف سی مونشن گلادباخ بازی می کرد . او اولین بازی بوندسلیگایش را در 66-1965 انجام داد و در همین سال برای اولین بار به تیم ملی آلمان دعوت شد .
نتزر تا سال 1973 نیز در تیم کره اسب های بوروسیا بازی کرد .
در 230 بازی ، برای این تیم 82 گل به ثمر رساند . در طی حضورش در این تیم رقابت برای قهرمانی فقط میان دو تیم مونشن گلادباخ و بایرن مونیخ بود . بایرن مونیخ فرانس بکن بائوئر ، گرد مولر ، هانس جورج شوارزن بک ، پل برایتنر و سپ مه یر را داشت و در سمت دیگر در بوروسیا مونشن گلادباخ ، برتی فوگتس ، هربرت ویمر ، یوپ هنکس و گونتر نتزر حضور داشتند . نکته جالب این بود که میانگین سنی هر دو تیم 21 سال بود .
با بوروسیا مونشن گلادباخ ، او در سالها 1970 و 1971 لیگ آلمان را برد (اولین باشگاهی که این عنوان را دو بار پیاپی برد) و جام حذفی را نیز در سال 1973 کسب کرد . فینال این بازی برابر اف ث کلن بسیار مشهور است . نتزر در این بازی ذخیره بود و در وقت اضافه ی بازی ، در یک حرکت خودجوش به مربی اش گفت " من خواهم رفت و بازی خواهم کرد . همین حالا" او سپس به زمین رفت و در دومین ضربه ای که به توپ زد گل پیروزی بخش را به ثمر رساند .

رئال مادرید :
هنگامی که یوهان کرایف در سال 1973 به بارسلونا پیوست رئال مادرید نیاز به مقابله به مثل داشت پس سانتیاگو برنابئو او و پل براینتر را به خدمت گرفت . او تا سال 1976 در این تیم ماند . او با این تیم موفق به کسب لالیگا در 1975 و 1976 و جام حذفی اسپانیا در 1974 و 1975 شد . او سپس به گرسهاپرز زوریخ پیوست و در سال 1977 از فوتبال بازنشسته شد . او تنها یک جام قهرمانی سوئیس را در این تیم برد .

تیم ملی آلمان :
او بین سالهای 1965 تا 1975 ، 37 بار برای تیم ملی آلمان غربی بازی کرد . او لا به ثمر رساندن 6 گل نقش بسیار اساسی برای تیم ملی آلمان در جام جهانی 1972 داشت . او همچنین فرصت کمی در (تنها 21 دقیقه برابر آلمان شرقی) در جام جهانی 1974 بازی کرد و برای این تیم گلزنی کرد .
نتزر یک بازیساز برجسته است و یکی از برترین هافبکهای تمام تاریخ شناخته می شود و با پاسهای خارق العاده و در عمقش نظر جهانیان را به خود جلب کرد . جدا از توانایی مافوق ذهن او در کار با توپ ، شخصیت ذاتی موجب می شد که همه او را به عنوان رهبر تیم قبول داشته باشند . به عنوان یک بازیکن در مونشن گلادباخ ، مدیریت و موبی (هانس وایزویلر) به او آزادی عمل در زمین فوتبال داده بودند .

عصر مربیگری :
بعد از پایان بازیگریش در 1978 ، نتزر با پیشنهاد هامبورگ برای چاپ مجله ی استادیومشان مواجه شد . مدیرشان ، پل بن ثین ، قبول کرد که نتزر به عنوان مدیر داخلی تیم کار کند . او هشت سال موفق را در هامبورگ گذراند به طوری که در پایان کارش هامبورگ به طور کامل تغییر شکل یافته بود . او مربی صاحب نامی همچون ارنست هپل و بعدها برانکو زه بچ را به خدمت گرفت و این تیم موفق به کسب سه جام لالیگا (1979 ، 1982 ، 1983) شد . در 1983 ، هامبورگ تحت رهبری ارنست هپل راهی فینال جام اروپایی شد . هامبورگ با فلیکس ماگات ، هورست هروبش و مانفرد کالتز یکی از بزرگترین تیمهای تاریخ چمپیونزلیگ شد و با شکست یوونتوسی که ستارگان جهان همچون میشل پلاتینی و زبیگنیو بونیک را در اختیار داشت شکست دهد . سالهای گونتر نتزر در هامبورگ امروز به عنوان دوره ی طلایی این تیم شناخته می شود .

دلال بازیکنان و تفسیر فوتبال :
بعد از پایان دوره اش در هامبورگ ، نتزر در زوریخ سوئیس (جایی که اکنون در آن زندگی می کند) اعلامیه ای مبنی بر تشکیل آژانس منتشر کرد . او قراردادی با تلویزیون بست و اکنون مدیر اجرایی سوئیس اسپورتز است و آژانس اینفرانت اسپورتز اند مدیا را اداراه می کند .
جدا از آن او به عنوان گزارشگر و مفسر فوتبال در تلویزیون فعالیت می کند. زمانی که ذر شبکه ی آلمانی ای آر دی فعالیت می کرد ، در یکی از بازیهای آلمان که به همراه گرهارد دلینگ در حال گزارش یکی از بازیهای آلمان بود ، به خاطر نظرش در باره ی بازی آلمان جایزه ی گریم آوارد 2000 را برد .
پس از مدتی که دلینگ و نتزر با هم بازیها را گزارش کردند ، آنها به دوستان خوبی برای هم تبدیل شدند به طوری که در می 2003 ، نتزر در هنگام جشن ازدواجش از دلینگ به عنوان بهترین مرد یاد کرد .
انتقاد تند نتزر و دلینگ پس از نمایش ضعیف آلمان تحت رهبری رودی فولر مشهور ، در 6 سپتامبر 2006 پس از بازی برابر ایسلند خشم این مربی را برانگیخت . به طوری که پس از آن که فولر در یک مصاحبه ی زنده ی تلویزیونی با این دو نفر با قیاقه ای عبوس از آنها استقبال کرد !

ایوان زامورانو

ایوان لوئیز زامورانو زامورا ( متولد 18 ژانویه 1967 در سانتیاگو) مهاجم سابق تیم ملی شیلی است که در باشگاه های بزرگی همچون رئال مادرید و اینترمیلان بازی کرده است . او در سال 1995 لالیگا را برده است و آقای گل فصل شده است و همچنین با اینتز جام یوفا را ببرد . او یکی از اعضای شیلی در جام جهانی 1998 بود .
در 2004 زامورانو  توسط په له به عنوان یکی از بازیکنان برتر تاریخ شناخته شد .

عرصه باشگاهی :
زامورانو فوتبالش را از تراسانیدو شروع کرد سپس در 1985 به کوبره سال پیوست . در 1988 راهی اروپا شد تا به تیم سنت گالن سوئیس بپیوندد . در این تیم با 34 گل در 56 بازی رکورد قابل توجهی از خود به جا گذاشت . در 1991 با سویا در لالیگا حضور یافت و با به ثمر رسیدن 21 گل در 59 بازی ، با 5 میلیون دلار راهی رئال مادرید شد .
زامورانو بین سالهای 1992 تا 1996 با رئال مادرید یک لیگ ، یک کوپا دل ری و یک سوپر کاپ اسپانیا را برد . تحت مربیگری خورخه والدانو ، با بازیسازی خوب میشائیل لائودروپ زامورانو با 27 گلی که در لیگ زد پی چی چی را تصاحب کرد و به این تیم کمک کرد که قهرمان لیگ شود و عنوان ئی اف ئی (عنوانی که به بهتریت بازیکن آمریکای جنوبی لالیگا در هر فصل می رسد) را تصاحب کرد . در مجموع ، زامورانو در 137 بازی اش برای رئال مادرید 77 گل به ثمر رساند .
بعد از پنج فصل حضور در اسپانیا ، 4 فصل با اینترمیلان در سری آ بازی کرد . جایی که با یوری یورکائف ، دیگو سیمئونه ، خاویر زانتی و رونالدو همبازی بود . هر چند که در میان آنها همیشه با پوشیدن شماره 9 او مهاجم اول بود . با حضور رونالدو در این تیم ، او این پیراهن را از دست داد اما برای بدست آوردن آن تلاش بسیاری کرد و سرانجام پیراهن شماره 8+1 را پوشید که هنوز او را یک شماره 9 تکنیکی نگه می داشت . اینتر پس از برد 3-0 برابر لاتزیو جام یوفا را کسب کرد که گل آغازین این بازی را زامورانو زد .
زامورانو در سال 2001 راهی مکزیک شد تا برای آمه ریکا دو فصل بازی کند و  در همان سال اول لیگ مکزیک را برد . آخرین باشگاه او نیز در سال 2003 ، کولو کولو بود که در آنجا به شانزده سال فوتبال حرفه ایش پایان داد .

عرصه ی ملی :
زامورا 69 بار برای تیم ملی مکزیک بازی کرد و 34 گل به ثمر رساند . اولین بازی ملیش در 9 ژون 1987 در سن 20 سالگی در یک بازی دوستانه برابر پرو بود که با برد 3-1 به پایان رسید .
در 29 آوریل 1997 ، او 5 گل در مرحله انتخابی جام جهانی 1998 برابر ونزوئلا به ثمر رساند تا این تیم با برد 6-0 راهی جام جهانی شود . او در هر چهار بازی شیلی در جام جهانی 1998 حضور داشت و یک پلس گا برای مارسلو سالاس برابر اتریش ساخت .
در المپیک 2000 سیدنی ، او با به ثمر رساندن 6 گل آقای گل شد و به همراه این تیم مدال برنز را کسب کرد .
آخرین بازی ملی او در سن 34 سالگی در 1 سپتامبر 2001 برابر فرانسه بود که شیلی آن را 2-1 برد .

افتخارات :
تیمی :
* کسب مدال برنز المپیک سیدنی 2000
* 1987- برنده جام حذفی شیلی (کوبره سال)
* 1993- برنده جام حذفی اسپانیا (رئال مادرید)
* 1993- برنده سوپرکاپ اسپانیا (رئال مادرید)
* 1995- برنده لیگ اسپانیا (رئال مادرید)
* 1998- برنده جام یوفا (اینترمیلان)
* 2002- برنده لیگ مکزیک (آمه ریکا)
فردی :
* 1993- برترین خارجی لیگ اسپانیا (رئال مادرید)
* 1995- کسب عنوان پی چی چی (رئال مادرید)
* 1995- برترین خارجی لیگ اسپانیا (رئال مادرید)

حواشی :
* زامورانو به بم بم و ایوان وحشتناک ملقب شده بود ( بم بم یک کاراکتر "خرده سنگها") .
* زامورانو پیراهن شماره 9 اینتر را به تن کرد تا این که نایک با یک قرارداد این پیراهن را برای رونالدو تغییر داد .
* مدونا ستاره ی پاپ ، در طی جام جهانی 1998 زامورانو را "سمبل سکس جام جهانی" نامیده بود .

زندگی فعلی :
او با یک مانکن آرژانتینی ماریا آلبرو ازدواج کرد و اولین بچه شان که دختر بود (میا پاسکاله) در 28 ژانویه 2006 متولد شد .
زامورانو در حال حاضر به عنوان کمک مربی تیم زیر 18 سال شیلی فعالیت می کند . بسیاری معتقدند که او در آینده هدایت تیم ملی شیلی را به عهده خواهد گرفت . او از حمایت عامه برخوردار است .

خورخه والدانو

خورخه آلبرتو والدانو (متولد 4 اکتبر 1955 در لاس پاره خاس ، ایالت سانتا) فوتبالیستی آرژانتینی است. او گاهی اوقات به "فیلسوف فوتبال" ملقب می شد . او بهمراه آرژانتین در جام جهانی 1986 مکزیک حضور داشت ( او دومین گل آرژانتین در پیروزی 3-2 برابر آرژانتین را به ثمر رساند) و مدتی نیز مدیر ورزشی باشگاه های اسپانیایی بود .

عرصه ی بازیگری :
عرصه باشگاهی :
والدانو بازیگری را در 16 سالگی به باشگاه روساریویی پسران کهنه ی نیوئل پیوست . او در این تیم فوتبال حرفه ایش را آغاز کرد و در 1972 به تیم ملی آرژانتین فراخوانده شد . در 1975 به دپورتیوو آلاوز در دسته دوم اسپانیا ترانسفر شد و تا 1979 در این تیم ماند . در 1979 راهی تیم رئال ساراگوسا در دسته اول لیگ شد و سرانجام در 1984 راهی رئال مادرید شد تا با "گروه کرکسها" همگروه شود .
عرصه ملی :
والدانو 22 بار برای تیم ملی آرژانتین بازی کرد و 7 گل به ثمر رساند که 4 تای آنها در جام جهانی 1986 بود. به جز جام جهانی 1986 ، او در جام جهانی 1982 حضور داشت اما بدلیل مصدومیت بازی دوم آرژانتین برابر مجارستان را از دست داد .

پس از بازیگری :
هنگامی که به هپاتیت مبتلا شد تصمیم گرفت که در سال 1988 بازنشسته شود و کار تفسیر ورزش و مربیگری جوانان رئال مادرید را به عهده بگیرد . در 1992-1991 او مربی تنه ریف شد و مانع از واگذار کردن این تیم شد . با این تیم راهی جام یوفا شد . در فصل بعد او راهی رئال مادرید شد اما این بار به عنوان مربی . در سال 1995 با این تیم لیگ را برد . سرانجام در سال 1996 مربی والنسیا شد و سرانجام پست مدیر ورزشی رئال مادرید را تا جون 2005 به عهده گرفت . پس از آن ، در سال 2009 دوباره به سمت مدیر داخلی باشگاه بازگشت .
والدانو در حال حاضر کتاب "رویاهای فوتبال" را نوشته است که  این کتاب توسط نویسنده های دیگر با نام "داستان های کوتاه فوتبال" ویرایش یافته است .
کاپیتان فعلی رئال مادرید رائول گونزالز نام اولین پسرش را به افتخار این بازیکن، والدانو نهاد .

عناوین :
* 1974- قهرمانی آرژانتین (پسران کهنه ی نیوئل)
* 1985- جام حذفی اسپانیا (رئال مادرید)
* 1985- جام یوفا (رئال مادرید)
* 1986- قهرمانی اسپانیا (رئال مادرید)
* 1986- جام یوفا (رئال مادرید)
* 1986- قهرمان جام جهانی (آرژانتین)
* 1987- قهرمان اسپانیا (رئال مادرید)
* 1995- قهرمان اسپانیا (به عنوان مربی، رئال مادرید)

نقل قولهای مشهور:
* فوتبال سرآغاز یک دروغ است که توسط رسانه ها بایگانی می شود .
* مارادونا هیچ همتایی درون زمین ندارد ، اما او زندگی اش را برای همه نمایان کرده است و حالا در یک امتحان سخت برای اثبات بیگناهی اش است و بهتر است که این زندگی برای هیچکس تکرار نشود .
* پیشنهاد از مربی و اجرا  از بازیکنان ، اما این تاکتیکها هستند که هر روز بیشتر به ما پیشنهاد می دهند تا استعداد جدیدی را کشف کنیم .
* هر تیمی که برای توپ خوب است ، پس برای جامعه نیز مناسب است .
* باکتری های مفید به فوتبال حمله می کنند و بعضی هایش دعوت به مبارزه می کنند تا نشان دهند که فوتبال خوب چه ارزشی دارد . من وسوسه می شوم که بگویم که آنها بورخس را به مبارزه می طلبند تا برایشان بسراید تا او با سوالهای بیشتر به آنها پاسخ دهد . غروب از برای چیست ؟ نوازش ها از برای چیست ؟ بوی قهوه از برای چیست ؟ هر سوال مانند این جمله به نظر می رسند : آنها از برای عیش هستند ، برای شور ، برای زندگی .
* فوتبال از احساسات درونی ساخته شده است ، از الهام . و در آن آنفیلد شکست نا پذیر است . باید در این استادیوم احساساتی دیوانه را گل گرفت . در آن مردمانی هستند که تو را خواهند گفت
* فوتبال بهانه ای است که ما را فرخنده  می سازد .

کریستین کارمبو

کریستین کارمبو (متولد 3 دسامبر 1970 در لیفو ، نیو کاله دونیا) بازیکن سابق تیم ملی فرانسه است که در 13 اکتبر 2005 اعلام بازنشستگی کرده است .

آخرین تیم دوران بازیگری او باستیا در لیگ یک فرانسه بود که از تیم سروته سوئیس به طور قرضی به این تیم آمد . کارمبو در طول دوران بازیگریش در نانت (95-1990) ، سمپدوریا (97-1995) ، رئال مادرید (2000-1997) ، میدلزبرو (01-2000) ، المپیاکو (04-2001) سوته (05-2004) و باستیا (2005) بازی کرده است و در سالهای 1998 و 2000 با رئال مادرید چمپیونزلیگ را برده است .

او در روستای نیو کاله دونیا متولد شد . با تیم فرانسه جام جهانی 1998 را برد . در یورو 2000 نیز عضوی از تیم بود اما تنها در یک بازی حضور داشت . او در طول دوران بازیگریش 53 بازی ملی انجام داد که اولین آنها در پیروزی 2-1 برابر فنلاند در 14 نوامبر 1992 بود .
کارمبو برای نخواندن سرود ملی در بازیهای ملی بدنام شده بود زیرا دو تن از عموهای او در پاریس در سال 1931 برده شده بودند . به همین علت اکثر مردم فرانسه او را دوست نداشتند .
در می 2006 کارمبو به اسکای نیوز گفت که در آن زمان مشغول استعدادیابی برای باشگاه پورتسموث انگلیس است .
کارمبو با آدریانا اسکلناریکووا مانکن اسلواک ازداواج کرد . این دو همدیگر را در یک هواپیما ملاقات کردند . در 9 دسامبر 2005 به عنوان یکی از قرعه کشان جام جهانی 2006 در لایپزیگ آلمان حضور یافت .
همسر کارمبو از دید یک مجله آنلاین به عنوان چهارم در جدول " برترین 20 همسر سکسی ورزشکاران در سال 2007" رسیده است .

خوانیتو

خوان گومز گونزالز (متولد فوئنگیرولا ، مالاگا ، 10 نوامبر 1954 . فوت : 2 آوریل 1992) که عموما به نام خوانیتو شناخته می شد بازیکن سابق تیم ملی اسپانیا بود که برای اتلتیکو، بورخوس ، رئال مادرید و مالاگا بازی کرد . او پیش از که در یک تصادف جاده ای کشته شود اندکی مربی مریدا بود . در طی حضورش در رئال مادرید شماره 7 را می پوشید هنوز هواداران رئال دذ دقیقه هفت هر بازی صدا می زنند صدا می زنند : ای یا ، ای یا ، ای یا ... خوانیتو ماراویا .

سالهای اولیه بازیگری :
خوانیتو پیش از آن که در 1972 راهی اتلتیکوشود در جوانی در تیم فوئنگیرولا بازی می کرد . او بسیار جوان بود پس برای تیم زیر 18 سال اتلتیکو بازی کرد . در اولین بازی اش دو گل زد اما دچار شکستگی پا شد و نتوانست بدرخشد . پس راهی بورخوس شد و در فصل 76-1975 با این تیم دسته دوم اسپانیا را برد . در سال 1976 او اولین بازی لالیگایش را با بورخوس برابر اسپانیول انجام داد که این بازی را بورخوس 2-1 برد و در همین فصل توسط دون بالون عنوان برترین بازیکن فوتبال اسپانیا را دریافت کرد .

رئال مادرید :
خوانیتو خیلی زود توجه رئال مادرید را به خود جلب کرد و در 1977 به این تیم پیوست و عضو برجسته ی رئال مادرید موفق در اواخر دهه ی 1970 و 1980 شد . او هم تیمیهای همچون اولی اشتیلیکه ، سانتیانا ، دل بوسکه و کاماچو داشت . از میان افتخارات او با رئال کسب پنج عنوان لالیگا ، دو کوپا دل ری و دو جام یوفا به چشم می خورد . از میان افتخارات شخصی او زدن دو گل در فینال کوپا دل ری 1980 برابر کاستیا در برد 6-1 به چشم می خورد . در 1983 او در فینال چمپیونزلیگ برابر آبردین یک ÷نالتی به ثمر رساند که رئال مادرید آن بازی را 2-1 باخت . در 84-1983 او با 17 گل زده پی چی چی را برد . او در مجموع 287 بار در لالیگا برای رئال مادرید بازی کرد و 85 گل به ثمر رساند . در رقابتهای اروپایی نیز او 55 بازی و 17 گل در کارنامه ی خود دارد .
در زمان نوجوانی خوانیتو ساراگوسا را دوست داشت اما  اما بعدها عاشق رئال مادرید شد و پوشیدن پیراهن سفید رئال مادرید به رویای او تبدیل شد که او گفت " بازی برای رئال مادرید مانند لمس آسمان است . رئال مادرید همیشه انتخاب اول من به عنوان تیم است و مادرید همیشه شهر مورد علاقه ی من خواهد بود ."
خوانیتو همواره محبوب هواداران بوده است . روح او همواره پیش از بازیهایی از رئال مادرید که تیم نیاز به بازگشت بزرگ دارد صدا زده می شود چزا که تمام بازگشتهای بزرگ زمانی رخ می داد که او با پیراهن کهکشانیها در زمین حاضر می شد . یکی از این بازگشتهای بزرگ برابر سلتیک در مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپایی بود که رئال مادرید در گلاسکو 2-0 شکست خورد اما در بازی برگشت خوانیتو با سه گل تیم را به بازی بازگرداند در حالی که هیچ کس فکر نمی کرد که این تیم راهی نیمه نهایی شود . دیگر بازگشتهای معروف او برابر اینتر ، دورتموند ، اندرلخت و ساراگوسا در2006 بود . او در دقیقه ی هفت هر بازی به یاد آورده می شود . اولتراس یکی از تیفوسیهای رئال مادرید در دقیقه ی هفت هر بازی با سرود می خواند :" ای یا ای یا ای یا خوانیتو ماراویا " .

تیم ملی اسپانیا :
خوانیتو همچنین 34 بار برای تیم ملی اسپانیا بازی کرد و 8 گل به ثمر رساند . او بین سالهای 1978 تا 1982 در تیم ملی اسپانیا حاضر بود و در یورو 1980 حضور داشت . او در بازی برابر یوگسلاوی در جام جهانی 1980 یک ضربه ی پنالتی به ثمر رساند .

مالاگا و مریدا :
بعد از ترک رئال مادرید ، خوانتیو برای مالاگا دو فصل بازی کرد و سپس در 1989 بازنشسته شد . او سپس کار به عنوان مربی مریدا را در فصل 92-1991 آغاز کرد . هر چند که او در سال 1992 پس از مشاهده ی بازی رئال-تورینو در جام یوفا دز یک تصادف جاده ای در مریدا کشته شد .

افتخارات :
بورخوس :
+ سگاندا دیویژن (76-1975)
+ برترین بازیکن سال اسپانیا (77-1976)
رئال مادرید :
+ کسب لالیگا ( 1978 ، 1979 ، 1980 ، 1986 و 1987)
+ کوپا دل ری (1980 و 1982)
+ جام یوفا ( 1985 و 1986)
+ کوپا ده لالیگا (1985)
+ پی چی چی (1984)