همه اشتباه میکنند اما بعضیها کمتر و بعضیها هم خیلی کمتر.همه شکست میخورند اما بعضیها از شکست پلی به سوی پیروزی میسازند وبعضیها براحتی فرار را بر قرار ترجیح میدهند.
حتی یک فصل هم تحمل ناکامی و فشار را نداشتی آقای پپ؟!!!طی این چند سال براحتی حریفان ریزو درشتت را میبردی و کمترین فشار ممکن را تجربه میکردی.کت و شلوار شیک میپوشیدی،کراوات میزدی ومثل جنتلمن ها روی نیمکت مینشستی و در کنفرانسهای مطبوعاتی ادب و متانتت را به رخ میکشیدی.خیلی ها هم که تا نوک بینیشان را بیشتر نمیبینند برایت کف میزدند و تشویقت میکردند و تو را یک الگوی مناسب میدانستند اما چگونه الان به جوانان و نوجوانانی که تورا الگوی خود قرار داده بودند بفهمانند که هرگز نباید اینقدر زود زیر بار مشکلات و فشارها شانه خالی کرد؟ البته فصل قبل هم یکی دوباری خودت را باختی و روی دیگرت را نشان دادی.اما انصافا خودت بگو اگر این فشاری که ژوزه طی این دو سال تحمل کرد را تو قرار بود تحمل کنی ما با چه گواردیولایی روبرو بودیم؟!!!آقای گواردیولا شما بر خلاف مورینیو ثابت کردی که مرد روزهای سخت نیستی.ژوزه نشان داد که اهل خالی کردن میدان نیست.میتوانست برود.خیلی هم عجیب نبود.قبلا هم براحتی تیمهایش را ترک کرده بود.اما این بار فرق داشت.اگر میرفت جدا از اینکه رسانه ها چه بلایی سرش میاوردند و چه تمسخرهایی که از زمین و زمان باید میشنید، پیش خودش هم شرمنده میشد .تا توانستی بارسا را دوشیدی و حالا که دیگر شیرش دارد میخشکد خداحافظی کردی؟!!بعضیها مثل ژوزه تیمشان را در کمال موفقیت ودر اوج ترک میکنند و بعضیها هم مثل شما در کمال ناکامی و شکست.بعضیها در یکی دو فصل به اندازه چند سال موهایشان خاکستری میشود اما جا خالی نمیکنند ویکی هم مثل شما زمین و زمان را به هم میبافد و دلیلهای بنی اسرائیلی میاورد تا رفتنش را توجیه کند.نه آقای گواردیولا،خودتی؛شاید کسی به رویت نیاورد اما هم خودت میدانی وهم طرفدارانت.تو جا زدی.اگر ژوزه به رئال نیامده بود،اگر تو همچنان براحتی قهرمان میشدی حتما میماندی.حداقل برای یک فصل دیگر.قراردادت را فصل به فصل تمدید میکردی تا به محض اینکه دیدی اوضاع بر وفق مراد نیست پا پس بکشی.شاید همه اینها تصورات اشتباه باشد اما تو خودت با این خداحافظی بیموقع باعث بوجود آمدنش شدی.حداقل یک فصل ناکامی را تحمل میکردی ودر حالی که همه چیز را باختی نمیرفتی.دیدی که حتی ونگر را هم با تصمیمت متعجب کردی و خیلی های دیگه را که چیزی نگفتند.هرچند رسانه ها باز هم برایت سنگ تمام گذاشتند و صدایش را در نیاوردند که آقای گواردیولا الان اصلا موقع مناسبی برای خداحافظی نیست.اما میگویند گر خدا خواهد عدو شود سبب خیر. تو کاری کردی که بازهم ژوزه به خودش افتخار کند.ژوزه و عاشقان ژوزه.تو باعث شدی او بازهم بزرگتر از قبل شود.البته طبق معمول رسانه ها نقشی برای او در سناریوی رفتن تو قائل نشدند وآمدن او را با رفتن تو بی ارتباط دانستند. در حالی که این فکر از درون مغز و چشمانشان بیرون میزند اما تمام تلاششان را کردند تا آن را لاپوشانی کنند و حرفی از ژوزه به میان نیاید.آقای گواردیولا در این چند سال چند بار تیمت را در شرایط سخت همراهی کردی؟!!چند بار بازیکنانت را به خاطر شکستهای سنگین دلداری دادی؟!!چند بار زمین خوردی و بلند شدی؟!!چند بار با بازیکنانت اشک ریختی و غصه خوردی؟!!!من که یادم نمیاید به جز همان یکباری که جلوی اینتر مورینیو زانو زدی وگرنه همیشه خوش به حالت بود وشما کنار بازیکنانت پیروزی های تیمت را یکی پس از دیگری جشن میگرفتی و جامها را بالای سر میبردی و به اقتدار پوشالینت میبالیدی و مؤدب بودی.اما حالا که بازیکنانت در سخت ترین شرایط ممکن به تو نیاز دارند تا حامیشان باشی و مانند پدر پشتیبانشان باشی و همچون یک فرمانده در لحظات سخت هدایتشان کنی پشتشان را خالی کردی و تنهایشان گذاشتی!!!در این چند سال هیچ وقت موقعیتی پیش نیامد تا تو جوهر وجودی خود را به عنوان یک مرد و یک جنگجو ویک رهبر بزرگ نشان بدهی.نگذاشتند که چنین موقعیتی پیش بیاید.هر جا کم آوردی دستهای نسبتا غیبی نجاتت دادند و تو هم در آخر به جامی که به ناحق گرفتی افتخار کردی و گمان کردی که همه چیز با گذر زمان فراموش خواهد شد و فقط جام است که میماند نه کیفیت جام.همه اینها را که گفتم به معنی این نیست که همگی دستاوردهایت را لوس کنم .نه.فقط میخواستم بگویم اینقدرها هم که میگویند و فکر میکنی بزرگ نیستی.سوء تفاهم شده است آقای گواردیولا.تو فقط یه مربی خوب بودی همین.بهتر نبود شهامت به خرج میدادی و بعد از اتفاقات عجیب و غریبی که باعث صعودت میشد میگفتی که این جام و این پیروزی حق ما نبود تا شاید مرهمی باشد برای زخم دل حریفانت که دستشان از همه جا کوتاه بود؟چلسی را میگویم و آرسنال و میلان و همین رئال را.نمیدانم اما فکر میکنم اگر ژوزه بود حتما به این حقیقت تلخ اعتراف میکرد.آقای گواردیولا هنوز چیزهای زیادیست که باید از ژوزه یاد بگیری.باید بدانی که در مقابل ژوزه بیش از اینها باید احترام بگذاری و متواضع باشی.حرف ها وتمجیدهای صد تا یه غاز رسانه ها را جدی نگیرکه آنها نان را به نرخ روز میخورند.وقتی با ژوزه روبرو میشوی جامهایی را که گرفتی فراموش کن.چیزهای زیادی فراتر از جام و حتی فراتر از فوتبال هست که باید در کلاس درس ژوزه بیاموزی.هرچند همین یک جام که او امسال در جنگی نابرابر گرفت از نظر من با ارزشتر از تمام جامهایی است که شما در این چند سال با کمترین استرس و فشار ممکن بدست آوردی.شب به خیر آقای گواردیولا...
طی این چند سال گذشته ژوزه را به خاطر افتخاراتش،صداقتش،هوشش و مدیریتش ستایش میکردم اما امسال او را به خاطر شهامت،استقامت و غیرتش میستایم.اورا به خاطر جنگندگی و مردانگیش میستایم.خودش تحت فشار بود اما مثل کوهی پشت تیمش ایستاد.حیثیت و اعتبار گذشته اش را براحتی به بازی و تمسخر گرفتند اما تحمل کرد.بارها وبارها طی این دوسال در لحظات سخت و شکستهای ناباورانه در کنار بازیکنانش اشک ریخت و آنها را دلداری داد و نگذاشت احساس کنند که تنها هستند با اینکه خودش تنها بود.بارها زمین خورد و بلند شد و حالا بر بام لالیگا ایستاده است.این پاداش صبر مورینیوست.بعد از هو شدن در برنابئو برای اولین بار نه تنها قهر نکرد بلکه تمام تلاشش را کرد تا برنابئو را بیشتر با تیم همراه کند و خیلی ها میگفتند که نمیتواند و مادرید همین است اما او نشان داد که در لغت نامه اش نتوانستن بی معنیست.همه میگفتند نمیتوان بارسا را به زیر کشید و شاخ این غول شکستنی نیست و باید صبر کنیم تا ببینیم چه میشود اما ژوزه قبول کرد تا بارسا را تمام کند.این که تمام کرده یا نه برایم مهم نیست.همین که چنین چالش بزرگی را پذیرفت و به خاطرش جنگید یک دنیا ارزش دارد.ژوزه ،آدمها در برابر تو دو دسته اند.یا عظمتت را میبینند و متواضعانه عاشقت میشوند یا اینکه باز هم عظمتت را میبینند اما متکبرانه حسادت میورزند و کینه ات را به دل میگیرند.غرور تو زیباترین غروری است که شناخته ام در عین اینکه متواضع ترین آدمی هستی که تا به حال دیده ام.مطمئنم تو از آن دست انسانهایی هستی که خداوند هم از خلقتش به خود میبالد.مطمئنم تو عاشق خانواده ات هستی و خانواده ات هم عاشق تو.تو عاشق خداوند هستی و خداوند هم عاشق تو.میدانم تو دلت برای گواردیولا هم میسوزد.عاشق چشم و ابرویت نیستم.بعضی کارها و حرفایت هم گاهی اوقات مرا به فکر فرو میبرد اما عاشق صداقت خالصانه ات و مهربانی پدرانه ات هستم و تو را به خاطر صفات پسندیده ات میستایم.در عین زیرکی ساده و بی غل و غش هستی.عاشق سادگیت هستم.مراقب روح لطیف و پاکت باش مرد...