تصمیم گرفتم دومین مقاله ی خودم در این جا رو بنویسم. اولینش با اسم "چرا ستاره ای به درخشش کاکا خاموش شد؟ " بود.

حالا میخوام در مورد سیستم و بازیکنان استفاده شده درخط دفاع قوهای سپید به صورت خودمونی و نه چندان حرفه ای بحث کنم. و البته اگر عمری بود، در مقاله های بعدی سراغ خطوط هافبک و فوروارد هم میرم.

1- ایکر مقدس: مثل همه ی این چند سال اخیر بهترین دروازه بان دنیا بوده و در بعضی بازی ها امتیازهامون رو مدیون معجزات اونیم. هر دروازه بانی، حتی در سطح اول اروپا، حق داره در یک فصل دو سه بار اشتباه کنه و از خودش تزلزل نشون بده. ایکر هم در این فصل اشتباهات خیلی کمی داشته و ما باید خیلی پررو و قدرنشناس باشیم که به خاطر این، کاپیتان محبوب قلبهامون رو زیر سوال ببریم. ولی سنت ایکر تو این یک دهه بدجوری ما رو بد عادت کرده و همیشه ازش توقع داریم در بازیهایی که تحت فشار حریف هستیم، یک تنه مثل سوپرمن، کشتی مادرید رو از غرق شدن نجات بده. برای مثال بازی رفت با بایرن مونیخ توقع داشتم در صحنه ی گل دوم بایرن، سانتر زمینی فیلیپ لام رو با خروج از دروازه در آغوش بگیره که این طور نشد...
و تنها انتقادی که که میشه ازش کرد اینه که گاهی، فقط گاهی، مقابل ضربات کاشه، در زاویه بندی و چینش بازیکنان دیواره ی دفاعی، بی دقتی و سهل انگاری میکنه.
ولی باز هم تکرار میکنم. هیچ کس حق نداره قداست ال کاپیتان رو خدشه دار کنه. هنوز هم به نظر من مهم ترین و تاثیر گذارترین بازیکن مادرید، همین دروازه بان خوش قیافه و متعصب و خوش استیله که دستها و پاها و سرش هر کدوم سد محکمی جلوی حریف میسازن و حتی نفس حضورش، مهاجمینی مثل مسی و ویا رو میترسونه!

2-سرجیو راموس: تو پست دفاع راست که چند ساله داریم بازیشو میبینیم. امسال شاید توفیق اجباری باعث شد تو پست دفاع وسط هم از دیدن بازیش لذت ببریم. در کل نقطه ضعف خاصی نداره ولی بی اشتباه هم نیست. بعضی وقتا اعتماد به نفسش کار دست تیم میده و بعضی وقتا هم کنترل اعصابشو از دست میده. ولی باز هم بی انصافیه اگر ازش به خوبی یاد نکنیم. اگر تمرکزش توی بازیها رو بیشتر کنه، بدون شک میتونه تبدیل به کامل ترین مدافع جهان بشه. مهم ترین نقطه ضعفش نسبت به مدافعین بزرگ تاریخ، اینه که تاکتیک پذیر نیست و گاهی در وظایف محول شده از سوی مربی، تنبلی میکنه و کار خودشو انجام میده.

3-پپه: این فصل از نظر اخلاقی خیلی بهتر و آروم تر شده. از نظر فنی هم از همون سال اول عالی بود و هر سال عالی تر هم میشه.هیچ چیز کم نداره. سرعت عالی، فیزیک مناسب، پرش های بلند، هوش بالا، قدرت پیش بینی قابل قبول، واکنش های به جا، قدرت پا به توپی مثل لوسیوی معروف که حسرت دیدنش در پیراهن سپید به دلم موند، و از همه مهم تر توپ گیریهای استثنایی که باعث شده در نبردهای تن به تن، حتی مقابل بازیکنانی مثل مسی، گرت بیل، رونالدینیو و ... هم اکثر اوقات برنده باشد.

3- کاروالیو: هوش سرشارش کند شدنش به دلیل بالا رفتن سن رو جبران میکنه. یکی از هوشیارترین و خوش فکرترین و تکنیکی ترین مدافعان این دهه بوده و همیشه میتونیم روش حساب کنیم. هیچ وقت مربی رو ناامید نمیکنه. یک رهبر خوب برای خط دفاع که وقتی برای ضربات کرنر جلو میره، بعد از اتمام اون حمله، خیلی سریع دوباره به خط دفاع بر میگرده. اگر این جور مواقع سرعت برگشتش رو ببینید، شاید مثل من به این نتیجه برسید که زیاد هم کند نیست و نسبت به خودش کند شده، نه نسبت به بقیه ی مدافعان. با این که فقط دو ساله اومدی به کهکشان، خیلی دوستت داریم پیرمرد! خیلی!

4-آربلوا: خیلی نوسان نداره. نه خیلی عالیه نه خیلی افتضاح. ولی هیچ وقت خیالمون ازش راحت نیست. حتی وقتی در اوج باشه، باز تعجب نمیکنیم اگر اشتباه خطرناکی کنه. ولی از حق نباید گذشت که همیشه هم بد نیست. فقط خلاقیت لازم برای یه دفاع کنار رو نداره و در کورس با بازیکنای سرعتی خیلی راحت جا میمونه. کمی هم خشن و بی ملاحظه کار میکنه. و نکته ی مثبتش تاکتیک پذیر بودنشه.

5-واران: مثل معرفش، زیدان کبیر، میتونه یک رهبر خوب، یک بازیکن شجاع و یک اسطوره باشه. از همین الان نشانه های بزرگی و رهبری تو بازی و حتی ظاهرش پیداست. شاید اشتباه میکنم ولی سبک بازی و دفاع واران، منو بد جوری یاد جوونی های والتر ساموئل میندازه که تو تیم آ.اس. رم آقای میکرد.

6-مارسلو: دیگه هم از ضعفش تو کارهای دفاعی و قدرتش تو حمله اطلاع دارن. پس منم دیگه تکرار نمیکنم. هر چند که باری برگشت با بایرن، در کارهای دفاعی هم موفق بود.

7-کونترائو: در این فصل در کارهای هجومی زیاد موفق نبود ولی چه کسی میتونه مطمئن باشه که مورینیو ازش نخواسته که تو حمله های رئال شرکت نکنه؟ و فضای پشت سرش رو خالی نذاره؟ کسایی که فکر میکنن پتانسیل حضور موثر در حملات رو نداره، احتمالا" بازیهاش در یورو و جام جهانی رو ندیدن که با مدافعان راست بزرگ دنیا و اروپا چکار میکرد و میکنه!! و البته قدرتش در کارهای دفاعی رو کسی نمیتونه رد کنه. بارها شده که در بازیهای مهم حتی فضاهای پشت سر دفاع وسط های رئال رو هم به خوبی جمع کرده و پوشش داده. خیلی هم کم دریبل میخوره.

و در آخر اضافه کنم که به نظرم بزرگترین نقطه ضعف هر سه مدافع کنار ما، یعنی مارسلو، کونترائو و آربلوا، نسبت به مدافعین کنار بزرگی مثل روبرتو کارلوس و کافو و دنی آلوز و مایکون، سانترهای کم دقت و کم خطره. شاید مهم ترین وظیفه ی هجومی یک مدافع کنار، ارسال سانترهای هوایی مناسب برای دیگر بازیکنها باشه که متاسفانه فعلا" در رئال، چنین بازیکنی نداریم. شاید بازیکنانی مثل گرت بیل بتونن برای این کار مفید واقع بشن.

بار دیگه برای تیم پر افتخار و چشم و دل سیر خودمون، بازیکنان محبوب این تیم و از همه مهم تر شما هواداران سپید پوش آرزوی موفقیت و سربلندی میکنم.
علی یارتون