رئال مادرید تنها کلمه ای است که با شنیدن آن احساس قدرت میکنی برای همین است که بارسلونا با اون قدرت و پیروزی های پشت هم در مقابل رئال هنوز هم از نام رئال مادرید میترسد چون بارسلونایی ها می دانند جنگیدن در خون رئال است
رئالی که نه تنها لباس سفید می پوشد ذاتی سفید و پاک نیز دارد چیزی که در بارسلونا ذره ای هم نیست آنها که پرچم بازی جوانمردانه را در دست دارند نشان دادند اول نتیجه مهم است بعد بازی جوانمردانه این صحنه در الکلاسیکوی قبلی به طور فاحش مشخص شد زمانی که بنزما به زمین افتاده بود آنها او را حتی جزو آدم ها حساب نکردند این واقعا برای تیمی که اسپانسر یونیسف است واقعا باعث شرم است مسی بهترین بازیکن جهان نیز به این شکل است او که الگوی اخلاق است زمانی که دید تکنیک او به بن بست رسیده کم مانده بود با آربلوا و بازیکنان چلسی دست به یغه شود
اما همهی اینها زمانی برای رئالی ها دلنشین شد که رونالدو و فرناندو تورس نیوکمپ را به سکوت واداشتن و مسی مغرور را عصبانی کردند تا او نزدیک به 300 دقیقه ای از رونالدو عقب بماند و رونالدو به او بگوید که مسی مرد بازی های بزرگ نیست. رئال مادرید به همه ی تیم ها آموخت که بارسلونا تیم دست نیافتنی نیست و آن ها وقتی عصبانی میشوند دیگه بارسونای همیشگی نیستند و باعث شد که بارسلونا فقط شانس 50 در 50 برای یک جام کم ارزش داشته باشند همه ی این ها نتیجه ی تلاش دو ساله ی مورینیوی بزرگ است همان مورینیویی که سبکی را در فوتبال بوجود آورد که بارسلونا تا به حال دو بار از سه بار در برابر آن زانو زده است
اما ای کاش امسال ما چمپیونز لیگ را میبردیم تا دیگر کار بارسلونا را یکسره شود اما سرجیو راموس و کاکا قدر این فرصت را ندانستند. ما صبوریم و با صبر خود بارسلونا را از قله پایین آوردیم چون رئال با آن همه ناکامی هنوز در رده دوم پر طرفدارترین ها ست چون قهرمانی برای ما آنقدر هم ارزش ندارد این بارسلونا است که خود را به آب و آتش میزند تا قهرمان شود و رئال را از گردونه حذف کند اما هیچ وقت به این آرزو نخواهد رسید....