نيمه ي دوم بازي رئال و بايرن را ميديدم ودعا ميكردم توپ به گوشه ي ميدان يا حتي بيرون برود تا ببينم ايا ميتوان شماره 8رئال را بازببينم . اري من دعايم مستجاب شد ودقيقه 75 شماره ي 8 رئال را ديدم وبي اختيار اشك از چشمهايم روان شد كه ميگفت زنده باد كاكا .

ولي كاكا معلوم بود كه در خانه قريب بود و اشك هايم به خاطر قريب بودن در خانه بود كه حتي توپ هم با كاكاقريبي ميكرد .وزمين و زمان دست به دسته هم داده بودند كه كاكا ديگر تمام شده تاانجايي كه هيگوايين از روي توپ ميپره ولي اين وسط كاكا قرباني ميشه و مثل اينكه اسمان روي شماره 8 سرنگون ميشه . كاكايي كه خودش هم يادش رفته كه يه زماني جزئ بهترينها بوده و ميتونه باز هم بشه ولي با اين استپ كردنها بازيكن درجه دو هم حساب نميشه .

بازي تمام شد ونوبت پنالتي ها شد طوريكه تماشاگران هم نميفهميدند كه پلك روي پلك ميگذارند يا نه يا مورينيو كه به زمين و زمان التماس ميكرد .يه بارشانس به من رو كنه پنالتي اول را به رونالدو دادند او به خود اعتماد ميداد كه اين ضربه گل ميشود و منتظر خوشحالي بود كه نوير با چشمهاي تيز خودش توپ را مهار كرد و برنابئو غرق در سكوت شد. چهره ي كاكا را ميديدم كه به خودش دلداري ميداد كه او اين سكوت را ميشكند. ولي بخت با كاكا هم يار نبود و نويركه تازه جان گرفته بود از شرايط مهماني .

پنالتي دوم را هم از كاكا گرفت و مورينيو فهميد كه فينال قسمت بايرن است . ولي كاپيتان رئال ايكر براي روحيه دادن به تيم ومورينيو پنالتي لام كه قد بزرگي هم نداره را با يك دست و ان هم نشسته گرفت تا به نوير بگويد اينجا براي جشن وپايكوبي تونيست. اميد به برنابئو برگشت وهمه چيز از صفر شروع شد . نوبت به چهارمين پنالتي و شماره چهار كهكشاني ها رسيد او كه دوست داشت هر چه عقده دارد سره اين توپ ونوير خراب كند. ولي از بخت شانس توپ سرش را بالا گرفت و نگاهي به اسمان تيره ي برنابئو انداخت . و بازي تمام شد وتا الان كه هرچقدر نظر ميخوانم روز و شب براي كاكا تيره شده ومثله شمعي كه ارام ارام ميسوزد واز هر قطره ميگويد زنده باد رئال وزنده باد مادريد.