بر باد رفت . رویای میلیون ها عاشق آتش گرفت . رویاهایی که هر کدام رنگی داشت و زیبا ترین آنها سپید بود.نه باور کردنی نیست.
غیر ممکن است خاص ترین مرد دنیا از کاروان آلیانس جا مانده باشد. سکوت کر کننده ای حکمفرماست.سکوتی که تمام حقیقت ما در آن نهفته است.دیگر هیچ یک از حواس پنج گانه ما فعال نیست . نه چیزی میشنویم نه چیزی احساس میکنیم .
این یلدا ترین شب تاریخ است.شبی که هزاران هزار رئالی عاشق نشسته اند زیر یک چراغ که حتی او هم دیگر نای سو سو کردن را ندارد و به تمام آرزو های از دست رفته فکر میکنند.درست است که ما یک جام داریم اما اینگونه حذف شدن بسیار تلخ است.فکر کردن به انتظاره دوباره برای دهمین ستاره از همه دیوانه کننده تر است.هر بار که امید میخواهد بر افکارمان مسلط شود با کوهی از غم مواجه میشود. ما میتوانستیم جاودانه شویم .
حیف که بر باد رفت.فقط در فوتبال اتفاق می افتد که اول هفته از شادی بر فراز ابر ها بسر باشی و در آخر فته از غم به اعماق زمین فرو بروی.هنوز هم باور کردنی نیست که بهترین پنالتی زن دنیا در همچین شبی پنالتی را خراب کند.آیا کسی باورش میشد توپ کاپیتان دوم تیم اینگونه به اسمان برود؟!
لعنت به آلمان ها که استاد پنالتی ها هستند. حالا فقط یک امید باقی میماند و آن ماندگار شدن مورینیو در مادرید است . او باید بماند تیم را دوباره بازسازی کند و برای دهمین جام دوباره تلاش کند.ما به او ایمان داریم حتی وقتی گوشه زمین زانو زده باشد
حـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیف !!