در تاریخ بازی فوتبال همواره شاهد رقابت بین بازیکنان و مربیان تیمهای مختلف بوده ایم اما بدون شک هیچیک از آنها به حساسیت رقابت مابین خوزه مورینیو و پپ گواردیولا نمیرسد.رقابتی که دیگر شبیه یک دوئل تمام عیار و حداقل برای مورینیو تبدیل به یک خصومت شخصی شده است و در هر الکلاسیکو بجای شکست بارسلونا بیشتر در فکر انتقام از گواردیولاست و همین وسواس فکری مانع از نتیجه گرفتن او و تیم تحت هدایتش میشود.آمار و ارقام بوضوح نشان میدهد نتیجه این رویاروئی بخصوص پس از قبول مربیگری رئال مادرید از سوی مورینیو، کاملا به نفع پپ گواردیولا بوده است.اما آیا این نتایج نشان از برتری فنی گواردیولا به مورینیو دارد؟ در ادامه به مواردی اشاره میشود که شاید کمکی برای پاسخ به این سوال باشند.
1-وقتی تیمهای مورینیو در زمین بازی میکنند، تفکر و فلسفه فوتبال مورینیو کاملا مشهود است بعبارت دیگر مورینیو سبک خاص خودش را دارد و از زمان مربیگری در پورتو تابحال آنرا ادامه داده است یعنی یک مربی صاحب سبک.اما همه میدانند گواردیولا مجری سبک فوتبال بارسلوناست.سبکی که یوهان کرایف در بارسلونا جا انداخت و مربیانی که بعد از او از این سبک استفاده کردند نیز به موفقیت دست یافتند.افرادی نظیر لوئی فان خال ، فرانک ریکارد و همین پپ گواردیولا که با این سبک فوتبال بازی کرده است.
2-شکی نیست که گواردیولا بهترین بازیکنان تاریخ بارسلونا در پستهای مختلف را در یک مقطع زمانی در اختیار داشته است.امتیازی که مورینیو هیچگاه بطور کامل از آن بهره مند نبوده است .گرچه در این فصل با پا به سن گذاشتن بعضی از بازیکنان بارسلونا شاهد افت تیم گواردیولا هستیم و دیگر خبری از آن اقتدار همیشگی نیست.
3-بارسلونائی که دراین چند سال اخیر دیدیم حاصل یک پروژه 10-15 ساله پس از یک دوره سیاه است و افتخار این برنامه ریزی گروهی نصیب چه کسی بهتر از یک توپ جمع کن متعصب در نیوکمپ بنام پپ گواردیولا شود که میتواند نماد این موفقیت تاریخی باشد؟در حالیکه مورینیو مجبور است در مدت زمان بسیار کوتاه تیم خودش را منطبق با سبک فوتبالش بسازد و نتیجه نیز بگیرد.
4-حتی تماشاگران بی طرف فوتبال نیز اذعان دارند در رویاروئی مستقیم دو تیم، بارسلونا از حمایت داوران و یوفا برخوردار بوده است.همگان از دشمنی دیرینه رئیس یوفا میشل پلاتینی با رئال مادرید از زمانیکه پیراهن تیم یوونتوس را میپیوشید باخبرند و نیز نمیتوان از مصاحبه چند سال پیش دبیر کل وقت یوفا علیه مورینیو که وی را نابود کننده فوتبال نامیده بود، گذشت.پس میتوان وجود سلاح پنهان داوری علیه رئال مادرید و مورینیو با آن مصاحبه های جنجالی و بی پرده اش را منطقی دانست.
5-کارنامه مورینیو نشان میدهد وی در تمام تیمهائی که در لیگهای مختلف مربیگری کرده به موفقیت دست یافته است.اما موفقیت های گواردیولا فقط در بارسلونا خلاصه میشود و فقط زمانی عیار واقعی مربیگری گواردیولا مشخص میشود که او هدایت تیم دیگری غیر از بارسلونا را بپذیرد.امیدواریم که او ریسک کند تا پاسخ این سوال برای همه روشن شود.