جواب های سرد و کوتاه،چهره گرفته و خونی که از پشت چکه چکه میکند.این ویژگیهای ظاهری و رفتاری آقای خاص بود قبل از بازی برگشت که خیلی بد با او تا کردیم.نمیدانیم شاید تابستان در کشتی های آبراموویچ،مشروب های روسی بخورد و نیازی هم به تغیر ساختار کلی باشگاه نداشته باشد.این بار سیستم تیم را مانند سوپر کاپ چید،تهاجمی و تحرک زیاد در کنارهای زمین که به جز چند مورد خوب هم توانست نتیجه بگیرد.از همان ثانیه های اول پپ خاراندن موهایش را آغاز کرد.مادرید باز هم به چند سال پیش برگشته بود.این که در نیوکمپ حسرت چندین موقعیت گل و یک پنالتی را در همان بیست دقیقه اول بخوریم،شاهکاریست که خیلی ها انجام نمیدهند حتی هیدینگ هم نیم ساعت اول بازی را به بارسلونا میداد تا در موقع نیاز ضربه خود را وارد کند اما این بار کاتالان باید چشم به راه یک ضد حمله باشد.به جز چند آفساید از سانچز و سوت هایی که برای په په زده میشد،پرچم های ابی و اناری کاملا خم شده بودند و خرد سالان سبک نوین اوزیل و حرکات های بدن کاکا را مشاهده میکردند که جای سانتر های کامپیوتری ژاوی و دریبل های مارادونایی مسی را گرفته بود آن هم در نیوکمپ که کسی به گلزنی در نیمه اول فکر هم نمیکند.و به داوری را هم نمیتوان پرداخت،چون تنها چند جلسه محرومیت برای مورینیو و ناز کردن های روسل که شبیه دخترای های سن بالایی مجردی میماند که با دیدن جوانی زیبارو شروع به متلک انداختن میکند و نمیداند که باید افتخار کند که کنار کسی میشند که خود را مقابل صاحبان چاه های نفت خم نکرده است و نیاز به تز دادن در مورد نداشتن اسپانسر ندارد.همان اشتباه همیشگی اتفاق افتاد و در چند دقیقه روحیه بازیکنان بعد از گل اول به هم ریخت و چه میتوان گفت از این شانس که توپ به آن زیبایی به تیرک میخورد و ضربه ای شبیه به آن به کنج میرود،گرچه اگر نیمه اول از همان چند موقعیت ۱۰۰% استفاده کرده بودیم،حتی اگر داور ۱۰ دقیقه زودتر هم بازی را تمام میکرد و چند دقیقه هم در نیمه اول به بارسلونا تخفیف میداد هم صعود میکردیم.همانطوری که در مایورکا،شبیه کاسپاروف مهره ها را چید،نیمه دوم هم بازی را کاملا به دست گرفت.گل راموس گرفته نشود و داور بازیکنان را نگاه میکرد تا تکلیف بازیکنانی که کارت نگرفته اند را مشخص کند و این حساسیت اش به ندادن کارت به همه بازیکنان بر طرف شود و این بار قرعه به نام رونالدو افتاد.اما این کریس متحول شده نسل جدیدی از روبات است که نیمه اول اجازه نفوذ های زیاد را به سمت راست بارسا نداد و همراه رفیقش کوئنتراو خیلی خوب پوشش دادند،و دوباره گلزنی کرد و پینتو یا والدس ندارد همانطوری که دروازه بان های انگلیس و اسپانیایی همه مزه اش را چشیدند،نیو کمپ هم برای بار دوم چشید و این چهره کاریکاتور گونه اوزیل چه شیرین بود وقتی پاس گل میداد و برای آرم باشگاه بر سر داور هم داد میزد و تنهایی جور دی ماریا را میکشید.کایخون و بنز هم به زمین آمدند و بعد از این بازی کسی در فیکس شدن کریم شک نمیکند.خیلی سریع بعد از گل رونالدو،بنزما هم کم نیاورد و با ضربه سر کایخون،چنان پویول را به زمین زد که شبیه کودکانی بود که وسط فروشگاه های اسباب بازی،گریه کنان التماس میکنند و این بار کارلوس جلوی تکنیک مرد فرانسوی زانو زد.تئاتر و سینما باز هم آغاز شد و بوسکتس باز هم یک کارت قرمز دیگر را از جیب داور در آورد و به راموس داد و دست دادن به داور ها و صحبت های در گوشی اش با مورینیو،نسخه خفه خون شدن کاغذ های زرد را داد و این آخرین باری باشد که بارسلونا جان سالم به در برد.
و در آخر خطاب به دارو دسته دالتونها(اقتباس از فیلم دارو دسته نیویورکی ها)،به رفیقتان بگویید،فقط توپ های قرعه کشی را جوری بچیند که نامی از مادرید در مقابلتان در نیاید،وگرنه باید پس کوچه های کاتالان را چراغانی کنید برای نباختن در نیوکمپ.