۱- استراتژیست آرژانتینی امیدوار بود که همانطوری که در باسک،کاتالان هارا متوقف کرده بود،از مادریدیسمو ها هم امتیاز بگیرد.اما نه اینجا باسک بود و نه ما بارسلونا.بیلسا خیلی زود امیدوار شد زمانی که واران گمان میکرد،گرانرو میتواند سد راه یورنته شود اما شاید حس بینایی او ضعیف شده است و حضور گرانرو روی نیمکت و سکوها را در بازی های گذشته ندیده است.دقایق بعد از گل سخت تر از همیشه بر مورینیو گذشت.زمانی که تصور نمیکرد بعد از صدر نشینی و اختلاف پنج امتیازی با بهترین بارسلونا تاریخ،اینگونه بر علیه اش سوت بزنند گرچه تنها قسمتی از ورزشگاه این کار را کرد و هر چقدر هم سنشان کم باشد باید چند فصل پیش را به یاد بیاورند که چگونه با تیمی کم مهره تر از الان بازی را در مقابل امثال ختافه،اسپانیول،و مایورکا برگرداندند یا همین بازی قبل در مقابل مایورکا و بازی رفت در مقابل مالاگا.اما شبیه جویدن ناخن در نوجوان ها،عقب افتادن از تیم حریف نیز عادت بدی شده است برای تیم مورینیو.
۲-بعد از اعتراض بی دلیل رونالدو به دریافت کارت زرد و دل خوری کوتاهش از آلونسو،سر دبیر مارکا شاید در پوست خود نمیگنجید اما خنجر آنها هر چند خیلی تیز واز پشت برنده است اما آقای خاص،پلگرینی و خوانده راموس نیست که اسیر این جنگ های رسانه ای شود و کاسیاس خیلی سریع بعد از بازی این قضیه را جمع کرد.بر روی همکاری رونالدو،مارسلو و بنزما گلی شبیه به گل بازیکن برزیلی در مقابل لیون در سال پیش به ثمر رسید.شاید فریادهایش اعتراضی بود به نیمکت نشینی هایش در ال کلاسیکو.بجز حرکات جسته و گریخته هر دو تیم اتفاق خاصی در نیمه اول نیفتاد بجز حساس بودن داور مسابقه به اوزیل که هیچ خطایی را بر روی او در نیمه اول نگرفت،بگذریم که در نیمه دوم هم کم روی اعصاب بازیکن آلمانی راه نرفت.
۳-کاکا که در نیمه اول بازی معمولی داشت،نشان داد که حداقل هوش بالای دارد و با جا خالی که داد،توپ را از کریس گرفت و پنالتی اول گرفته شد و خوشحالی آلونسو همراه با کریس آب سردی بود بر پیکر مارکا و بیلسا.با قول و قرار های که با فابیو در بین دو نیمه گذاشته بود،هم وطنش را در بغل گرفت هر چند اتحاد اسپانیایی و پرتغالی هم مشهود بود.دقیقه ۶۵ روی پاس زیبا بنزما به اوزیل که انصافا در این بازی عالی کار کرد،به علت خطای بازیکن باسکی بر روی اوزیل هنگام تو سری توپ زدن،پنالتی گرفته شد،اما بازیکنان دل خور بودند چون بنزما به زیبایی دروازه را باز کرده بود و در معمولی ترین روزهایش هم پاس گل میداد و گل میزد.بگذریم ،رونالدو باز هم پنالتی را گل کرد و به غر زدن های بارسایی ها هم کاری نداریم چون فعلا کریس در صدر جدول بهترین گلزن های لالیگاست با ۲۳ گل زده.و چقدر این بنزما خوب است،زمانی که چه موقع گل شدن پنالتی و چه موقع بیرون رفتنش از زمین هم لبخند بر لب دارد درست مثل عکس هایی که از خودش میگیرد قبل از بازی ها و در صفحات اجتماعی پخش میکند.
۴-دیگر فرانسوی سیه چرده هم برای خود آدم کلک یست.پای بازیکن را لگد میکند اما میداند کجا و در چه زمانی.بر روی ضد حمله برق آسا که با آمدن مورینیو کل اروپا به آن واقف هستند،مسیر ژابی،اوزیل،هیگواین و کایخون طی شد و باز هم رئال مادرید کبیر را نشان داد،بازیکنی که شباهت زیادی به ریکی مارتین،خواننده پورتو ریکو ای آهنگ گل گل اله اله(آهنگ مخصوص جام جهانی ۱۹۹۸) دارد.خوش به حال آن هواداری که هم هو نکرد و هم پیراهن شماره ۶۰۰ کاسیاس را از او گرفت.معلوم نیست مرجع ذهن های آن اندک هواداران مادریدی چه کسی بوده است زمانی که هم زیدان هم دی استفانو و هم رییس باشگاه،مورینیو را بهترین گزینه هدایت مادرید میدانند.شاید به جای حیف کردن پول خود برای روزنامه های زرد بهتر است CD تاریخچه رئال را تماشا کنند.