الکس فرگوسن زماني که وين روني خيلي از لحاظ روحي و ميزان گلزني ضعيف شده بود به او بازي ميداد تا روحيه اش بيش از پيش از بين نرود و اين موجب شد تا وين روني بازيکني شود که امروز مي بينيم و هر بازي حداقل يک گل مي زند اما تفاوت مورينيو و فرگوسن عدم ريسک مورينيو در بازيها ست زيرا به بازيکني مانند کاکا بجاي اينکه بازي بدهد بيشتر به عنوان نيمکت نشين نگاه مي کند تا زماني که بازي ديگر نيازي به بازيکني که سرنوشت ساز ندارد ، باز دهد و اين نشانگر عدم اعتماد مورينيو به کاکا هست در حالي که کاکا در بازي با ساراگوسا به خوبي از موقعيتي که به او داده شد استفاده نمود هم گل زد و هم پاس گل داد و حتي در اين بازي هم که حضور او در بازي نشاني از اعتماد مورينيو نداشت بلکه بازي زماني به او رسيد که ديگر نيازي به کاکا نبود در عين حالا با دوندگي خود، هم پاس گل داد و هم چند حرکت خوب داشت اما اي کاش کمي جسارت فرگوسن در مورينيو وجود داشت.

البته بايستي خاطر نشان کرد مورينيو به قول خود براي روحيه دادن به بنزما و بازگرداندن او به بنزماي ليون عمل کرد اميد است که کاکا هم حتي اگر کامل هم نه، گوشه اي از کاکاي ميلان باشد و در اين فصل بهترين فصل خود در رئال را رقم زند و موجب قهرماني سه گانه شود .