به جا مانده از بازی با اسپانیول : فقط به امید رونالدو
مرجع خبري رئال مادريد : توماس رونکرو ، سردبیر آس به انتقاد از مورینیو و تمجید از کریستیانو پس از تساوی مقابل اسپانیول پرداخت.
توهم توطئه
مورینیو مدتها بود که داشت مقدمه چینی می کرد . زمانی که تیمش 1-0 به بتیس باخت ، بازگشت به لالیگا را بعید دانست و بعد از آن شروع به حمله کردن به بازیکنانش کرد . حتم داد که برخی قصد بازی کردن ندارند و دلشان با تیم نیست . اگر مورینیو واقعا چنین گمانی می کرد ، بهتر بود که نفراتی که به زعم او ، خائن بودند را از تیم جدا می کرد و به هواداران نشان می داد تا صداقتش را نشان دهد . اما اگر فقط می خواست حرفی را زده باشد که رسانه ها را به خود مشغول کند ، اصلا درست نبود و کاملا هم به ضررش تمام شد . برای این که مربی رئال باشی باید بیشترین تلاشت را انجام دهی . جایی برای اشتباه وجود ندارد . رئال حق نا امید شدن ندارد . واقعا متاسف شدم که وقتی یکی از کانون های هواداری رئال در کاتالونیا را دیدم که برای این بازی راهی پایتخت شده بود . آنها به شدت اذیت می شوند و با این نتایج باید بیش از پیش کنایه بشنوند ... از مورینیو می خواهم که رفتارش در زمینه جنگیدن با کل دنیا در هر هفته را عوض کند . باید رئالی بودن را درک کند و بفهمد که دفاع از این پیراهن چه مفهومی دارد . او خودش هم این را گفته است . حرفی که خیلی ثقیل است . مطمئنا هواداران بیش ار هر کسی درک می کنند . دیروز حتی در بلندگو اسمش خوانده هم نشد ...
فقط کریستیانو
بر خلاف مورینیو ، هنوز یک حرفه ای بزرگ است که شایسته این است که مجسمه اش بر سر در برنابئو نصب شود . نامش کریتسیانو رونالدوست . این مرد عظیم الجثه در وجودش نا امیدی را حس نمی کند . نمی توان رئال را بدون کریستیانو تصور کرد . تصورش هم فاجعه بار است . نمی توان به نبودن تاثیرگذار ترین بازیکن تاریخ باشگاه پس از دی استفانو و رائول فکر کرد . در حالی که تیم نا امید تر از همیشه است ، فقط یک شماره 7 اسطوره ایست که می تواند ظاهر شود و فریاد بزند :" چه بر سر ما آمده ؟ بیدار شوید بچه ها ، ما رئال هستیم . " با هیجان و توانایی خاصش توانست که گل تساوی را بزند و با خنتوی اسطوره ای برابری کند . در نیمه دوم نیز با همکاری دی ماریا ، تیم را زنده نگه داشت تا امیدها بیدار شوند . اما اسپانیول می دانست که چگونه از کاپدویلا و سرجیو گارسیای باتجربه استفاده کند تا برنابئو را منجمد و ناراحت کند .
یک پنالتی دیگر
توجیهی نیست اما این موضوعی است که دارد خسته کننده می شود . زمانی که نتیجه 2-1 بود و پانزده دقیقه تا پایان مانده بود ، ضربه راموس به دست خاوی لوپز خورد . شاید غیر عمدی بوده باشد اما مانع از ورود توپ به دروازه شد . به هر صورت باید پنالتی گرفته می شد . ماتئو داوری است که برایش قوانین فوتبال کلا مهم نیستند . این می توانست نتیجه را 3-1 کند و کار را تمام شده اما نتیجه 2-2 شد . ده امتیاز به واسطه اشتباهات داوری از دست رفت . این ها واقعیت ها هستند .
بی خیال
این برای رئالی ها ناراحت کننده است . حقیقتا رئالی ها لیاقتش را ندارند که این گونه مورد نیش و کنایه قرار گیرند .
توهم توطئه
مورینیو مدتها بود که داشت مقدمه چینی می کرد . زمانی که تیمش 1-0 به بتیس باخت ، بازگشت به لالیگا را بعید دانست و بعد از آن شروع به حمله کردن به بازیکنانش کرد . حتم داد که برخی قصد بازی کردن ندارند و دلشان با تیم نیست . اگر مورینیو واقعا چنین گمانی می کرد ، بهتر بود که نفراتی که به زعم او ، خائن بودند را از تیم جدا می کرد و به هواداران نشان می داد تا صداقتش را نشان دهد . اما اگر فقط می خواست حرفی را زده باشد که رسانه ها را به خود مشغول کند ، اصلا درست نبود و کاملا هم به ضررش تمام شد . برای این که مربی رئال باشی باید بیشترین تلاشت را انجام دهی . جایی برای اشتباه وجود ندارد . رئال حق نا امید شدن ندارد . واقعا متاسف شدم که وقتی یکی از کانون های هواداری رئال در کاتالونیا را دیدم که برای این بازی راهی پایتخت شده بود . آنها به شدت اذیت می شوند و با این نتایج باید بیش از پیش کنایه بشنوند ... از مورینیو می خواهم که رفتارش در زمینه جنگیدن با کل دنیا در هر هفته را عوض کند . باید رئالی بودن را درک کند و بفهمد که دفاع از این پیراهن چه مفهومی دارد . او خودش هم این را گفته است . حرفی که خیلی ثقیل است . مطمئنا هواداران بیش ار هر کسی درک می کنند . دیروز حتی در بلندگو اسمش خوانده هم نشد ...
فقط کریستیانو
بر خلاف مورینیو ، هنوز یک حرفه ای بزرگ است که شایسته این است که مجسمه اش بر سر در برنابئو نصب شود . نامش کریتسیانو رونالدوست . این مرد عظیم الجثه در وجودش نا امیدی را حس نمی کند . نمی توان رئال را بدون کریستیانو تصور کرد . تصورش هم فاجعه بار است . نمی توان به نبودن تاثیرگذار ترین بازیکن تاریخ باشگاه پس از دی استفانو و رائول فکر کرد . در حالی که تیم نا امید تر از همیشه است ، فقط یک شماره 7 اسطوره ایست که می تواند ظاهر شود و فریاد بزند :" چه بر سر ما آمده ؟ بیدار شوید بچه ها ، ما رئال هستیم . " با هیجان و توانایی خاصش توانست که گل تساوی را بزند و با خنتوی اسطوره ای برابری کند . در نیمه دوم نیز با همکاری دی ماریا ، تیم را زنده نگه داشت تا امیدها بیدار شوند . اما اسپانیول می دانست که چگونه از کاپدویلا و سرجیو گارسیای باتجربه استفاده کند تا برنابئو را منجمد و ناراحت کند .
یک پنالتی دیگر
توجیهی نیست اما این موضوعی است که دارد خسته کننده می شود . زمانی که نتیجه 2-1 بود و پانزده دقیقه تا پایان مانده بود ، ضربه راموس به دست خاوی لوپز خورد . شاید غیر عمدی بوده باشد اما مانع از ورود توپ به دروازه شد . به هر صورت باید پنالتی گرفته می شد . ماتئو داوری است که برایش قوانین فوتبال کلا مهم نیستند . این می توانست نتیجه را 3-1 کند و کار را تمام شده اما نتیجه 2-2 شد . ده امتیاز به واسطه اشتباهات داوری از دست رفت . این ها واقعیت ها هستند .
بی خیال
این برای رئالی ها ناراحت کننده است . حقیقتا رئالی ها لیاقتش را ندارند که این گونه مورد نیش و کنایه قرار گیرند .
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و هفتم آذر ۱۳۹۱ ساعت 6:17 PM توسط cr7
|